(
امتیاز از
)
امام حسين(ع)؛ جلوه شاهدی نبی مکرم اسلام(ص) بر کائنات
صدای شیعه: حجت‌الاسلام و المسلمين سيدمهدی حائری قزوينی، مدرس حوزه علميه، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايکنا)، در مورد جايگاه وجودی امام حسين(ع) گفت: جايگاه حضرت اباعبدالله(ع) و تأثير ايشان در طول تاريخ از دو زاويه شايسته مطالعه و توجه است؛ يکی از زاويه کلام نورانی پيامبر اکرم(ص) که فرمودند: «حسين(ع) منی و انا من حسين(ع)» که اين کلام ايشان نشان دهنده نقش مهم امام حسين(ع) در بقای دين مقدس اسلام است.
حجت‌الاسلام حائری قزوينی افزود: اين جمله دارای دو بخش است؛ يک بخش «حسين(ع) منی؛ حسين(ع) از من است» که بدين معناست که حسين(ع) وارث علم، حلم، عصمت، شجاعت، کرامت، امامت و ولايت پيامبر اکرم(ص) است و در حقيقت امام حسين(ع) بخشی از وجود نبی اکرم(ص) است که جدا از اين وجود مبارک نيست و تمام صفات و سجايای ايشان را در خود متجلی و ظاهر ساخته است.
وی در ادامه با اشاره به بخش دوم اين جمله بيان کرد: «و انا من حسين(ع)» نيز به اين معناست که بقا و دوامِ نام و نشانِ دين و آيين حضرت محمد مصطفی(ص) از حضرت اباعبدلله(ع) است و اگر ايشان نمی‌بود، با وجود کفار و مشرکان و منافقان، هرگز نام و نشان و اثری از اسلام و دين و همچنين از وجود پيامبر اکرم(ص) باقی نمی‌ماند.
ديگر زاويه مورد توجه حجت‌الاسلام حائری قزوينی برای تبيين جايگاه وجودی امام حسين(ع) عنوان سيدالشهدا(ع) بود که در اين باره اظهار کرد: سيدالشهدا، لقب شايع و مشهور امام حسين(ع) و از شايع‌ترين القاب آن حضرت است که البته از سوی معصومان(ع) اين عنوان به دو نفر ديگر نيز اطلاق شده است، اما شهرت آن درباره امام حسين(ع) به قدری است که هرگاه اين نام گفته می‌شود، اذهان به امام حسين(ع) منتقل می‌شوند.
حجت‌الاسلام حائری قزوينی
لقب سيدالشهدا گويای اين امر است که امام حسين(ع) به عنوان فردی که مورد نظر خاص خداوند است و در راه او کشته شده هم ناظر بر اعمال خلق است و هم خداوند ناظر بر اوست
وی در ادامه افزود: اولين نفری که از جهت تاريخی ملقب به عنوان سيدالشهدا شد، حمزة بن عبدالمطلب، عموی پيامبر گرامی اسلام(ص) است که در جريان غزوه احد به شهادت رسيد و پيامبر(ص) آن جناب را سيدالشهدا خواندند. همچنين در کلام امام علی(ع) و امام حسين(ع) اين لقب برای ايشان به کار رفته است.
حائری قزوينی با بيان اين که دومين فرد خوانده شده با لقب سيدالشهدا، اميرالمؤمنين علی بی ابی طالب(ع) است، گفت: امام صادق(ع) در زيارت روز هفدهم ماه ربيع‌الاول که مصادف با ميلاد فرخنده پيامبر(ص) است، جد بزرگوار خود اميرالمؤمنين(ع) را زيارت کردند که در ضمن زيارت منقول از ايشان آمده است: «السلام عليک يا سيدالشهدا» پس عنوان سيدالشهدا برای امير مؤمنان علی(ع) هم به کار رفته است.
اين مدرس حوزه علميه با بيان اين که اين لقب در احاديث و روايات به طور مطلق دلالت بر وجود حضرت اباعبدالله(ع) دارد، گفت: از همين رو اين لقب در ميان عموم به امام حسين(ع) اختصاص يافته و در طول تاريخ از شايع‌ترين القاب ايشان و مشهورترين‌شان شده است.
حجت‌الاسلام حائری قزوينی در ادامه به بررسی معنای اين لقب پرداخت و گفت: اين لقب مرکب از دو کلمه «سيد» و «شهدا» است. کلمه «سيد» به معنای سرپرست، پيشوا و رئيس جماعت، بسيار آمده است که راغب اصفهانی در کتاب «مفردات قرآن» که به معنا و تفسير واژه‌ها در قرآن اختصاص دارد، به اين معانی اشاره کرده و مخصوصاً آن را به معنای رياست بر جماعت دانسته و آن را به عنوان معنی اصلی اين واژه آورده است.
