(
امتیاز از
)
محمد دشتی تأکيد کرد; تکريم شخصيت «جعفر طيار»؛ تعظيم ارزش‌های الهی و معنوی
صدای شیعه: حجت‌الاسلام و المسمين محمد دشتی، عضو هيئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)، در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن (ايکنا)، با اشاره به اين که جعفر طيار از همان آغاز بعثت و علنی شدن دعوت از بازوان پرتوان پيامبر گرامی اسلام(ص) بودند، عنوان کرد: ايشان شخصيتی بی‌نظير است که هم از نظر فضيلت معنوی و هم از نظر کارکرد و نقش ايشان در پيشبرد اهداف نهضت پيامبر گرامی اسلام(ص) برجسته است.
دشتی با اشاره به سپرده شدن رهبری مهاجرت دوم مسلمانان به حبشه به جعفر طيار، گفت: می‌بينيم که با درايت و مديريت مناسبی که حضرت جعفر به خرج می‌دهد، چگونه توطئه‌های قريش را خنثی می‌کند و در حالی که عمرو عاص سعی می‌کرد مسلمانان مهاجر را افرادی شورشی و بزهکار وانمود کند، با بيانی شيوا و با اعتماد به نفس بالا آيات قرآن کريم را در شأن حضرت عيسی(ع) قرائت و جايگاه مسلمانان را در نزد نجاشی تحکيم می‌کند؛ در حالی که قريش قصد داشتند با همين آيات بگويند که مسلمانان مخالف مسيحيان هستند.
هم براساس قرآن و هم با توجه به سيره اهل بيت عصمت و طهارت(ع) بايد شخصيت‌های مؤمن و مطهر را مورد توجه قرار دهيم و لذا رفتار شيعه و برخورد شيعه رفتاری برگرفته از قرآن کريم و سيره اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است و نه تنها ذره‌ای بوی شرک ندارد بلکه سراسر توحيد و ياد خداست
وی ادامه داد: جعفر بن ابی‌طالب پس از بازگشت از حبشه که در زمانی است که مسلمانان موقعيتی تثبيت‌شده در مدينه يافته‌اند، در تشکيل حکومت اسلامی نقش ممتازی داشت و در نهايت نيز در نبرد موته که در جبهه شام صورت گرفت، به شهادت رسيد و دو دست خود را در راه خدا تقديم کرد.
دشتی در مورد لقبی که به همين مناسبت به او داده شد، بيان کرد: بعد از قطع شدن دو دست جعفر، پيامبر گرامی اسلام(ص) لقب «طیّار» را به عنوان لقبی که از يک واقعيت حکايت داشت به ايشان داد و گفت که جعفر دو دستش را در راه خدا تقديم کرده و خدای متعال نيز در عوض دو بال به او عطا خواهد کرد که با آن‌ها بر فراز بهشت پرواز می‌کند و همه شهدا به حال او غبطه می‌خورند.
عضو هيئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره) همچنين با اشاره به بخشی از نامه‌نگاری‌های حضرت اميرالمؤمنين(ع) با معاويه گفت: در حالی که معاويه در اين نا‌مه‌نگاری‌ها گاه حرف‌هايی می‌زند و در پی برجسته کردن نقش بعضی افراد است، امام(ع) نيز در برابر به موقعيت ممتاز اهل بيت(ع) اشاره می‌کنند و از جمله اين نکته را مطرح می‌کنند که در راه خدا دست‌ها و پاها و سرهای زيادی قطع شده است، اما تنها زمانی که دستان جعفر قطع شد، پيامبر(ص) او را «طيار فی الجنه» خواندند.
دشتی نائل شدن جعفر به چنين مقامی را نشان نهايت اخلاص او دانست و گفت: اين اخلاص چيزی است که حضرت امير(ع) هم به آن اشاره می‌کنند و توضيح می‌دهند که چگونه خدای متعال اين فداکاری را اين گونه ارزش فوق‌العاده قائل شده و با چنين پاداش بی‌نظيری ايشان را مأجور ساخته است. اين اخلاص شبيه همان اخلاصی است که در اميرالمؤمنين علی(ع) وجود دارد و باعث می‌شود که ضربت شمشير او، به تعبير پيامبر اکرم(ص)، بالاتر از عبادت ثقلين باشد.
