دعاى امام سجاد علیه السلام براى خود و دوستانشان

آموزه‌های دعای پنجم صحیفه سجادیه

• امام سجاد(ع) در هر فراز و پیش از هر درخواستی، ابتدا خداوند را با نام و اوصافی متناسب با همان درخواست می‌خواند و بر محمد(ص) و خاندان آن حضرت درود می‌فرستد.
• فرمانروایی خداوند منتهایی ندارد.
• گنجینه‌های رحمت الهی فناناپذیرند.
• در برابر قدر و منزلت الهی هر منزلتی کوچک است.
• هر خبر نهانی، نزد خداوند آشکار است.
• بخشش الهی عامل بی‌نیازی از غیر است و پیوستن به خداوند، ترس گسستن از دیگران را از دل می‌زداید.
• آن را که خداوند حفظ کند، سالم می‌ماند و آن را که هدایت کند، دانا می‌شود.
• خداوند هر که را یاری دهد، هیچ خوارکننده‌ای قدرت خوارکردن او را ندارد و هر که را ببخشد، هیچ بازدارنده‌ای قدرت کاستن از عطای خداوند را ندارد و هر که را هدایت کند، گمراه‌ساختنِ گمراه‌کنندگان، او را از راه به در نبرد.
• حضرت در این دعا از خداوند، رحمت، قُرب الهی، ارجمندی نزد او، بخشش، حفظ از غضبش، هدایت و عدم رسوایی طلب می‌کند.