(
امتیاز از
)
سایه بربریت بر روابط ویژه بحرین-انگیس
صدای شیعه: موسسه پژوهشی ˈگلوبال ریسرچˈ در مقاله ای که به قلم ˈفینیان کانینگهامˈ نوشته شده آورده است: نخست وزیر ˈدیوید کامرونˈ در حالی دستان پادشاه ˈحمد بن عیسی آل خلیفهˈ را در ساختمان شماره 10 خیابان داونینگ در مرکز لندن می فشرد که اکثریت بحرینی ها با مشکلاتی از قبیل فقر، تبعیض، بیکاری و مسکن نامناسب دست و پنجه نرم می کنند. این درحالی است که دوستان و نزدیکان آل خلیفه در کاخ هایی مجلل و با جیب‌هایی که از طریق فساد پر شده اند زندگی می کنند. آنها به صورت زیرمیزی با بانک ها و سرمایه گذاران خارجی معامله می کنند و از این طریق سرمایه های نفتی این جزیره را حیف و میل می کنند. تصاویر احوال پرسی نخست وزیر بریتانیا با پادشاه بحرین حامل پیامی ظریف از نمایش احساس برتری بریتانیا نسبت به بقیه کشورها بود. ضمن اینکه نقش واقعی حاکمان بریتانیا را در سرکوب دموکراسی و حقوق بشر در سراسر جهان به نمایش گذارد.
**انگلیس به حاکمان عربی لطف می کند
---------------------------------------------
به نوشته این مقاله، کامرون با قدی بلندتر و کت‌وشلواری شیک و راه راه لطف می کند و دستش را با سخاوت تمام به سوی پادشاه عرب کوتاه قد که دارای لباس و سربندی قرون وسطایی است دراز می کند. تصاویر حاکی از آن هستند که رهبر یک کشور دموکراتیک از متحد دیرین خود حمایت می کند و نخست وزیر بریتانیا از پادشاه بحرین در ساختمان نزدیک پارلمان برای سرو چای و کیک انگلیسی و گفت وگوهای مختصر دعوت کرد. براساس خبر روزنامه های لیبرال لندن، گاردین نوشت که نخست وزیر بریتانیا قرار است در برنامه هایش موضوع حقوق بشر را نیز به همان اندازه ای مهم بداند که تجارت با این پادشاهی در خلیج فارس برای بریتانیا مهم است!
**تجارت و حقوق بشر دومقوله غیرمرتبط برای انگلیس
-----------------------------------------------------------
ˈفینیان کانینگهامˈ ادامه می دهد: این سناریویی آشکار از غرور و تظاهر به نجابت بریتانیایی است. این احساس القا می شود که بریتانیا خلاصه و نماد یک دموکراسی پالایش شده است. می توان پیش بینی کرد که کامرون تنها به موضوع تجارت با بحرین خواهد پرداخت و تردید وجود دارد که اشاره ای به موضوع حقوق بشر در این کشور بشود. مقامات و رهبران بریتانیا هیچ عجله ای برای پیوند دادن این دو موضوع ندارند و اینگونه نیست که آنها اصول و اخلاقیات را به یک اندازه محترم بدانند. در اظهارنظر در زمینه این دیدار، وزیر امور خارجه بحرین، شیخ ˈخالد آل خلیفهˈ که همچون همه مقامات بحرینی با پادشاه نسبت دارند، گفت که موضوع دیگر مطروحه در این دیدار ثبات منطقه ای بود، در واقع وی دم خروس را لو داد. اگر نگاهی به رسانه های بریتانیایی نیز انداخته شود حسی از برتری و بزرگی و منش متمدنانه بریتانیا را القا می کنند. واقعیت این است که دولت بریتانیا هیچ گاه به دو موضوع نفت و حقوق بشر به یک اندازه ارزش گذاری نمی کند و تاکنون نیز هیچ نگرانی از این بابت نداشته و اکنون نیز ندارد.
**حقوق بشر جایی در سیاست خارجی بریتانیا ندارد
----------------------------------------------------------
به عقیده ˈفینیان کانینگهامˈ: رسانه ها با گزارش موضوع نگرانی حقوق بشری کامرون به شیخ حمد غرق در غرور شده اند که نگرانی اصیل و واقعی در مورد حکومت سیاسی بحرین در میان مقامات دولت بریتانیا وجود دارد، اما تاریخ نشان می دهد که حقوق بشر در بحرین و یا هر نقطه دیگری به شدت در میان منافع ژئوپلیتیکی بریتانیا نفرین شده است و جایی ندارد.
