این عمل بزرگترینِ گناه کبیره است!
صدای شیعه: بنابر آموزه های اسلام، بسیاری از اعمال در زمره گناهان کبیره قرار می گیرند که فاعل خود را تا مرز نابودی پیش می برند اما در این میان یک گناه از همه گناهان بدتر است.
نقل شده که رسول خدا (ص) فرمودند: «چهار چيز است که هيچ يک از آنها داخل خانه اى نمى شود مگر اينکه آن را ويران مى سازد و برکت را از آن مى برد: خيانت، دزدى، ميگسارى و زنا.»
همچنین، سليمان بن خالد مى گويد: امام صادق (ع) فرمودند: «شرابخوار همچون بت پرست محشور مى گردد، و هر کس جرعه اى شراب نوشد، خداوند تا چهل روز نمازش را نخواهد پذيرفت.»
و احمد بن اسماعيل کاتب مى گويد: پدرم گفت: حضرت محمّد بن على [امام باقر(ع)] به سوى مسجدالحرام مىرفت، گروهى از قريش او را ديدند و گفتند: اين خداى مردم عراق است. برخى گفتند: خوب است يکى از خودتان را نزد او بفرستيد تا از او سؤالى بکند. جوانى برخاست و نزد آن حضرت (ع) آمد و گفت: عمو جان، بزرگترين گناه کبيره چيست؟
امام (ع) فرمودند: «شرابخوارى.» جوان بازگشت و به آنان خبر داد. به او گفتند: بازگرد و همين سؤال را تکرار کن، و اصرار کردند تا جوان بازگشت و از امام (ع) همان سؤال را پرسيد. امام (ع) به او فرمودند: «اى برادر زاده، مگر به تو نگفتم شرابخوارى است؟ شرابخوارى صاحبش را به زنا، سرقت، کشتن نفس محترمه، و شرک به خدا مىکشاند. کارهايى که شراب مىکند بالاتر از هر گناهى است، چنان که درختش نيز از هر درخت ديگرى بالاتر مى رود.»
و اسماعيل بن سالم مىگويد: شخصى به امام صادق (ع) گفت: خداوند شما را بر قرار دارد، آيا شرابخوارى بدتر است يا ترک نماز؟ فرمودند: «شرابخوارى.» سپس فرمودند: «آيا مىدانى علّت آن چيست؟» گفت: نه. فرمودند: «براى اينکه حالتى به او دست مىدهد که ديگر پروردگارش را نمىشناسد.»
علاوه بر این، مسعدة بن زياد مىگويد: امام صادق (ع) از پدرانش نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمودند: «شرابخوار در روز قيامت با چشمانى کبود و صورتى سياه محشور مىشود، و يک طرف بدنش به زمين مايل است و آب از دهانش جارى است و موى پيشانىاش به دو انگشت بزرگ پاهايش بسته شده و دست هايش از پشت کمرش بيرون آمده است، و اهل محشر چون او را به اين حال مىبينند که به سوى حساب روان است از او وحشت مىکنند.»
مروک بن عبيد از شخصى نقل کرده است که امام صادق (ع) فرمودند: «هر کس به ميلى از شراب چشم خود را درمان کند، خداوند با ميلى آتشين به چشم او سرمه مىکشد،» و فرمودند: «کسانى که در دنيا شراب مىنوشند تشنه از دنيا مىروند و تشنه محشور مىشوند و تشنه وارد دوزخ مىگردند.»
و فضيل بن يسار مى گويد: از امام باقر (ع) شنيدم که مىفرمودند: «هر کس شراب نوشد و مست شود خداوند تا چهل روز نمازش را نمى پذيرد، و اگر در اين چهل روز نماز را ترک کند براى ترک نماز عذابش چندين برابر مى شود.»
همچنین، ابن مسکان از راوى مورد نظر خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرموده اند: «خداوند براى شرّ و بدى قفل هايى قرار داده و کليد آنها را شرابخوارى دانسته است، و بدتر از شرابخوارى دروغگويى است.»
و از جابر بن يزيد نقل شده است که امام باقر (ع) فرمودند: «پيامبر خدا (ص) در مورد شراب 10 نفر را لعنت کرده است: کسى که درخت آن را کاشته، و کسى که از آن مواظبت کرده، و کسى که آب آن را گرفته، و کسى که آن را نوشيده، و کسى که آن را به دست نوشنده داده، و کسى که آن را حمل کرده، و کسى که براى او حمل شده، و کسى که آن را فروخته، و کسى که آن را خريده، و کسى که از بهاى آن استفاده کرده است.»
و مسعدة بن زياد از امام صادق (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرموده اند: «هر کس در يکى از رگ هايش اندک چيزى از آنچه زيادش مست کننده است داخل کند، خداوند آن رگ را به سيصد و شصت نوع عذاب گرفتار خواهد ساخت.»
و عمّار بن موسى مىگويد: از امام صادق (ع) سؤال شد مردى که شراب مىخورد حال او چگونه است؟ حضرت (ع) فرمودند: «خداوند تا چهل روز نمازش را قبول نمىکند، و توبه اش تا چهل روز پذيرفته نمى شود و اگر در اين چهل روز بميرد وارد آتش دوزخ مى شود.»
برگرفته از ثواب الأعمال و عقاب الأعمال
انتهای پیام