(
امتیاز از
)
ایران-سوریه-لبنان، محور شکست ناپذیر مقاومت در برابر استعمارگران
صدای شیعه: به محض اينکه جوهر توافق بين روسيه و امريکا بر سر مسئله سلاح‌هاي شيميايي سوريه خشک شد، جوجه جنگ طلب‌هاي حاضر در واشنگتن گلايه وارانه آن را شکستي راهبردي توصيف کردند. در سراسر آتلانتيک، صهيونيست‌ها نيز همگام با آنها با لحني مضطرب و گوش خراش از «محور شرارت تهران-دمشق-بيروت» دم زدند.
ليندزي گراهام، سناتور امريکايي رهبري اين گروه معترض و نالان را بر عهده داشت: «در نهايت، روس‌ها، ايراني‌ها و سوري‌ها در اين رقابت پيروز شدند و ما شکست خورديم و من حقيقتا نگران مسائل جاري در ايران هستم.» موشه يعلون، وزير جنگ رژيم صهيونيستي نيز پيشتر به ژنرال مارتين دمپسي رئيس ستاد مشترک ارتش امريکا گفته بود «ما همچنين بايد آماده يک درگيري و بي‌ثباتي طولاني مدت در سوريه باشيم. ما نبايد اجازه دهيم محور شرارت تهران-دمشق-بيروت در اين نبرد پيروز شود.» گراهام، در راستاي همين هدف، در حال ساخته و پرداخته کردن طرحي جهت تجويز اقدام نظامي است تا بواسطه آن اطمينان حاصل کند نيروهاي مقاومتي که در برابر امپراطوري امريکا ايستادگي مي‌کنند، دست برتر را کسب نکنند.
اما در پي اين توافقي که به ابتکار روسيه صورت گرفت و جنگ امريکا با سوريه را در هاله‌اي از ابهام قرار داد و همچنين اشارات تلويحي باراک اوباما، رئيس جمهور امريکا مبني بر مذاکرات مستقيم با تهران، نومحافظه کاران نئاندرتال (اشاره به انسان‌هاي اوليه) و سر سپردگان صهيونيسم عنان از کف داده‌اند.
گراهام گفته است «اسرائيل در مورد سوريه خود را تنها مي‌بيند و من قصد دارم به تهران، قدس و تل آويو يک پيام را بدهم؛ اينکه ما دوستان خود در اسرائيل را رها نخواهيم کرد.» مقامات صهيونيست نيز پيمان امريکا با روسيه را محکوم و آن را نشانه‌اي از ضعف توصيف کردند و همچنان با نشان دادن دغدغه هميشگي خود در قبال ايران، به واشنگتن هشدار دادند که در «دام» رئيس جمهور جديد ايران نيافتد.
بگذاريد به طور خلاصه به ويراني و خسارتي که محور شرارت واشنگتن-تل آويو-رياض مي‌تواند بر بشريت تحميل کند، بپردازيم. تخمين زده مي‌شود واشنگتن 2150 کلاهک هسته‌اي عملياتي در اختيار دارد که حدود 1650 فقره از آنها روي موشک‌هاي بالستيک به کار گرفته شده‌اند. همچنين از 500 کلاهک باقيمانده 300 کلاهک در امريکا و 200 کلاهک در اروپا و در کشورهاي بلژيک، آلمان، ايتاليا، هلند و ترکيه مستقر هستند.
تل آويو حدود 80 سلاح هسته‌اي، حجم عظيمي از تسليحات کشتار جمعي شيميايي و ناوگاني از 6 زيردريايي با قابليت هسته‌اي در اختيار دارد؛ تسليحاتي که به گفته جان کري، وزير امور خارجه امريکا در اختيار داشتن آنها براي اسرائيل بسيار حياتي است زيرا رژيم صهيونيستي «بايد آماده باشد تا بدون کمک ديگران در برابر هرگونه تهديد از خود دفاع کند.»
