امامزاده‌اي که زيارت قبرش، ثواب زيارت قبر امام حسين(ع) را دارد
صدای شیعه: حريم کبريايي حضرت رضا (ع) در خراسان، بارگاه ملکوتي حضرت معصومه (س) در قم، بارگاه قدسي حضرت احمد بن موسي (ع) (شاهچراغ) در شيراز از جمله اين مقابر پر از عطر معنويت و قرب به آستان اهل بيت (ع) است.
به گزارش سرويس دين و انديشه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در اين ميان «ري» خطه‌اي که از ديرباز مهد پرورش و فروغ گستر چهره‌هاي نوراني به ساحت علم و دين بوده، از اين موهبت بي‌نصيب نبوده و مفتخر است که ساليان طولاني، آشيانه و قرارگاه نوادگان رسول خدا (س) بوده است. عبدالعظيم حسني (ع)، نواده امام مجتبي (ع) از جمله اين گهرهاي پاک و نوراني در «ري» است.
نسب وي به چهار واسطه به امام دوم شيعيان، امام حسن مجتبي (ع) مي رسد. پدر او عبدالله فرزند علي، فرزند حسن، فرزند زيد، فرزند حسن بن علي بن ابي‌طالب (ع) است. متأسفانه از تاريخ ولادت گوهر درخشنده «ري» اطلاع دقيقي در دست نيست، ولي آنچه که برخي از مورخان بر آن پاي مي‌فشارند اين است که وي در زمان امام موسي بن جعفر (ع) حيات داشته است.
از افتخارات عبدالعظيم حسني (ع) اين است که وي محضر سه امام معصوم، امام جواد (ع)، امام هادي (ع) و امام عسگري (ع) را درک و از ايشان روايت نموده است.
از وي يک پسر به نام محمد و يک دختر به نام ام‌سلمه به يادگار ماند که قبر محمد در يک فرسخي سامرا واقع است.
با نگاهي به اخبار درباره وي، اين نکته به دست مي‌آيد که وي مورد مهر و علاقه و محل اعتماد و اطمينان ائمه بوده است، چنان که در روايتي امام هادي (ع) به ابوحامد رازي مي‌فرمايد: «اگر براي تو مشکلي در دين پيش آمد، از عبدالعظيم بن عبدالله حسني بپرس و سلام مرا به او برسان».
دليل اين علاقه و محبت امامان معصوم به او اين بوده که وي بر خلاف بعضي از اسلاف و بني‌اعمام خود در مقابل امامان معصوم زمان خويش بسيار خاضع و خاشع و اطاعت از ايشان را واجب مي‌دانسته و سرپيچي نمي‌کرد.
اين يکي از ابعاد بزرگ شخصيتي عظيم عبدالعظيم است که بروز و تجلي اين روحيه، عرضه دين به امام هادي (ع) است. هنگامي که عبدالعظيم حسني (ع) خدمت امام هادي (ع) شرفياب مي‌شود، آن حضرت هنگامي که او را مي‌بيند، مي‌فرمايد:
«مرحبا به تو اي ابوالقاسم؛ تو به حق دوست مايي». عبدالعظيم عرضه مي‌دارد که مي‌خواهم دين خود را عرضه کنم تا اگر پسنديده است تأييد فرماييد. حضرت اجازه مي‌فرمايد و عبدالعظيم عقايد خود را بيان مي‌کند، سپس امام مي‌فرمايد: «ابوالقاسم، به خدا اين دين خداست که آن را براي بندگانش پسنديده است؛ بر آن پايدار باش. خدايت در دنيا و آخرت بر آن پايدار بدارد».
ديگر از افتخارات عبدالعظيم حسني (ع) فرمايش امام حسن عسکري (ع) درباره شخصيت اوست که حضرت فرمود: «اگر عبدالعظيم نبود، مي‌گفتم هر آينه علي بن حسن بن زيد بن حسن فرزندي از خود باقي نگذاشت».
سرشارترين و حساس‌ترين مقطع حيات عبدالعظيم (ع)، دوران امام هادي (ع) بود که آخرين بار که به ديدار امام شرفياب شد، حضرت به او دستور داد که از عراق هجرت کند و به ري برود. علت اين دستور سختگيري خلفاي عباسي نسبت به خاندان پيامبر و شيعيان ائمه بود که کار را به جايي رساندند که در دوره متوکل چندين بار مزار سيد الشهدا (ع) را ويران کردند. از اين رو عبدالعظيم (ع) به دستور امام هادي مخفيانه به ري هجرت کرد.
در ري در منزل يکي از شيعيان ساکن شد و در سرداب خانه اقامت کرد. او روزها را روزه مي‌گرفت و شب‌ها را به نماز مي‌ايستاد و گاهي اوقات از مخفيگاه خود بيرون مي‌آمد و به زيارت قبر حضرت حمزه مي‌رفت.
آن يادگار امام مجتبي (ع) تا آخر عمر در ري ماند و منشأ برکات بسياري براي شيعيان ائمه شد و بالاخره در 15 شوال سال 253 هجري قمري(5) رحلت کرد.
سه قول درباره نحوه درگذشت او در تاريخ وجود دارد: برخي مرگ او را طبيعي دانسته، برخي ديگر آن را بر اثر زلزله برشمرده‌اند و در قولي ديگر درگذشت وي به وسيله زنده به گور کردنش به وسيله دشمنان رخ داده.
شيخ صدوق مي‌نويسد: پس از درگذشت عبدالعظيم حسني (ع) مردي بر ابوالحسن علي بن محمد هادي (ع) درآمد. امام (ع) از او پرسيد کجا بودي؟ گفت: به زيارت حسين (ع) رفته بودم. فرمود:
« اگر قبر عبدالعظيم را که نزد شماست زيارت مي‌کردي، چون کسي بودي که قبر حسين را زيارت کرده است».
پي نوشت:
1. عمده الطالب، ص49.
2. روضات، ج4، ص208.
3. امالي صدوق، مجلس 54.
4. عبدالعظيم حسني، ص25.
5. الذريعه، ج7، ص169.
6. عبدالعظيم حسني، ص64.
7. ثواب الاعمال، ص124.
8.سايت سازمان تبليغات اسلامي
انتهای پیام