نمادگرایی فرقه بهائیت;تصویر

صدای شیعه: ایجاد ادیان و فرق ساختگی یکی از ترفندهای مرسوم دولت های استعمارگر برای به انحراف کشیدن جریان صحیح دینداری بوده است. در حقیقت هدف کلی این بوده که فرق دست ساز در نهایت جایگزین ادیان الهی شده ویا حداقل چهره ادیان الهی را مشوش سازند. در حوزه یهودیت و مسیحیت این امر تا حد زیادی موفقیت آمیز بوده و ما امروز شاهد گروهها و فرقه های مختلفی هستیم که با آدابی عجیب و مناسکی غریب تر عده ای را به گرد خویش جمع کرده و ادعای سعادت و رستگاری برای آنان دارند. در مقوله مهدویت نیز قریب یکصدو پنجاه سال پیش با کمک و هدایت استعمار انگلیس، گروه دست سازی با نام و عنوان بابیت و آیین بهایی در کشور ما شکل گرفت و طبق بررسی های به عمل آمده و اعلام محققان و صاحبنظران تاریخی، جهت گیری کلی بهائیت جداسازی ملت ایران از مراجع تقلید (که در عقاید شیعه، نواب امام زمان(عج) تلقی می شوند) و مشغول کردن آنان به مکتبی ساخته بشربود. در این میان «بهائیت» فرقه و آئینی است که توسط میرزا حسینعلی نوری، ملقب به «بهاءالله» در قرن 19 میلادی در ایران بنیانگذاری شد. بهائیان بهاءالله را فرستاده خداوند(الله) در این دور می‌دانند! بهاءالله در سال 1863 این آئین(دین) جدید را اظهار کرد. براسا آمار وبسایت رسمی جامعه جهانی بهائیت، شمار پیروانش در سرتاسر بیش از 5 میلیون نفر برآورد شده‌ است. با اینکه این شمار کمتر از 0.02٪ جمعیت دنیاست، ولی از نظر پراکندگی ادیان و آئین ها در عالم، بعد از مسیحیت دومین آئین جهان شمرده می‌شود. مرکز جهانی بهائیان در حیفا(اسرائیل) واقع شده ‌است. بهائیان معتقدند که بهاءالله، بنیانگذار دین بهائی (1817-1892) جدیدترین فرستاده الهی در سلسله پیامبران پیشین چون حضرت ابراهیم، موسی، مسیح و محمد(ص) است.

 

آرامگاه بهاءالله در اصطلاح بهاییان روضه مبارکه، محل دفن بهاءالله، بنیانگذار دیانت بهائی است. این محل در بهجی در شمال عکا قرار دارد. روضه مبارکه متبرک‌ترین و مقدس‌ترین مکان برای بهائیان جهان است. این محل قبله‌ی بهائیان است و آن‌ها هنگام خواندن نماز، به این محل متوجه هستند و به این سمت نماز می‌خوانند.

آرامگاه بهاء الله و قبله بهائیان



کتاب اقدس و جانشینی بهاءالله:
احکام آئین بهائی از «کتاب اقدس» از آثار بهاءالله استخراج شده‌اند. به بیان دقیق تر، کتاب اقدس کتاب احکام و قوانین دینی بهائیان است، بهائیان معتقدند که کتاب اقدس وحی منزل بر بهاالله بوده است؛ کتاب های :طرازات، تجلیات، بشارات، اشراقات، کلمات مبارکه مکنونه وکلمات فردوسیه نیز از متعلقات کتاب اقدس محسوب می‌شوند. علاوه بر کتاب اقدس(بعنوان کتاب شریعت و احکام)، کتاب ایقان(در حل معضلات و مشکلات کتب آسمانی و استدلال) و کلمات مکنونه(در دستور العمل زندگی اجتماعی انسان ها) از دیگر آثار مقدس بهائیان است.

نظم اداری در دین بهائی بر اساس کتاب اقدس است. بدین صورت که بهاءالله در کتاب اقدس و کتاب عهدی پسر ارشد خود، عباس افندی (عبدالبهاء) را مبین آثار و جانشین خود معرفی کرد. عبدالبهاء نیز پس از خود در الواح وصایا، «شوقی افندی»(نزد بهائیان مشهور به ولی امرالله) را به عنوان جانشین خود برگزید. نکته جالب توجه در مورد شوقی افندی این است که او، علاوه بر اینکه نوه ارشد بهاء الله است، نوه دختری محمد علی باب نیز می باشد که در شهر عکا در اسرائیل متولد شده است.

عباس افندی؛ دومین شخص بلند مرتبه در بهائیت



اعطای نشان عالی سلطنتی به عباس افندی و مفتخر شدن به درجه sir از سوی دولت فخیمه بریتانیا!



شوقی افندی؛ ولی امر الله!