با وجود اينکه رياض هنوز بمب اتمي ندارد، اما ميلياردها دلار تسليحات پيشرفته از امريکا خريداري کرده است؛ ميزاني که بسيار بيش از ميزان لازم براي دفاع از خود است و آنها را عليه معترضان صلح جو و غير مسلح در داخل کشور، بحرين و ديگر کشورها به کار گرفته است. علاوه بر اين، سعودي‌ها همچنين طرح‌هايي براي خريد تسليحات اتمي در سر دارند؛ امري که اخيرا توسط شاهزاده ترکي الفيصل، رئيس سابق دستگاه اطلاعات عربستان و سفير پيشين اين کشور در امريکا بيان شده است. فيصل اکنون رئيس مرکز شاه فيصل براي تحقيقات و مطالعات اسلامي است.
به نظر مي‌رسد هدف رياض تشکيل يک نيروي نظامي شبه ناتو در خاورميانه که مجهز به سلاح اتمي است، باشد تا بواسطه «بدست آوردن توان هسته‌اي بتواند با قدرت هسته‌اي ايران روبرو شود.» همچنين باور بر اين است که سعودي‌ها تمهيداتي را انديشيده‌اند که به کمک آن مي‌توانند فورا از پاکستان سلاح اتمي دريافت کنند؛ کشوري که برنامه هسته‌اي آن گفته مي‌شود با حمايت مالي گسترده رياض روبروست. البته مقامات هر دو کشور وجود چنين توافقي را تکذيب کرده‌اند.
فقط براي يک لحظه، موضع غير منصفانه واشنگتن در اين رابطه را مورد نظر قرار دهيد. اينکه رژيم صهيونيستي نه به کنوانسيون منع سلاح‌هاي شيميايي پيوسته، نه پيمان منع تکثير سلاح‌هاي اتمي (اتن‌پي‌تي) را امضا کرده و در مقابل ميزان زيادي سلاح کشتار جمعي اتمي و شيميايي در اختيار دارد، علنا براي سياست گذاران امريکا نگراني محسوب نمي‌شود.
قطعنامه‌اي مبني بر شفاف سازي رژيم سرکش صهيونيستي در مورد زراد خانه تسليحات کشتار جمعي خود که از سوي کشورهاي غير هسته‌اي عرب در نشست اخير آژانس بين المللي انرژي اتمي ارائه داده شده بود، با 51 راي مخالف در برابر 43 راي موافق رد شد و حتي از سوي رسانه‌هاي خبري صهيونيسم تلاشي براي «ضربه زدن به اسرائيل» جلوه داده شد. رياض علنا بدون کوچکترين نشانه‌اي از اعتراض از سوي واشنگتن به دنبال تسليحات اتمي است و قصد دارد توان هسته‌اي کسب کند اما برنامه صلح آميز هسته‌اي ايران از ديد اين حاکمان متوهم و کژ انديش، «تهديد» به شمار مي‌رود.
در عين حال، حسن روحاني رئيس جمهور ايران به غرب اطمينان داده است که اين کشور هرگز به دنبال سلاح اتمي نخواهد بود. اين در حالي است که اظهارات صادقانه وي از سوي بنيامين نتانياهو، رهبر صهيونيسم «فريبکارانه» توصيف شد. سناتور گراهام نيز لحني جنگ طلبانه‌تر از نتانياهو اتخاذ کرد و به طور کل اظهارات رئيس جمهور ايران را ناديده گرفت و صراحتا تهديد کرد «اگر شما به سمت سلاح اتمي برويد، تمام گزينه‌ها از جمله گزينه نظامي روي ميز است.»