تعظيم و تکريم شخصيت‌هايی همچون جعفر بن ابی‌طالب تعظيم ارزش‌های الهی و معنوی است
وی با ابراز تأسف از جسارت به ساحت مقدس ايشان و ساير اصحاب پيامبر(ص)، گفت: تعظيم و تکريم اين شخصيت‌ها در واقع تعظيم و گراميداشت ارزش‌های الهی و معنوی است و هيچ عذر و هيچ بهانه عقلی و شرعی برای اقدامات شنيعی که در هتک حرمت آنان انجام شده است، وجود ندارد.
بعد از قطع شدن دو دست جعفر، پيامبر گرامی اسلام(ص) لقب «طیّار» را به عنوان لقبی که از يک واقعيت حکايت داشت به ايشان داد و گفت که جعفر دو دستش را در راه خدا تقديم کرده و خدای متعال نيز در عوض دو بال به او عطا خواهد کرد که با آن‌ها بر فراز بهشت پرواز می‌کند و همه شهدا به حال او غبطه می‌خورند
دشتی با بيان اين که در سراسر قرآن کريم سخن از بزرگداشت بندگان مخلص خداست، اظهار کرد: بسياری از آيات قرآن کريم در شأن انبياء و صلحاست و از انبياء و مؤمنين مخلص گذشته ياد می‌کند و طبعاً هم اگر شيعيان نسبت به مخلصين ابراز ارادت و محبت می‌کنند و آن‌ها را بزرگ می‌دارند و بر مزار آن‌ها مسجدی بنا می‌کنند تا محلی برای تجمع مردم و ذکر خدا و يادآوری فداکاری‌های اين افراد باشد، چيزی جز تعظيم شعائر الهی نيست و لذا هيچ منطقی برای برخورد با تعظيم به اين شخصيت‌ها وجود ندارد و جز تحجر و بلکه توطئه استعمارگران برای ايجاد اختلاف نمی‌توان منشأی برای آن يافت.
عضو هيئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره) شرک نبودن رفتار شيعه را در برخورد با اين شخصيت‌ها کاملاً قابل دفاع و اثبات در قالب منطق دانست و عنوان کرد: واقعاً چگونه می‌توان از چيزی که سراسر ياد و ذکر خدا و گرامی داشت بندگان مخلص خداست، و در حالی که احدی از افرادی که در اين زيارت‌گاه‌ها حاضر می‌شوند به ذهنشان قائل شدن معبودی برای خدا خطور نمی‌کند، تعبير به شرک کرد، اما بوی تعفن شرکی را که از کاخ ستمگران و سلاطين وابسته و مزدور، تمام دنيا را پر کرده است درنيافت و آن را شرک نخواند؟ و چرا اين افراد آنان را که کمر به نابودی ارزش‌های الهی و حتی منافع مسلمين بسته‌اند، مشرک نمی‌دانند؟
الگوی ياد کردن از بندگان مخلص خدا الگويی قرآنی است
دشتی با اشاره مجدد به تجليل و تکريمی که خداوند در قرآن از بندگان مخلص خود داشته است، اظهار کرد: خداوند در قرآن کريم به طور مکرر می‌فرمايد که «واذکر فی الکتاب» و به پيغمبر خود دستور می‌دهد که برای مثال از ابراهيم(ع) يا اسماعيل(ع) يا موسی(ع) يا عيسی(ع) و يا ديگران از بندگان مخلص خدا ياد کن.
وی بر همين اساس الگوی ياد کردن از بندگان مخلص خدا را الگويی قرآنی خواند و افزود: هم براساس قرآن و هم با توجه به سيره اهل بيت عصمت و طهارت(ع) بايد شخصيت‌های مؤمن و مطهر را مورد توجه قرار دهيم و لذا رفتار شيعه و برخورد شيعه رفتاری برگرفته از قرآن کريم و سيره اهل بيت عصمت و طهارت(ع) است و نه تنها ذره‌ای بوی شرک ندارد بلکه سراسر توحيد و ياد خداست و آن‌هايی که دست به ويران کردن و جسارت به اين اماکن می‌زنند واقعاً به ساحت خدای متعال اهانت می‌کنند؛ چرا که در واقع حريم و حرمت مؤمن در نزد خدای متعال، بالاتر از حرمت کعبه است و جسارت اين افراد نسبت به بندگان مخلص خدا، حرمت نگذاشتن خداوند است.
انتهای پیام