بنیانگذار نهضت اهل بُکا منم

صدای شیعه: قیام کربلا و اتفاقات پس از آن همیشه به عنوان یکی از موضوعات جاری در دوره‌های مختلف شعر فارسی حضور داشته است که گاه بنا بر ضرورت زمانه کم و گاه بیش از دیگر دوره‌ها بروز و ظهور داشته است.

بعد از انقلاب اسلامی نیز شعر آیینی و به تبع آن شعر عاشورایی به حیات خود ادامه داد، اما تفاوت عمده این گونه شعری با دوره‌های قبل‌تر در تولد مضامین جدید و تجربه‌اندوزی شاعران در مسیری جدیدتر از پیش بود. پیوند موضوعات روز اجتماعی سیاسی با کربلا یکی از این فضاها بود که با استقبال عمومی مواجه شده است.

از سوی دیگر شاعران به ویژه آنان که ریش‌سپیدان این حوزه بوده‌اند، تلاش کرده‌اند تا وجه شور و شعور و حماسه را در کنار هم به تصویر بکشند. سروده ذیل نمونه‌ای از اشعار محمود ژولیده است که در رثای حضرت سجاد(ع) سروده شده:

مظلومم و به داغ و بلا مبتلا منم
عمری سفیر واقعه کربلا منم

یک عمر گریه کرده‌ام از غربت حسین
بنیانگذارِ نهضتِ اهل بُکا منم

دارم بِدوش خود عَلَمِ انقلابِ اشک
از کربلا پیمبرِ اشک و دعا منم

من پاره تنِ بدنی پاره پاره‌ام
نور نگاه خامس آل کسا منم

جای کفن برای تن بی‌سر حسین
آن کس که خواست بهر پدر بوریا منم

از مقتل امام، عبورم،که داد خصم
در قتلگاه عابد افتاده پا منم

با کعب نی تمام تنم را کبود کرد
با ریسمان و سلسله‌ها آشنا منم

من دیده‌ام هجوم حرامی به خیمه را
دل‌خون‌ترین امامِ پس از نینوا منم

ذبح عظیم را همه دیدم به چشم خویش
یعنی شهید و شاهد خون خدا منم

آن کس که برق نیزه و شمشیر کوفه را
دیده کنار قتلگه هل اتا منم

پیراهن از تن پدرم برده‌اند هیچ
ناظر به درد غارت آل عبا منم

سوز تَبَم ز شعله آتش زیادتر
معصوم سینه‌سوخته خیمه‌ها منم

معجر برای دختر زهرا نمانده بود
آن کس که داشت خون دل از این جفا منم

بر خواهران خویش جسارت که دیده است؟
آن که به سینه حبس کند غصه را منم

هجده سر بریده که دیده به نیزه‌ها؟
مردی که بود شاهد این ماجرا منم

با ریسمان کشید چهل منزلم عدو
ناقه‌سوار کوفه و شام بلا منم

وقتی سر شکسته من سوخت از شرر
خورشیدِ بِینِ شعله شده برملا منم

زنجیر، استخوان مرا هم شکسته بود
ماه هلال مانده بی‌آشنا منم

آن کس که در حفاظتِ ناموس کبریا
با سهل گفت: زود کنارم بیا منم

ای کاش مادرم به جهانم نزاده بود
مضطرترین امام پس از کربلا منم

با این همه به یاریِ زینب تمام راه
آن که نمود معجزه با خطبه‌ها منم

تکثیر کرده‌ام به جهان اشک و آه را
یعنی امیر قافله نینوا منم

مسموم و تشنه‌لب شدم آخر شهید عشق
آری امام کشته زهر جفا منم