بنابراين در حالي که حتي پيشنهاد اينکه رژيم صهيونيستي در معرض بازرسي‌هاي هسته‌اي قرار بگيرد از سوي امريکا نوعي کفرگويي قلمداد مي‌شود، ايران بايد بيش از پيش در معرض بررسي و موشکافي لنزهاي کج بين ميکروسکوپ‌هاي آژانس قرار بگيرد؛ کري نيز گفته است «اظهارات روحاني بسيار مثبت بوده است اما همه چيز بايد در محک آزمايش قرار بگيرد.»
تمام اعضاي محور مقاومت بواسطه رو در رويي با امريکا و هم پيمانان غاصب آن در محک آزمايش قرار گرفته‌اند. حزب الله به طور مکرر تجاوزهاي صهيونيسم را خنثي کرده و اکنون هشتمين قدرت نظامي جهان قلمداد مي‌شود؛ واقعيتي که به تاييد واشنگتن هم رسيده است. حزب الله که در سال 1982 در پاسخ به تجاوزگري‌هاي مداوم رژيم صهيونيستي ايجاد شد، ثابت کرده که يک نيروي بازدارنده قدرت مند است و تلاش‌هاي مکرر تل آويو براي محو کردن اين جنبش مقاومت اسلامي از نقشه را بي‌اثر گذاشته است.
نيروهاي صهيونيستي که لبنان را اشغال کرده بودند، در سال‌هاي 1993 و 1996 ميلادي حملاتي ناموفق را عليه حزب الله ترتيب داده و در نهايت ناچار شدند که در سال 2000 ميلادي از لبنان خارج شوند. رژيم صهيونيستي در اقدامي به منظور پاک کردن خاطره تحقير شدن از سوي حزب الله، در جولاي 2006 در اقدامي بي‌ثمر دست به حمله‌اي مرگبار عليه لبنان زد تا حزب الله را نابود کند و به تنها چيزي که دست يافت اين بود که پي برد قدرت و توان نظامي حزب الله به طور قابل توجهي افزايش يافته است.
بعد از اينکه پيشنهاد شرکت آرامکو براي ساخت يک خط لوله نفت از عربستان سعودي تا درياي مديترانه با مخالفت قانونگذاران سوريه روبرو شد، اين کشور هدف يکي از اولين هجمه‌ها و عمليات‌هاي پنهاني سيا قرار گرفت. استفن ميد، عامل سيا براي تسريع امور در مارس 1949 کودتايي را ترتيب داد که به موجب آن حسني الزعيم، رئيس ستاد مشترک ارتش سوريه در اين کشور به قدرت رسيد و فورا با طرح خط لوله مذکور در آوريل 1949 موافقت کرد.
شوربختانه، واشنگتن به کمک‌هاي خارجي وعده داده شده خود فورا عمل نکرد و بدين ترتيب سرهنگ الزعيم طي کودتايي ديگر در نوامبر همان سال قدرت را از دست داد. سيا در اقدامي تلافي جويانه در دسامبر 1949 دست به کودتايي ديگر زد و اديب الشيشکلي يک ديکتاتور حامي واشنگتن، ضد کمونيسم و راست گرا را به روي کار آورد؛ فردي که خود توسط ملي گرايان سوري در سال 1954 قدرت را از دست داد.
اين بار، آلن دولز مدير سيا کرميت روزولت را که به تازگي موفق شده بود کودتايي را در ايران ترتيب دهد، مامور کرد که کودتايي مشابه را در سوريه ترتيب دهد اما دستگاه اطلاعات سوريه از اين توطئه با اسم رمز «آواره» پرده برداشت و واشنگتن را وادار به عقب نشيني کرد. سيا بار ديگر در عمليات آگوست 1957 ميلادي با اسم رمز «واپان» تلاش کرد الشيشکلي را به قدرت برساند؛ اما عبدالحميد سراج، رئيس دستگاه اطلاعات سوريه به اين توطئه نيز پي برد و توطئه چينان را دستگير کرده و سفارت امريکا در دمشق را مورد نظارت قرار داد.
تهران نيز در مقابل چندين دهه جنگ واشنگتن در قالب تهديدهاي نظامي، عمليات مخفي و تحريم‌هاي اقتصادي ايستادگي کرده است. با پيروزي انقلاب اسلامي در فوريه 1979 ، ايران نهايتا خود را از زير يوغ رژيم ستمگر محمد رضا پهلوي، ديکتاتور تحت حمايت امريکا خارج کرد؛ ديکتاتوري که رژيم وي بعد از کودتاي سال 1953 سيا عليه دولت منتخب محمد مصدق، نخست وزير وقت ايران روي کار آمده بود.
بعد از آن، حمله تجاوزکارانه عراق در سال 1980 تا 1988 با حمايت امريکا صورت گرفت که در ايران تحت عنوان دفاع مقدس شناخته مي‌شود؛ حمله‌اي که با رشادت و دلاوري ملت ايران و به بهاي شهادت صدها هزار تن، دفع شد.
سپس در 3 جولاي 1988 (12 تير 1367) يک فرمانده جنگ طلب نيروي دريايي امريکا از کشتي خود موسوم به يو‌اس‌اس وينسنس، دو موشک حرارت ياب به سمت يک هواپيماي مسافربري ايران بر فراز خليج فارس پرتاب کرد و طي آن آن 290 مسافر آن را کشت. با وجود اين کشتار بي‌رحمانه افراد بي‌گناه توسط امريکا، ايران پيروز و تهران تبديل به الگوي مقاومت شده است.
بيروت، دمشق و تهران همانطور که در بالا به روشني مورد اشاره قرار گرفت، همگي در معرض تجاوزات مستمر تروريسم دولتي و تحت حمايت واشنگتن قرار گرفته‌اند اما در چشمان کژبين برخي از سياستمداران امريکايي، خلاف اين امر واقعيت دارد. به عنوان مثال، سناتور مايکل اف. بنت از ايالت کلورادو به غلط تاکيد دارد «ايران همچنان به حمايت گسترده از گروه‌هاي تروريستي ادامه مي‌دهد و در دهه‌هاي اخير دست به اقدامات وحشتناک تروريستي عليه اهداف غربي زده است.» جان مک‌کين، سناتور اهل آريزونا نيز ادعا مي‌کند که پيمان اخير بين امريکا و روسيه در مورد تسليحات شيميايي سوريه تنها «ايران و واسطه‌هاي تروريست آن را جسورتر کرده است.»
اين در حالي است که واشنگتن، تل آويو و رياض به حمايت همه جانبه از واسطه‌هاي تروريستي خود در سوريه ادامه مي‌دهند. با وجود ان، دمشق در برابر دو سال محاصره تحميل شده از خارج ايستادگي کرده و حتي موفق شده با کمک حزب الله و ايران دست برتر را در نبرد با شورشيان تکفيري مورد حمايت خارج بدست آورد.
مک‌کين، در حالي که به درستي اذعان دارد سوريه « به پناهگاه امن ِ هزاران تندروي وابسته به القاعده تبديل شده است»، نه تنها عربستان سعودي و متحدان آن در خليج فارس را که اقدامات آنها چنين وضعيتي را رقم زده، محکوم نمي‌کند بلکه اين جنگ طلب خواستار «افزايش توانايي‌هاي نظامي مخالفان ميانه روي دمشق» است.
در حقيقت، تهران، دمشق و بيروت محوري رعب آور و شکست ناپذير از مقاومت را درست کرده‌اند که قادر است به خوبي در برابر محور شرارت واشنگتن-تل آويو- رياض ايستادگي کند.
من به تمام اعضاي اين محور مقاومت به دليل حفظ منزلت و استقلال خود از طريق تسليم نشدن در برابر ارعابگري و اقدامات قهر آمز واشنگتن و تروريست‌هاي وابسته به آن تبريک مي‌گويم.
پرس تی وی
انتهای پیام