تساهل و تسامح در روابط زن و مرد در رسانه; فقه، خط‌کش برنامه‌نويسی رسانه‌ها باشد
صدای شیعه:
منور شايسته خوی، مدير مدرسه علميه نرجس(س) در گفت و گو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايکنا) درباره مسئله فقه در رسانه و ملاحظات مسائل فقهی به معنای خاص در رسانه های تصويری ابراز کرد: فقه در اصل، دستور عمل زندگی است؛ يعنی انسان ها وقتی آفريده شدند خداوند دستور عمل صحيحی برای زندگی کردن را در قالب دين برای آنها تعريف کرده و بخش اساسی و عمده آن را فقه تشکيل می دهد؛ لذا در هر عصری جزء لاينفک زندگی انسان خواهد بود و به عنوان لازمه پيشرفت و سعادت و فلاح انسان محسوب می شود.
وی ادامه داد: در بحث رسانه؛ چون رسانه عامل ارتباط انسان با جهان بيرون است و در عصر فناوری و تکنولوژی به عنوان يک ابزار دسته اول محسوب می شود در هر شکل آن؛ چه به شکل تصويری آن و چه در شکل مجازی آن جزء لاينفک زندگی است و بايد بحث فقه در آن مطرح شود که مسلما اگر بخواهيم تعريفی از فقه ارائه دهيم؛ فقه عبارت است از انجام واجبات و ترک محرمات.
مدير مدرسه علميه نرجس(س) تصريح کرد: در واقع نام فقه را بايد بر فروع دين بگذاريم و اينکه رسانه چقدر به اين مسئله می پردازد يک بحث است و اينکه چقدر بايد بپردازد يک بحث ديگر که بخش دوم مد نظر است و من درصدد اين نيستم که آيا رسانه به مسائل فقهی می پردازد يا نمی پردازد؟ و آيا واقعا رسانه ما خودش را ملزم به اين امور می داند يا خير؟
وی در ادامه اظهار کرد: آنچه بايد در رسانه باشد و به آن پرداخته شود و در همه زوايا و در همه موارد که برنامه ساخته می شود به آن توجه شود و سوتيتر و اصلی ترين تيتر برنامه سازی باشد فقه است که بايد خط کش برنامه سازان در بين اصحاب رسانه باشد، برنامه سازی بايد انطباق با مبانی دين و مبانی فقهی دين داشته باشد؛ چرا که به نظر می رسد رسانه يکی از پايگاه های مهم انتقال مفاهيم و دستورالعمل های دينی به مردم است.
شايسته خوی ادامه داد: مثلا وقتی يک فيلم می خواهد ساخته شود از کوچکترين تا پيرترين افراد مخاطب اين برنامه هستند که برای هر کدام از اين ها در ابعاد مختلف بايد حرف داشته باشد به خصوص در انتقال مفاهيم و دستورالعمل های دينی که شامل نماز، روزه يا مثلا ورود و خروج به خانه توسط افراد، قصاص و ديه و بحث طلاق که در اين موارد بايد نويسنده و کارگردان و تهيه کننده بر اين مبنا کار کنند.
وی گفت: يکی از مهمترين بازخوردهای فيلم اين است که مخاطب خودش را در بعضی موارد شبيه سازی با شخصيت مورد نظر و موضوع مورد نظر می کند؛ لذا اگر بتوانيم اين مسئله را در دستور کار برنامه های رسانه قرار دهيم، قطعا برد مباحث فقهی از زاويه يک کتاب رساله و يک نگاه خاص و محدود خارج می شود و تمام مفاهيم اطراف ما مبين دستورالعمل و مباحث فقهی ما خواهند بود.
مدير مدرسه علميه نرجس(س) اضافه کرد: آنچه که مشهود است اينکه فقه در رسانه فقط در حد بيان احکام است؛ ما در ساده ترين و رايج ترين بحث رسانه که روابط زن و مرد است وجود فقه را نمی بينيم؛ وجود فقه در رايج ترين بحث که می شود به آن پرداخت و حول آن فيلم ها و برنامه های ما ساخته می شود خالی است، حتی در يک برنامه کارشناسی فقهی اصلا حد نصاب فقهی در زمينه روابط زن و مرد رعايت نمی شود.
وی درباره مسئله روابط زن و مرد در تلويزيون و سينما ابراز کرد: من از همين مکالمه و مصاحبه تلفنی شروع می کنم، که مباحثی را مطرح می کنيم که نگاه فراجنسيتی دارد و فايده حقيقی و اصلی آن در دو عالم قابل فهم است ولی واقعا ما تا زمانی که ضرورت ايجاب نکرده نبايد به اين کار دست بزنيم، در حال حاضر کارشناسانی روحانی هستند که با مجريان خانم در تلويزيون سؤال و جواب مطرح می کنند و به راحتی اين روابط وجود دارد.
شايسته خوی عنوان کرد: بيننده ريبه و عدم ريبه کارشناس يا مجری را نمی تواند تشخيص دهد آن چيزی را که می بيند ظاهر است در حالی که اگر کسی با همين اوليات بحث عفاف و حيا و حجاب مخاطب آشنا باشد می بيند همين اوليات هم در اين برنامه های به اصطلاح سؤال وجواب فقهی رعايت نشده است، مسائلی چون وضعيت ظاهری برخی خانم ها اعم از گريم و پوشش لباس که به دليل رسانه ای بايد رنگ خاصی داشته است از آن غفلت شده و يا به آن اهميت داده نشده است در حالی که مخاطب اين برنامه دنبال سؤال ميرود ولی در همين برنامه جای علامت سؤال های زيادی برای او ايجاد می شود درباره همين مسئله فقهی که اگر حريم را در رسانه ايجاد نکنيم چطور انتظار داريم بتوانيم کارکرد اين نشست و برنامه را بين مردم ببينيم.
اين فعال حوزوی در عرصه زنان در پايان گفت: به نظر من غفلت ها و تسامح و تساهلاتی در رسانه در زمينه روابط زن و مرد ديده می شود من فکر می کنم رسانه در واقع به عنوان يک مسجد و خانه خدا و بلندگوی خدا باشد و برای تمام افراد بايد بتواند به حسب نياز حرف داشته باشد و حداقل واجبات و محرمات را در رسانه رعايت کنيم.
انتهای پیام