در زمان شوقی افندی تشکیلات بهائی انسجام یافته محافل روحانی در همه شهرهائی که تعداد بهائیان حداقل 9 نفر بوده‌است تشکیل می‌گردد. سپس دستور تشکیل محافل ملی را می‌دهد.در اواخر دوران ولایت شوقی افندی 4200 مرکز بهائی در200کشور بوجود آمد و آثار بهائی به چندین زبان ترجمه شده بود. شوقی افندی دارای فرزندی نبود و وصیتی هم نکرد و جانشین هم برای خود تعیین ننمود. بدین ترتیب دوران موروثی بودن رهبری جامعه بهائی پایان پذیرفت. ازاین زمان، زمام امور جامعه بدست بیت العدل اعظم(مکانی مقدس برای حل و فصل امور جامعه بهائی) گذاشته شد.

نمایی از بیت العدل اعظم در حیفا،اسرائیل



 

بهاءالله بنیانگذار دین بهائی به پیروانش دستور می‌دهد که در هر شهری ساختمانی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند ساخته شود و در آن به ذکر پروردگار پردازند، به این بناها مشرق‌الاذکار گفته می‌شود.

مشرق الاذکاری در فرانکفورت آلمان



خدا شدن بهاءالله:
از نظر آئین بهائی، عالم وجود نامتناهی است، ولی مراتب وجود متناهی هستند. این مراتب از نظر این فرقه عبارتند از:
1)    عالَم خلق یا مرتبه عبودیت: مرتبه عبودیت (جهان هستی) مخصوص بندگان خدا است. این مرتبه نیز نامتناهی است؛ یعنی هر موجودی در آن می‌تواند بر کمالات خود بیفزاید، اما هیچ‌گاه به مرتبه نبوت نمی‌رسد و از رتبه عبودیت خود تجاوز نمی‌کند. مثلاً پترس هیچ گاه مسیح نمی‌شود.
2)    عالَم امر یا مرتبه نبوّت: مرتبه دیگر، نبوت است. این مقام مخصوص پیامبران است و واسطه‌ای میان عالم خلق (عبودیت) و عالم حق (ربوبیت) است و فیوضات خداوند (عالم حق) را به عالم خلق منتقل می‌کند.
3)    عالَم حق یا مرتبه ربوبیت: مرتبه حق نیز از عهده تصور بشر خارج است و همان خداوند متعال است. این عالم مقدس و منزه است و هیچ صعود و نزولی در آن نیست. تنها راه ارتباط آن با این جهان عالم امر یعنی عالم پیامبران است.
اما نکته بسیار جالب که به خوبی نشان دهنده انحراف عمیق این فرقه ظاله می باشد این است که؛ باب و بهاءالله ادعای خدایی کرده‌اند و بهائیان آنان را خدا می‌دانند. ‏ بهائیان برخی گفته‌های آنها را مستند خود قرار داده و می گویند بهء  الله به مرتبه الوهیت رسده است.‌ از جمله این مستندات این است که بهاء الله در دعایی که برای شب ولادتش تعلیم داده می‌گوید: «و فیه ولد من لم یلد و لم یولد» (یعنی در آن کسی که نه می‌زاید و نه زاده می‌شود، زاده شده‌است) و در کتاب ایقان(از کتاب های مقدس بهائیان که به نوعی شرح و تفسیر کتاب اقدس است) در ایام زندانی بودنش می‌نویسد: «انه لا اله الا انا المسجون الفرید» (که خدایی جز من زندانی تنها نیست) و در جای دیگر با اشاره به سکونتش در بدترین شرایط می‌گوید: «ان الذی خلق العالم لنفسه حبس فی اخرب البلاد» (یعنی همان که عالم را برای خودش آفرید در خرابترین بلاد زندانی شده‌است).
همچنین حسی‌علی میرزا(بهاءالله) در موارد متعددی آیات قرآن را تحریف نموده و از تغییرات داده شده به آیات استفاده به مطلوب نموده‌است. او در مواردی برای اثبات دعاوی خود، آیات قرآن مجید را تحریف کرده، تا گفته‌هایش بدون مدرک و استناد به نصوص نباشد. از آن جمله: در بیان و ذکر اشارات و تلویحاتی که مبین «ظهور الله» است، به آیه 210 سوره بقره استناد می‌کند که: «چنانچه می‌فرماید (یَومَ یَأتی اللهُ فِی ظُلَل مِنْ الْغَمَامِ)، و علما ظاهر(اشاره به مراجع) این آیه را از علائم قیامت موهوم که خود تعقل نموده‌اند، گرفته‌اند. ولی مضمون صحیح آن این است که "روزی که می‌آید خدایی در سایه‌ای از ابر"(اشاره می کند به خودش)».

یکی از غلط های کتاب ایقان: آیه 206 سوره بقره را چنین نگاشته: «یوم یأتی الله فی ظلل من الغمام»، در حالیکه صحیح آن «هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاّ أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللهُ فِی ظُلَل مِنَ الْغَمامِ»، می باشد.




ستاره نه پر؛ نماد بهائیت:




ستاره نه پر از نمادهای بسیار مورد علاقه فرقه بهائیت است. انها فلسفه استفاده از این ستاره را در دو مسئله عنوان کرده اند: برابر بودن عدد 9 با کلمه بهاء مطابق با حروف ابجد، و نانه کمال بودن. نکته قابل تامل در این نماد این است که این ستاره از نمادهای رایج کابالیست ها و نیز لژهای فراماسونری نیز می باشد.
انتهای پیام