رحلت سد توسل به پیامبر (ص) نیست;زیارت قبور سنت نبوی است

وهابیت درباره زیارت پیامبر (ص) چه شبهاتی را مطرح می کند و پاسخ متقن این شبهات و غرض ورزی ها چیست؟
شبهات مطرح درباره زیارت و توسل ریشه در اندیشه های ابن تیمیه دارد یعنی در قرن هفتم وی شبهاتی را مطرح و قرائتی خاص از تحید و شرک ارائه کرد که با قرائت های سایر مسلمین اعم از شیعه و سنی متفاوت است.
از شبهات مطرح شده از سوی این است که زیارت را مترادف با عبادت می خواند و می گوید عبادت به معنای خضوع و خشوع است و اگر کسی در برای دیگری خضوع و خشوع کند، طرف مقابل را عبادت کرده است البته این اندیشه بعد از وی افول کرد، اما در قرن دوازهم دوباره توسط وهابیت رشد کرد، بر اساس این دیدگاه کسی که به زیارت اولیا و صلحا اعم از پیامبر (ص) و دیگران می رود چون خضوع و خشوع و نهایت حب خود را نشان می دهد پس طرف مقابل را عبادت می کند از این رو گرفتار شرک شده است و البته این اندیشه مطرود است.
حتی برای چنین افکار و باورهایی ابن قیم را سوار بر الاغ کرده و در سطح شهر چرخاندند و ابن تیمیه در زندان درگذشت.
باید توجه داشت که وقتی در این اندیشه می نگریم در می یابیم وهابیت بر اساس توحید عبادی، مسلمین را متمهم به شرک می کنند و گاه بر کشتن این مشرکان فتوا می دهند!
اما واقعیت این است که در فرهنگ قرآن نهایت خضوع و خشوع به معنای عبادت است و نگاه قرآن این نیست چنان که در داستان حضرت یوسف (ع) هنگامی که پدر به دیدارشان می آید در مقابل آن حضرت (ع) به سجده افتاده و نهایت خضوع و خشوع را بکار بردند نه اینکه ایشان را عبادت کرده باشند وگرنه خداوند در قرآن سخنی از آن به میان نمی آورد.
یا در جریان سجده ملائکه به حضرت آدم (ع) که در قرآن می فرماید: "وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا..." که این سجده بیانگر نهایت خضوع و خشوع است نه عبادت که معنای شرک بگیرد.
باید توجه داشت عبادت در حوزه صورت و سیرت است یعنی هم خضوع و خشوع می خواهد هم نیت پرستش بنابراین عبادت با نیت پرستش معنی می گیرد و همه مسلمین آن را جز برای غیر خدا شرک می دانند، اما اگر خضوع و خشوع از روی تکریم برای خدا بود دیگر معنای عبادت نمی دهد.
آنچنان که گروهی از اهل سنت می گویند ما دو نوع سجده داریم (اگرچه سجده مخصوص خدا است) اما اگر با نیت عبادت نباشد، شرک نیست.
وقتی وهابیت به قدرت رسید قبور ائمه (ع) و اولیا الهی را در مدینه با خاک ویران کرد در حالی که اهل سنت هم به زیارت قبور اعتقاد داشتند. وهابیت دو بار به مدینه وارد شدند که بار اول قبور بقیع را ویران کردند که مجددا توسط مسلمین بازسازی شد در بار دوم همه قبور را تخریب کردند و حتی درپی تخریب مرقد مطهر پیامبر (ص) بودند که البته از ترس مسلمین عقب نشینی کرده و تعرض نکردند.
بنابراین، وهابیت با تعبیر ناصحیح از مفهوم توحید، هر گونه زیارت و تبرک و طلب شفاعت را حرام می دانند.