وی در خصوص واژه شهدا نيز گفت: کلمه «شهدا» جمع واژه «شهيد» به معنای کشته در راه خداست. همچنين شهيد و شهادت از ماده «شهد» به معنای گواهی، حضور و آگاهی آمده است. اما اين که چرا کشته راه خدا را شهيد ناميده‌اند، چند جهت در کتب مربوط به اين مباحث ياد شده است که از آن جمله اين مورد است که گفته‌اند آن که خدا و ملائکه شاهد جانبازی و فداکاری او و ناظر رفتن او به بهشت هستند، شهيد خوانده می‌شود يا گفته شده است شهيد را از اين جهت شهيد می‌گويند که هنگام کشته شدن بر روی زمين می‌افتد و زمين که يکی از گواهان قيامت است و «شاهده» از جمله نام‌های اوست، شاهد جانبازی اوست.
حجت‌الاسلام حائری قزوينی
از لقب «سيدالشهدا» نظارت و حضور امام حسين(ع) بر تمام عالم کون و مکان در طول تاريخ استفاده می‌شود و از اين لقب گرامی جايگاه رفيع آن حضرت در اين عالم و نشئه ديگر يعنی عالم آخرت معلوم می‌شود
حجت‌الاسلام حائری قزوينی وجه ديگر شهيد خوانده شدن کشتگان راه حق را انتقال بلافاصله پس از کشته شدن به بهشت دانست و بيان کرد: بنا بر آيات و روايات، ارواح شهدا بلافاصله پس از کشته شدن در راه خدا و بدون تأخير به بهشت حاضر می‌شوند و حضور در بهشت در همان هنگام کشته شدن در راه خدا مختص به اين افراد است و از اين رو آنا‌ن را شهيد می‌خوانند. اين در حالی است که ديگرانی که مستحق رفتن به بهشت هستند، در ورود به بهشت تا زمان قيامت تأخير دارند و وصولشان به بهشت بعد از قيامت خواهد بود.
وی با اشاره به ديگر دليل برشمرده شده برای عنوان شهيد گفت: وجه ديگر گفته شده اين است که در قيامت شهدا را همراه با پيامبر اکرم(ص) به گواهی بر امت‌ها فرامی‌خوانند. اگر بايد در قيامت برترين و صالح‌ترين افراد برای گواهی بر ديگران خوانده شوند، بی شک کشته شدگان راه حق برترين‌های امت و گواهان عادلی هستند که سزاوار اين امر هستند.
مترجم «مکيال المکارم» با بيان اين که مقام شاهد مقام گرامی داشت کشتگان راه حق از سوی خود خداوند متعال است، اظهار کرد: وجه ديگر بيان شده برای شهيد خوانده شدن اين کشتگان اين است که بنا بر آيات قرآن شهدا زنده و جاودانه‌اند و بنابراين پيوسته شاهد و حاضر و ناظر اعمال و عقايد ديگران هستند.
حجت‌الاسلام حائری قزوينی، خوانده شدن امام حسين(ع) با لقب سيدالشهدا را نشان دهنده برتری و رياست و بزرگی ايشان نسبت به مجموعه شهدا دانست و گفت: بنا بر آنچه درباره معنای واژه شهيد بيان شد، لقب سيدالشهدا گويای اين امر است که امام حسين(ع) به عنوان فردی که مورد نظر خاص خداوند است و در راه او کشته شده، هم ناظر بر اعمال خلق است و هم خداوند ناظر بر اوست.
وی خاطرنشان کرد: بنابراين از لقب «سيدالشهدا» نظارت و حضور امام حسين(ع) بر تمام عالم کون و مکان در طول تاريخ استفاده می‌شود و از اين لقب گرامی جايگاه رفيع آن حضرت در اين عالم و نشئه ديگر يعنی عالم آخرت معلوم می‌شود. همچنين با توجه به بيان نبی مکرم(ص) که فرمودند: «حسين منی و انا من حسين» يعنی با توجه به اين که امام حسين(ع) بخشی از وجود پيامبر اکرم(ص) و رشحه و جلوه‌ای از ايشان هستند، می‌توان گفت امام حسين(ع) جلوه شاهدی نبی مکرم اسلام(ص) به عنوان خاتم النبيين و انسان کامل بر کائنات است.
انتهای پیام