به بر گرفته به گرمی تن برادر را; و او ز نیزه تماشاگر است خواهر را

به بر گرفته به گرمی تن برادر را / و او ز نیزه تماشاگر است خواهر را

کسی که شهر به شهر از دیار پاک رسول / کشانده همره خود فوجی از کبوتر را

یگانه‌ای که گل سرخ حنجرش به مصاف / شکسته تا به ابد خنجر ستمگر را

شراره‌های زلالی که از گلویش ریخت / فزوده ارزش آلاله‌های احمر را

زبان به شکوه به سوی مدینه می‌نگرد / که امت نشناسد بهای گوهر را

نه در غروب دهم بلکه زد به کوفه و شام / شرار صاعقه کاخ و سپاه کافر را

به بزم حیله و تزویر با بیان متین / ببرده رونق بازار هر سخنور را

چنان به دل اثر جاودانه‌ای بنهاد / که پر کند سخنش تا همیشه سنگر را

پی قصاص حرم‌های شعله‌ور «سائل» / بخوان به کربُبلا ابرهای تندر را

انتهای پیام