(
امتیاز از
)
بقيع وجدان آدمی را به دادرسی می‌خواند
صدای شیعه: جميل ظاهری، نويسنده و پژوهشگر عراقی، در مقاله‌ای با عنوان «البقيع الغرقد يستغيث الضمير الإنسانی»(بقيع وجدان آدمی را به دادرسی می‌خواند) که به مناسبت فرارسيدن هشتم شوال، سالروز تخريب قبرستان بقيع توسط وهابيون در پايگاه اطلاع‌رسانی «صوت العراق» منتشر کرده است، می‌نويسد:
قبرستان بقيع را بقيع الغرقد گفتهاند؛ «بقيع» در لغت به معنای زمين وسيعی است که در آن درخت‌های مختلف می‌رويند و «الغرقد» نوعی درخت بزرگ است که در بقيع فراوان يافت می‌شود، لذا قبرستان بقيع را «بقيع الغرقد» گفتهاند و اين اشاره به زمانی دارد که قبرستان بقيع سبز و آرام ميزبان زائران بود.
روايت است که پيامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) روزی برای يافتن محلی برای دفن اصحاب خويش به اطراف مدينه منوره رفتند و وقتی به قبرستان بقيع رسيدند، فرمودند «أمرت بهذا الموضع»(برای انتخاب اين مکان امر شده‌ام).
بقيع مقبره‌ای مقدس و قطعه‌ای از بهشت است که در کنار مسجد نبوی و بارگاه پيامبر گرامی اسلام(ص) قرار دارد و جسد پاک و مطهر چهار امام معصوم يعنی امام حسن مجتبی(ع)، امام زين‌العابدين(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) را در خود جای دارد. همچنين مراقد مطهر ابراهيم فرزند حضرت محمد(ص)، به روايتی حضرت فاطمه زهراء(س)، تعدادی از همسران پيامبر(ص)، اسماعيل، فرزند امام صادق(ع)، فاطمه بنت اسد(س) مادر بزرگوار حضرت علی(ع)، ام‌البنين، همسر امام علی(ع)، حليمه السعدية، دايه پبامبر(ص) و تعداد زيادی از صحابه پيامبر و شهدای اسلام در اين مکان مقدس مدفون شده‌اند.
روی مرقد هر کدام از مدفونين بقيع ضريحی نصب شده بود و صحن و حرم و عمران‌های ديگری که نشانه‌ای بر مقدس بودن مکان هستند، ساخته شده بودند و دارای مقام والايی نزد مسلمانان و جايگاه بزرگی در دل‌های مؤمنان بودند و مردم بر اساس سنت‌های اسلامی و تعاليم اين دين مبين برای زيارت اين قبرستان مقدس می‌آمدند.
جميل ظاهری:
وهابی‌ها در هشتم شوال 1344 هجری قمری موافق با 25 اوريل 1925 ميلادی تصميم گرفتند تا مراقد مقدس ائمه و صحابه پيامبر (ص) در بقيع را ويران کنند و آنها را با خاک يکسان سازند
اين زيارت‌ها ادامه داشت تا اينکه فرقه گمراه وهابيت با توطئه استعمارگران انگليسی به دست محمد بن‌عبدالوهاب در اواخر قرن دوازدهم هجری تأسيس شد و آموزه‌هايی را که به هيچ وجه به دين مبين اسلام ارتباطی ندارند، اصول خود قرار داد و بر اين اساس گروهی گمراه، منحرف و مجرم به وجود آمد.
وهابی‌ها در هشتم شوال 1344 هجری قمری موافق با 25 آوريل 1925 ميلادی تصميم گرفتند تا مراقد مقدس ائمه و صحابه پيامبر(ص) در بقيع را ويران کنند و آنها را با خاک يکسان سازند و بقيع الغرقد را به خرابه‌ای پر از سنگلاخ‌های باقی‌مانده از آن مراقد سنگ‌فرش شده با بهترين نوع گرانيت تبديل کنند.
سرزدن اين قبيل امور از پيروان محمد بن‌عبدالوهاب شگفت‌انگيز نيست، تابعان کسی که همه مسلمانان را کافر و مشرک می‌دانست و مکه و مدينه را قبل از آنکه به دست وهابيان بيافتد، دارالحرب و دارالکفر قلمداد می‌کرد.
در کتاب «الدرر السنيه» نيز می‌خوانيم وی ـ محمد بن‌عبدالوهاب ـ از صلوات بر پيامبر صلی‌الله عليه و آله نهی می‌کرد و از شنيدن آن ناراحت می‌شد. صلوات فرستنده را اذيت می‌کرد و به سخت‌ترين وجه مجازات می‌نمود.
محمد بن‌عبدالوهاب به نوبه‌ی خود در اعتقادات پيرو «ابن تيميه حنبلی» است که در قرن هشتم هجری می‌زيسته، از ابن تيميه عقايد جالبی نقل شده است. از جمله اينکه او خدا را جسم می‌دانست! برای ذات مقدس خداوند دست، پا، چشم، زبان و دهان قائل بود! ابن بطوطه جهانگرد معروف در سفرنامه خود می‌گويد «ابن تيميه را بر منبر مسجد جامع دمشق ديدم که مردم را موعظه می‌کرد و می‌گفت: خداوند به آسمان دنيا می‌آيد، همان گونه که من اکنون فرود می‌آيم! سپس يک پله از منبر پائين می‌آمد!»
اين قطره‌ای کوچک از مرداب اعتقادات و عملکرد وهابيان در طول اين ساليان است. در طول اين دوران دانشمندان زيادی چه شيعه و چه سنی به نقد عقايد وهابيت دست زده‌اند و به شبهات گوناگون آنان پاسخ داده‌اند. يکی از شبهات آنان مسئله بنای ضريح بر قبور است. آنها ساختن بنا اعم از مسجد يا غير آن را بر قبر حرام می‌دانند.
وی در پايان خاطرنشان می‌کند: اکنون در آستانه هشتاد و نهمين سالروز تخريب قبرستان بقيع قرار داريم و همچنان شاهد ادامه منع مسلمانان از زيارت مراقد مقدس واقع در آن قبرستان مقدس هستيم و بقيع ندايی انسانی برای دادرسی و آزادی از قيد و بندهای وهابيت را با صدايی بلند سر می‌دهد اما آيا مسلمانان ندای آن را لبيک خواهند گفت؟
انتهای پیام