**آل خلیفه: قبیله ای بدوی که با پشتوانه انگلیس پادشاه شد
---------------------------------------------------------------------
پادشاهی مطلقه آل خلیفه در بحرین از 200 سال قبل به وسیله امپراتوری بریتانیا بنا نهاده شد. پادشاهان بحرینی که اکنون نامی دارند در واقع چیزی نبودند جز یک قبیله بدوی (Bedouins ) که به وسیله نیروهای نظامی بریتانیا پر و بال گرفتند و به پادشاهی در بحرین رسیدند. آل خلیفه در واقع فریبکارانی بربر و وحشی بودند که به وسیله بریتانیا در این جزیره جایگاهی یافتند و به محافظت از منافع تجاری بریتانیا در خلیج فارس و مسیر اقیانوس هند پرداختند. آل خلیفه به این دلیل تاج پادشاهی را از بریتانیا گرفت تا جایگاه نگهبان را برای بریتانیا به دست آورد و به نوعی تحت قیمومت این کشور قرار گیرد. در بحرین دسته‌ای از یاغیان آل خلیفه، برخلاف خواست و یا رضایت اکثریت بومی شیعه این منطقه به وسیله بریتانیا در راس امور قرار گرفتند، تا امروز نیز این نارضایتی ادامه دارد. آل خلیفه با بهره کشی از مردم این جزیره که با حمایت بریتانیا نیز همراه بود، توانست کاخ های خود را مصون نگه دارد.
**رفتارهای بی شرمانه آل خلیفه ادامه دارند
-------------------------------------------------
بحرینی هایی که دارای سن بیشتری هستند زمانی را به یاد دارند که آل خلیفه اراذل و اوباش خود را به روستاها می‌فرستاد تا از کشاورزان و ماهیگیران مالیات جمع کنند در غیر این صورت آن ها باید درد مرگ را به جان می خریدند. شیخ های جوان آل خلیفه نیز تقریبا کارهای مشابهی را انجام می دهند و با سرکشی به قبایل، هر دختری را که هوس کنند با خود می برند. رفتار ارباب و رعیتی از این دست کاملا بی شرمانه است. اکنون هم بحرینی ها از روش های مختلف و بسیار ابتدایی، چه از طریق تقلب در انتخابات و یا دست اندازی در اقتصاد برای راضی نگه داشتن خاندان آل خلیفه، مورد استثمار و تجاوز قرار می گیرند. این در حالی است که اکثریت مردم بحرین در فقر، تبعیض، بیکاری، مسکن نامناسب دست و پنجه نرم می کند، اما خاندان آل خلیفه در کاخ‌هایی لوکس به سر می برند و از طریق معامله های زیرمیزی با سرمایه گذاران و بانک های خارجی و حیف و میل صنعت نفت به سودهای فراوان می رسند.
**انگلیس در کنار حکام غیردمورکراتیک
------------------------------------------
نویسنده گلوبال ریسرچ افزود: بحرینی ها همیشه به این دست حمایت های بریتانیا از پادشاهان مستبد اعتراض کرده اند. آنها دولتی منتخب را می خواهند که درآمدهای نفتی جزیره را عادلانه تقسیم کند تا باعث رفاه مردم شود نه اینکه تاج تخت آل خلیفه را مستحکم کند. خواسته اساسی و دموکراتیک مردم، حقوق بشر است. آیا حضور در کنار دولت بریتانیا و یا آمریکا می تواند عدالت طبیعی را برقرار سازد؟ گرچه دهه‌هاست که مردم بحرین هم شیعه و هم سنی علیه آل خلیفه به پا خواسته‌اند، اما این دولت بریتانیا و قدرت نظامی آن بود که جایگاه پادشاهی را حفظ کرد. در دهه 1950 و 1960 نیروهای نظامی بریتانیا که در جزیره مستقر بودند بر روی ناراضیان و اعتصاب کنندگان صنعت نفت بحرین آتش گشودند. هنگامی که در سال 1971 بحرین استقلال اسمی پیدا کرد گرچه بریتانیا از درب جلوی این جزیره خارج شد، اما پنجره پشتی به آن جا برگشت. امنیت کشور به دست نیروهای اطلاعاتی بریتانیا تامین می شد و آنها هم یکی از خونبارترین شیوه های حفظ امنیت را در پیش گرفتند. کلنل ˈیان هندرسونˈ که بین سال های 1968 تا 1998 ریاست آژانس امنیت ملی بریتانیا را برعهده داشت هم به نوعی مسئول سخت گیری شدید حکومت بحرین و فشار بر مردم بوده است و هزاران بحرینی که تهدید امنیتی محسوب شدند دستگیر و بدون دادگاه زندانی شدند و مورد شکنجه قرار گرفتند.
