(
امتیاز از
)
خوش‌گذرانی شاهزاده های سعودی و فقر مردم در سرزمین طلای سیاه ; فیلم
صدای شیعه: به گزارش مانیتورینگ فارس، برخلاف آنچه تصور می‌شود، زندگی در عربستان سعودی با اسرار و مشکلات بسیار زیادی همراه است که رسانه‌های این کشور تلاش بسیار می‌کنند، یا آنها را مخفی کنند یا از میزان و اهمیت آن بکاهند و در این میان شبکه‌های ماهواره‌ای عربی وابسته به عربستان سعودی که با پول‌های آل‌سعود فعالیت می‌کنند، نقش بسزایی در این میان ایفا می‌کنند.
این درحالی است که شاهزاده های سعودی در کار همتایان اماراتی و قطری خود مهمترین مشتری‌های هتل‌های گران قیمت اروپا و خودروهای لوکس آمریکایی هستند و همین تبعیض و بی عدالتی در عربستان است که رنج مردم این کشور را افزون می‌کند.
دولت عربستان تنها شهرهای ریاض و جده را نمادهای توسعه می‌داند و با ساخت ساختمان های بلند و برج‌های سر به فلک کشیده به مهمانان خارجی فخر فروشی می‌کند همچنین مکه و مدینه را با کمک پیمانکاران فرانسوی و ایتالیایی می آراید تا مهمانان مسلمان متوجه مشکلات این کشور نشوند، این درحالی است که می‌توان به صراحت مدعی شد که رژیم توجه کمی به مردم فقیر در روستاها و مناطق محروم در حاشیه کشور دارد.
از مهمترین فاکتورهای اصراف سرمایه در عربستان را می‌توان به موارد زیر اشاره کرد؛ در وهله اول شاهزاده‌ها و خانواده‌های حاکم که دستشان در خزانه است و بی هیچ محدودیتی برداشت می‌کنند، دولت دلارهای نفتی را با سخاوت تمام بین شاهزاده های خانواده حاکم تقسیم می‌کند.
شاهزاده های عربستانی از زمان تولد ماهانه عدد بالایی از مواجب را دریافت می‌کنند و هرچه به درگاه پادشاه نزدیکتر باشند یا خویشاوند تر باشند این عدد قابل توجه تر است.
سرمایه های کلان نفتی عربستان تنها در اختیار چندین شاهزاده است که فرزندان ملک عبدالله و نوادگان ملک عبدالعزیز هستند، عدد دقیقی در اختیار نیست ولی معارضان عربستانی می‌گویند برای مثال نزدیک به یک هشتم درآمد نفتی تنها در اختیار حلقه محدودی از شاهزاده های و پسران ملک عبدالله است و با در نظر گرفتن این نکته که عربستان روزانه 8 میلیون بشکه تولید نفت دارد با احتساب قیمت های نفت در بازار جهانی اعدادی نجومی بدست می‌آید.
بنابر گزارش‌های رسمی تعداد اعضای خانواده آل سعود به مرز 7 تا 8 هزار نفر می‌رسند و همین اقلیت که تمام ثروت را در اختیار دارد بر 25 میلیون نفر شهروند عربستانی حکومت می‌کنند.
بخش دیگری که باعث گسترش فقر در عربستان می‌شود سیاست های داخلی و خارجی است؛ آل سعود در خرج کردن دلارهای خود برای اهداف سیاست خارجی آمریکایی محور خود نیز چنین سخاوتمند هستند و در لبنان با حمایت از گروه های غرب گرا، در فلسطین با حمایت از تشکیلات خودگردان که متحد اسرائیل است و در مصر به سود سلفی ها و حتی در افغانستان با حمایت از طالبان و القاعده اهداف واشنگتن را با پول نفت مردم عربستان دنبال می‌کند.
هزینه های نظامی عربستان که صرف خرید سلاح های آمریکایی می‌شود نیز فشار زیادی به اقتصاد این کشور وارد می‌شود و در این بین نباید از بازاریابی زیرکانه غرب غافل شد که با ایجاد ترس در رهبران عربستان آنها را تشویق به خرج کردن پول هایشان می‌کنند.
در مقابل رژیم آل سعود در پاسخ به مطالبات اقتصادی تنها به سرکوب و دستگیری تمایل دارد و هر تلاشی برای بیان این مشکلات را تهدیدی مستقیم علیه آنچه که "امنیت ملی" می‌نامد، می‌داند؛ برای مثال دولت ریاض در ماه گذشته چند جوان مستند ساز را که درباره بیکاری و مشکلات جوانان مستند ساخته بودند را دستگیر کرد یا پیش از آن یک گروه مستند ساز دیگر را که درباره کمبود مسکن کار کرده بودند را روانه زندان کرد.
این درحالی است که رژیم عربستان در برابر هیچ سازمان حقوق بشری و هیچ کشور مدعی حقوق انسانی پاسخگو نیست و تنها مدعی است که فلان کشور یا فلان گروه درحال خرابکاری هستند.
اگر این مشکلات اقتصادی را در عربستان ما در کنار فشارهای مذهبی تندروهای سلفی علیه شیعیان و حتی اهل تسنن در عربستان در نظر بگیریم درم یابیم که می‌توان مدعی شد که بحران در این کشور آتش زیر خاکستر است.
بنا بر گزارش‌های رسمی عدد سلفی‌ها در عربستان تنها 20 درصد جمعیت این کشور هستند و این درحالی است که بیش از 22 درصد شیعه در عربستان وجود دارد ولی همین اقلیت 20 درصدی 80 درصد مردم را زیر فشارهای نگرش‌های افراطی خود قرار داده است.
در پایان می‌توان گفت سرکوب و خفقان در عربستان در کنار رشوه رژیم حاکم برای خرید مشروعیت به مدیران رسانه های عربی و انگلیسی منجر شده تا مشکلات این کشور از چشم ها دور باشد، شبیه آنچه که روزگاری در ایران دهه 70 میلادی یا تونس عصر زین العابدین بن علی وجود داشت ولی این سکوت بی‌شک با جرقه ای ناگهانی به طوفانی غیر قابل مهار بدل خواهد شد.
یادداشت از حمید رضا کاظمی
مخاطبان محترم برای مشاهده فیلمی مستند با موضوع فقر در عربستان،اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام