(
امتیاز از
)
اثرات و برکات دنيوي گريه و عزادارى سيدالشهدا (عليه السلام)
صدای شیعه:
1- حفظ رمز نهضت حسينى
از ارزندهترين آثار و برکات مجالس عزادارى و گريه بر ابى عبدالله حسين (عليه السلام) حفظ رمز نهضت حسينى است .
به راستى ؛ چرا در دوران منحوص سلاطين و پادشاهان جور از برپايى مجالس عزاى اهل بيت (عليه السلام) به خصوص سالار شهيدان جلوگيرى مى شد؟ آيا نه اين است که عزاى حسينى و امامان شيعه، سبب مى شود که سخنوران و دانشمندان متعهد و انقلابى، مردم را از ظلمهاى حکومتها آگاهى دهند و انگيزه قيام آن حضرت که امر به معروف و نهى از منکر است به اطلاع مردم برسد؟
آرى، اينگونه مجالس، آموزشگاهها و دانشگاههايى است که به بهترين روش و زيباترين اسلوب مردم را به سوى دين خوانده و عواطف را آماده مىکند و جاهلان و بىخبران را از خواب سنگين غفلت بيدار مىسازد و نيز در اين مجالس است که مردم ، ديانت را همراه با سياست، از مکتب حسين بن على (عليه السلام) مىآموزند.
گريه بر سيد الشهدا (عليه السلام) و تشکيل مجالس عزاى حسينى نه تنها اساس مکتب را حفظ مىکند، بلکه باعث مىگردد شيعيان با حضور در اين مجالس از والاترين تربيت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسينى شدن رشد و پرورش يابند.
کدام اجتماعى است که در عالم چنين اثرى را از خود بروز داده باشد؟ کدام حادثهاى است مانند حادثه جانسوز کربلا که از دوره وقوع تاکنون و بعدها بدينسان اثر خود را در جامعه بشريت گذارده ، و روز به روز دامنه آن وسيعتر و پيروى و تبعيت از آن بيشتر گردد؟ از اين رو بايد گفت که در حقيقت مراسم عزادارى حافظ و زنده نگهدارنده نهضت مقدس امام حسين (عليه السلام) و در نتيجه حافظ اسلام و ضامن بقاى آن است .
تشکيل مجالس عزادارى حسين، نه تنها اساس مکتب را حفظ کرده و مىکند بلکه به علاوه سبب آن گرديد که شيعيان با حضور در اين مجالس از والاترين تربيت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسينى شدن رشد و پرورش يابند.
«موريس دوکبرى» مىنويسد: «اگر مورخين ما، حقيقت اين روز را مىدانستند و درک مىکردند که عاشورا چه روزى است ، اين عزادارى را مجنونانه نمى پنداشتند . زيرا پيروان حسين به واسطه عزادارى حسين مىدانند که پستى و زير دستى و استعمار را نبايد قبول کنند . زيرا شعار پيشرو و آقاى آنان تن به زير بار ظلم و ستم ندادن است.
قدرى تعمق و بررسى در مجالس عزادارى حسين نشان مىدهد که چه نکات دقيق و حيات بخشى مطرح مى شود ،در مجالس عزادارى حسين گفته مى شود که حسين (عليه السلام) براى حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگى مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زير بار استعمار و ماجراجويى يزيد نرفت؛ پس بياييد ،ما هم شيوه او را سرمشق قرار داده از زير دستى استعمار گرايان خلاصى يابيم و مرگ با عزت را بر زندگى با ذلت ترجيح دهيم...» . 1
نقل است که مرجع بزرگ شيعه مرحوم آية الله العظمى بروجردى در سن نود سالگى داراى چشمانى سالم بودند که بدون عينک خطوط ريز را هم مىخواندند و مىفرمودند: اين نعمت را مرهون وجود مبارک حضرت ابى عبدالله الحسين (عليه السلام) هستم
2- ازدياد محبت به امام، و تنفر از دشمنان آن حضرت
سوزى که از دل سوخته عاشقان سيدالشهدا (عليه السلام) به چشم سرايت کرده و از مجارى دو چشم آنها به صفحه رخسار وارد مى شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگى به خاندان وحى و رسالت را مىرساند و اين عمل اثرى مخصوص در ابقاى مودت و ازدياد محبت دارد.
گريه بر حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) از مواردى است که هيچ انسانى از فرط دلسوزى و انقلاب، طاقت بردبارى و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و اين گريه و بيقرارى ، علاوه بر ازدياد محبت و مهر و مودت، موجب کثرت تنفر و بىزارى از دشمنان و قاتلان آن حضرت شده و موجب برائت دوستداران اين خانواده از دشمنان ايشان مىگردد.
بارى، گريه با آگاهى و معرفت بر امام حسين (عليه السلام) ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و اين تبرى از آثار برجسته گريه بر امام حسين (عليه السلام) است زيرا مردم به ويژه افرادى که داراى شخصيت هستند از گريه کردن در برابر حوادث تا سر حد امکان امتناع مىورزند ، و تا شعله درونى آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گريه کردن مخصوصاً در برابر چشم ديگران نيستند، اين گريه و عزادارى ابراز کمال تنفر در برابر تعدى و تجاوز و ستمگرى و پايمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تکيه زدن بر مسند حکومت آنان مىباشد.
نوحه، محرم، حضرت رقيه
3- آشنايى با حقيقت دين و نشر آن
يکى ديگر از آثار و برکات مجالس عزادارى سيدالشهدا (عليه السلام) اين است که مردم در سايه مراسم عزادارى به حقيقت اسلام آشنا شده و بر اثر تبليغات وسيع و گستردهاى که همراه با اين مراسم انجام مىگيرد، آگاهى توده مردم بيشتر شده و ارتباطشان با دين حنيف محکمتر و قويتر مىگردد . چه اينکه قرآن و عترت دو وزنه نفيسى هستند که هرگز از يکديگر جدا نمىشوند و اين آگاهى در اقامه ماتم و مراسم سوگوارى عترت رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) به خصوص امام حسين (عليه السلام) به آحاد مردم داده خواهد شد.
4- شفا يافتن
يکى ديگر از آثار و برکات مجالس عزادارى حضرت سيد الشهدا (عليه السلام) شفا گرفتن است . به طورى که بارها ديدهايم و شنيدهايم که بعضى از عزاداران و گريه کنندگان بر حسين (عليه السلام) شفا گرفتهاند.
نقل است که مرجع بزرگ شيعه مرحوم آية الله العظمى بروجردى در سن نود سالگى داراى چشمانى سالم بودند که بدون عينک خطوط ريز را هم مىخواندند و مىفرمودند: اين نعمت را مرهون وجود مبارک حضرت ابى عبدالله الحسين (عليه السلام) هستم : و قضيه را چنين نقل مىفرمودند:
در يکى از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجيبى مبتلا شدم که بسيار مرا نگران ساخته بود . معالجه پزشکان فايدهاى نکرد و درد چشم هر روز بيشتر و ناراحتى من افزونتر مىگرديد، تااينکه ايام محرم شد. در ايام محرم آية الله فقيد ، دهه اول را روضه داشتند و دستههاى مختلف هم در اين عزادارى شرکت مىکردند . يکى از دستههايى که روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هيئت گِلگيرها» است که نوعاً سادات و اهل علم و محترمين هستند، در حالى که هر يک حوله سفيدى به کمر بستهاند، سر و سينه خود را گل آلود کرده و بطور بسيار رقت بار و مهيج و در عين حال با سوز و گداز فراوان و ذکرى جانسوز آن روز را تا ظهر عزادارى مى کنند . آقا فرمودند:
«هنگامى که اين دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود اين هيئت هيجان عجيبى به خود گرفته بود من هم در گوشهاى نشسته و آهسته آهسته اشک مىريختم و در اين بين هم مقدارى گل از روى پاى يکى از همين افراد گلگير برداشته و بر روى چشمهاى ملتهب و ناراحتم کشيدم، و به برکت همين توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اينکه متبلا به درد چشم نشدم، از نعمت بينايى کامل برخوردارم، و به برکت حضرت امام حسين (عليه السلام) احتياج به عينک هم ندارم». با اينکه همه قواى جسمانى ايشان تحليل رفته بود با اين وجود تا آخرين ساعات زندگانى از بينايى کامل برخوردار بودند.
انتهای پیام