فطرسانه دخیل می گیرم; پر قنداق طفل زهرا را

دلبری که خرید دل ها را

 با نگاهش کشید دریا را

آسمان داشت میل عطر زمین

 و زمین داشت میل بالا را

پر پرواز من شکست امروز

 تا بگیرد شفای فردا را

فطرسانه دخیل می گیرم

 پر قنداق طفل زهرا را

کودکی آمده رقم بزند

 سهم دیوانگی دنیا را

عقلم از اختیار افتاده

 مثل مجنون که دید لیلا را

می رود تا به آسمان فریاد

 آسمان نه، بگو حسین آباد

شب تاریک در به در شده است

 روشنی آمده سحر شده است

فاطمه مادرانه می خندد

 مرتضی باز هم پدر شده است

گفته پیغمبر از حسینم من

 جمع ما هر دو یک نفر شده است

با بغل کردن حسین خودش

 بین خانه حسین تر شده است

لب او را چقدر می بوسد

 آتش شوق بیشتر شده است

کوری چشم مردمان حسود

دومین طفل هم پسر شده است

بوی کرب و بلا گرفته زمین

در مدینه نزول عشق ببین

انتهای پیام