**اجرای تجربیات استعماری در بحرین
-----------------------------------------
بریتانیا دیگر ابزارهای سرکوب را نیز به کار گرفت که برجای مانده از تجربیات استعماری آنها در هند، کنیا، ایرلند و دیگر نقاط ناشی می شد. اتخاذ سیاست‌های فرقه‌ای، فشار گسترده بر شیعیان و اعمال سیاست تفرقه بیانداز و حکومت کن شرایط را به نفع آل خلیفه تسهیل و اجرایی کرد. سیاست دیگر بریتانیا در بحرین پذیرش مهاجران سنی از دیگر کشورهای همسایه برای پر کردن نیروهای امنیت این کشور بود. مهندسی اجتماعی در این کشور برای گسترش و تقویت سرکوب به ویژه علیه شیعیان به کار گرفته شد تا این جزیره به شکل رژیمی وفادار در آید. با وجودی که هزار مهاجر سنی از سوریه، اردن، یمن، عربستان سعودی و پاکستان به سرعت به عنوان شهروند بحرین پذیرفته شدند، اما اکثریت با شیعیان بحرین باقی ماند ولی ناراحتی شیعیان از اعطای سریع تابعیت به این افراد نیز باقی ماند.
**ادامه فروش تسلیحات به رژم بحرین
-----------------------------------------
اعتراضات مردم سالارانه بحرینی ها سابقه ای طولانی دارد، اما از سال 2011 آشکار شد و دیکتاتوری آل خلیفه به شدت با آنها برخورد کرد و خارجی‌ها را به حمایت از آنها متهم کرد. تعداد زیادی کشته شدند و صدها تن مثله شدند. هزاران شهروند که در میان آنها زن و بچه وجود داشت بدون هیچ دلیل در زندان ها و سیاه چال های پادشاهی بحرین به علت اعتراضات مسالمت آمیز خود مورد شکنجه قرار گرفتند. دیکتاتورهای بحرین نمی توانند به شیوه خود در نادیده گرفتن دموکراسی به پشتوانه بریتانیا ادامه دهند. باید مطمئن بود که دولت بریتانیا و واشنگتن به حمایت از رژیم بحرین ادامه می دهند و لندن و واشنگتن در قبال این خشونت ها به تلاش خود در تقویت این رژیم با فروش تسلیحات و تجهیزات ضد شورش که علیه مردم حتی در خانه هایشان استفاده می شود ادامه می دهند. پایگاه دریایی آمریکا در این جزیره نیز به سمبلی از حمایت های نظامی غرب از آل خلیفه در بحرین باقی خواهد ماند.
واشنگتن و لندن به حمایت های سیاسی خود نیز ادامه می دهند. نوامبر گذشته یک کمیسیون بین المللی به سرپرستی ˈشریف باسونیˈ حقوقدان مصری، پرده از خشونت های سیستماتیک رژیم برداشت. گزارش این کمیسیون با عنوان ˈزندانیان بیگناهˈ و دیگر شکل های اصلاحات حقوق بشری منتشر شد و حاکمان آل خلیفه را به نادیده گرفتن درخواست ها برای اصلاحات، ادامه سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز و استفاده گسترده از گازهای اشک آور در روستاهای شیعه نشین و دستگیری هزاران جوان از جمله فعال حقوق بشر همچون نبیل رجب و زینب الخواجه متهم کرد. در همین شرایط آمریکا و بریتانیا سکوت اختیار کردند و به ارسال تسلیحات ادامه دادند. ابتدای سال واشنگتن به تنهایی 53 میلیون دلار تسیحات به بحرین ارسال کرد.