وهابیت شبهه ای را مطرح کرده و می گویند سفر به قصد زیارت پیامبر (ص) جایز نبوده و حرام است، طرح چنین شبهه ای با چه هدفی صورت می گیرد؟
وهابیت درباره این شبهه حدیثی را مطرح می کنند که سفر جایز نیست مگر برای حضور در سه مسجد یعنی مسجدالحرام، مسجدالنبی و مسجدالاقصی؛ واقعیت این است که چون اینها ظاهرگرا هستند و به ظاهر روایات می نگرند، اگر این روایات درست باشد کلا نباید سفر کرد جز برای این مساجد و اینگونه هر سفر دیگری حرام است.
سیره معصومین (ع) و صحابه و تابعین نیز این مسئله را رد می کند؛ حتی پیامبر (ص) به کرات قبور صحابی را زیارت می کردند و همچنین حضرت زهرا (س) در کنار قبر حضرت حمزه و نیز پیامبر (ص) می رفتند، حتی در دوران صحابی داریم هنگامی که باران نمی آمد عایشه گفت سوراخی از قبر پیامبر (ص) رو به آسمان بگشایید و خدا را به ایشان قسم دهید تا باران ببارد.
حتی ابن قیم در کتاب "الروح" می گویند زائر کسی است که فرد زیارت شونده متوجه حضور او شود.
پیامبر (ص) نیز می فرمایند: هیچ کس نیست به زیارت قبر برادر مومن برود و او سلامش را پاسخ ندهد.
بنابراین این شبهه در مبانی معرفت شناسانه وهابیت ریشه دارد که می گویند چیزی موجود است که قابل رویت باشد مثل دیوار و آب وگرنه موجود نیست!
از این رو می گویند تا زمانی که پیامبر (ص) در قید حیات هستند می توان به ایشان متوسل شد و بعد از رحلت آن حضرت (ص)، دیگر توسل ممکن نیست.
که در پاسخ به چنین شبهه ای باید گفت اولا اگر اصل توسل و زیارت شرک باشد چه تفاوتی است بین دوران حیات و ممات؛ ثانیا توسل یعنی به غیر خدا متوسل شدند که این فارغ از دوران حیات و ممات است و رحلت پیامبر (ص) از دنیا به معنای شنیده نشدن صوت توسط ایشان نیست و این قول صریح قرآن است که می فرماید: "وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبیلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاء وَلَکِن لاَّ تَشْعُرُونَ.
آنچنان که در جریان جنگ بدر وقتی جنازه کفار را در چاه های بدر انداختند، پیامبر (ص) خطاب به اجساد فرمودند: آیا به وعده و وعید خداوند رسیدید؟
از حضرت (ص) پرسیدند مگر آنها می شوند؟ ایشان فرمودند: "انهم اسمع و اعلم" یعنی شنواتر از دیگران اند.
از این رو، این شنیدن و ارتباط داشتن حتمی است، آنچنان که قرآن می فرماید: "وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا".
یعنی ای پیامبر(ص)! اگر اینها ظلم کردند نزد خدا و رسولش (ص) بیایند و طلب آمرزش کنند و...
اصل زیارت و توسل جز مبانی اندیشه ای جهان اسلام است و در این میان وهابیت است که این آموزه ها را زیر سوال می برد.

مقصد نهایی این شبهات وهابیت چیست و با این غرض ورزی ها چه غایتی را دنبال می کنند؟
اینها با این شبهات درپی محو و نابودی آثار اسلامی به عنوان هدف اصلی دشمنان اسلام هستند، یعنی به بهانه حرمت تبرک و توسل، آثار اسلامی را تخریب کرده و به جای آنها هتل می سازند که با این روند طی نیم قرن آینده اثری از تمدن اسلامی و صحابی و تابعین در مدینه و مکه نمی بینیم.
آنها اخیرا فتوا دادند که غار ثور، غار حرا و مولدالنبی در مکه تخریب شود یعنی آخرین آثار بجای مانده از صدر اسلام و این نیست مگر در راستای اهداف استعمار برای ضربه زدن به اصل اسلام.
علاوه بر این، باید توجه داشت که عمل وهابیت با دیدگاهشان کاملا در تعارض است از یکسو ادعا می کنند که نباید به زیارت پیامبر (ص) رفت و به ایشان سلام کرد اما از طرف دیگر خانه محمدابن عبدالوهاب را با صرف میلیون ها ریال سعودی بازسازی می کنند به عنوان سند هویت خود و جشن های مختلفی می گیرند.
اگر واقعا آیین های بزرگداشت و مراسم گرفتن حرام است چطور برای اولیای الهی حرام است اما برای خودتان نه و اگر حرام نیست چگونه این قبور را تخریب می کنید به نظر می رسد به عزمی عمومی نیاز داریم در جهان اسلام تا مشخص شود این اعتقاد مختص شیعه نیست.
به عنوان مثال قبور امام بخاری، صلاح الدین ایوبی و امام شافعی در مصر محل رفت و آمد اهل سنت است یا قبر یحیی نبی در شام و قبر ابوحنیفه در بغداد.
بنابراین، سنت زیارت و تبرک و توسل در ادوار تاریخ اسلام و میان مذاهب اسلامی بوده است و صرفا وهابیت با این آموزه ها مشکل دارد.
قدس آنلاین