( 0. امتیاز از )


باز آمــــدم به طــوس، به شهـر و ديار دوست
شهر شهــــادت و حــــرم مشــــکبار دوست

شهــرى که هســـت قبــــله‌ي عشــاق و عارفان
شهرى که هست مشتهـــر از اشتـــهار دوسـت

شهـــر وفـــا و طــور لــــقا مشهـــد رضـــا
دارد شرافـــت از شـــــرف و اعتبـــار دوست

ز آن طـــوس گشتــه شهـــره آفــاق کاندر آن
گرديـده دفــــن، پيــکر پر افتـــخار دوســت

مي‌ســــوختم ز آتــش ســـوزان هــــــجر او
شــــُکر آن که باز، کــرد نصيبم جـوار دوست

آب حيــــات و عمــر ابــــد کــى برابر است
با دولــت حضــــور دمى در کنـــار دوســـت

امــــر جهــان و نظـــم امـــــور جهــــانيان
ز امــــر خــــدا است در کف با اقتدار دوست

صـــف بســته‌اند خيـــل ملائــک به احتـرام
در روضــــه‌ي مقـــدس گردون مدار دوســــت

ما را سخن ز بيش و کم و هست و نيست، نيست
بگـــزيده‌ايم خــــطّ و ره اختـــيار دوســـت

من کيـستم که در ره او جــــان فــــدا کنــم؟
جانــم فـــداى آن که بــود جــان نثار دوست

جــود و گـــذشت و مــــردى و ذرّه پــرورى
رحـم و وفــا و مهر و کــرم هست کار دوست

تنــها نــه خاکـــسار در دوســت گشتـــــه‌ام
من خاکســـارم آن که بـــود خاکـسار دوست

در کفشـــــدارى حــرم شـــاه ديـــن رضـــا
من کفشــــدار آن که بــود کفشــــدار دوست

لطف‌الله صافي


انتهای پیام

تعداد نظرات : 0 نظر

ارسال نظر

0/700
Change the CAPTCHA code
قوانین ارسال نظر