طمع‌ورزی جنسی مردانه در برابر بازیگر زن با کنایات شرم آور ;عکس
صدای شیعه به نقل از جام نیوز: تئاتر از جمله هنرهای زیربنایی و مادر است که اگر مورد توجه جدی قرار گیرد می تواند رونق بخش مدیوم های دیگری نظیر سینما و تلویزیون نیز باشد؛ هنری که با جذابیت خود تاثیرگذاری فراوانی دارد و البته به دلایل مختلف کمتر مورد توجه قرار می گیرد.
خاص بودن هنر تئاتر در ایران سبب آن شده است که معمولا کمتر زیر ذره بین رسانه ها و افکار عمومی قرار گیرد و به همین دلیل می تواند بستری مناسب برای آنانی که سعی در سواستفاده از این فضا دارند، باشد.
یکی از نمایش هایی که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر خانه هنرمندان (وابسته به شهرداری تهران) اجرا می شود تئاتر "پینوکیا" است.
پینوکیا که بر اساس نمایشنامه استفانو بنینی ایتالیایی و به کارگردانی شهره سلطانی در سالن استاد ناظرزاده روی صحنه رفته، تئاتری است که در کلیت داستان به نحوی نقد دنیای مدرن را دنبال می کند اما استفاده مفرط از شوخی های جنسی آن را به نمایشی تهوع آور تبدیل کرده است.
در صحنه های مختلفی از نمایش، شخصیت اصلی نمایش یعنی پینوکیا (با بازی شهره سلطانی) مورد طمع ورزی جنسی مردان مختلف قرار می گیرد؛ طمع ورزی هایی که با کنایات شرم آوری توامان است البته این کنایات تنها مختص مردان نمانده و از سوی زنان نیز بیان می شود.
به عنوان مثال (و با عرض پوزش از خوانندگان محترم) پینوکیا در صحنه ای مقابل ژپتو (که او را برای بهره برداری جنسی خریده است) برای بیان شناختش از خودش می گوید: «من چشم دارم برای دیدن، گوش برای شنیدن و... و جاهای دیگه ای هم دارم که مطمئنا به کار میاد!» یا در صحنه ای دیگر گربه نره، به بیان خاطرات خود با گربه های ماده در کوچه های بن بست و زیر ماشین ها می پردازد!
این نمایش که چند روز پیش به دلیل پوشش نامناسب بازیگران زن، توقیف شده بود و این بار ظاهرا با پوششی بهتر در صحنه حاضر شده اند اما جملات و طعنه های غیراخلاقی در "پینوکیا" موج می زند و مسئولین اداره کل تئاتر وزارت ارشاد ظاهرا تنها به تذکر در خصوص پوشش بسنده کرده اند که البته این اقدام هم پس از انتقادات رسانه ها صورت گرفته بود.
رقصیدن بی پروای بازیگران زن هم از دیگر موارد عجیب این تئاتر است که باز هم مسئولین نظارتی به راحتی از آن چشم پوشیده اند.
جدای از اداره کل تئاتر وزارت ارشاد که مشخص نیست بنا بر چه معیاری به این قبیل آثار مجوز می دهد، این سوال از آقای مجید سرسنگی، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران مطرح است که مبنای وی در حمایت از آثار نمایشی چیست و حد و مرزهای اخلاقی در کجای این مبانی قرار دارد؟
انتهای پیام