**هدف باید منافع مردم باشد
--------------------------------
بریتانیا و آمریکا و رسانه های خبری آنها اینطور در رسانه های خود تبلیغ کردند که دولت آل خلیفه به دنبال ایجاد اصلاحات و راه انداختن گفت وگوهای ملی است، اما هنگامی که این دولت ها به این موضوع برمی خورند که مردم بحرین نیازی به گفت و گو با رژیمی قابل سرزنش و مرگ آفرین نمی بینند جوابی ندارند. مردم بحرین تنها می خواهند که این رژیم و نظام پادشاهی ساقط شود و به مردم اجازه داده شود که خودشان دولت بحرین را انتخاب کنند. سال گذشته یک ماه بعد از گزارش باسونی، پادشاه بحرین یکبار دیگر به لندن و دیدار مقامات بریتانیا شتافت و مانند دیدار هفته گذشته، نخست وزیر بریتانیا به دیکتاتوری بحرین با ابراز تمایل به اصلاحات در این کشور و بهبود حقوق بشر مشروعیت داد. بریتانیا اعلام کرد که ˈجان یتسˈ یک افسر پلیس ارشد را برای کمک به اصلاحات در بحرین به این کشور گسیل کرد. یتس تنها نبود و به همراه وی ˈجان تیمونیˈ از کالج پلیس آمریکا هم رهسپار بحرین شد.
**دیکتاتوری های عربی دست ساخته انگلیس هستند
------------------------------------------------------------
وضعیت در مورد حقوق بشر نه تنها از سال گذشته بهبود نیافت بلکه بدتر هم شد و این هم نشانه ای از آن است که آمریکا و بریتانیا هیچ تمایلی برای اصلاحات در متحد عرب مستبد خود ندارند. در نمایی کلی، بحرین جزیی از دیکتاتوری های عرب خلیج فارس است که حامی و نگهبان منافع امپریالیستی آمریکا و بریتانیا در منطقه هستند. در کنار بحرین دیگر دیکتاتوری های مطلقه هم از نظر تاریخی از دست ساخته های بریتانیا هستند. عربستان سعودی، کویت، قطر، امارات متحده عربی و عمان به وسیله بریتانیا به عنوان نمادی از دموکراسی و حقوق بشر بنا شدند. بعدها وظیفه‌ای که برای آنها به وسیله آمریکا نوشته شد این بود که جریان آزاد نفت به شرکت های نفتی و بانک های غربی را تضمین کنند. این همان دلیل است که حمله سال گذشته عربستان سعودی و امارات متحده عربی به بحرین و سرکوب خونبار مردم بحرین با حمایت ضمنی لندن و واشنگتن روبرو شد.
**انگلیس و آمریکا تحمل دموکراسی در خاورمیانه را ندارند
---------------------------------------------------------------
آمریکا و بریتانیا نمی توانند دموکراسی در خاورمیانه را تحمل کنند، زیرا این موضوع در تضاد کامل با منافع غرب است. می توان اکنون منظور وزیر خارجه بحرین از اینکه گفت پادشاه حمد و کامرون در مورد ˈثبات منطقه ایˈ گفتگو کرد را درک کرد. منظور از ثبات، منافع مردم بحرین نبود بلکه هدف از ثبات، تضمین منافع غرب و حاکمان و اوباش عرب منطقه است. طرفداری از حاکمان مستبد خلیج فارس در آستانه بهار عربی اهمیت بیشتری یافت. عربستان سعودی و قطر در کنار غرب خواستار تغییرات در بیشتر در شکلی گسترده تر در خاورمیانه هستند و علیه ایران و سوریه جنگی پنهان به راه انداختند. تنها چند روز قبل از آنکه کامرون میزبان پادشاه بحرین باشد ˈحسام الحدادˈ پسر شانزده ساله‌ی بحرینی از پشت مورد هدف گلوله قرار گرفت و آنقدر کتک خورد تا کشته شد. حسام به صورت مسالمت آمیز برای حقوق دموکراتیکش اعتراض می کرد. چای و کیک در ساختمان 10 خیابان داونینگ؟ این تنها اشاره استادانه و ظریفی برای مصرف افکار عمومی است اما روابط ویژه به سبک دوران بربریت ادامه دارد.
انتهای پیام