دعاى امام سجاد علیه السلام در اقرار به گناه

آموزه‌های دعای دوازدهم صحیفه سجادیه

• موانع دعا: ۱. نادیده گرفتن فرمان الهی و غفلت از واجبات. ۲. عمل به آنچه خداوند نهی کرده. ۳. کفران نعمت.
• اگر با حسن ظن، به خدا روی آوریم، به ما تفضل خواهد کرد.
• اگرچه بنده گناه می‌کند، خدا او را از نعمت بی‌بهره نمی‌کند.
• در پیشگاه الهی باید اعتراف به لغزش‌ها کرد و از رحمت او ناامید نشد؛ چرا که توبه را راهی برای بازگشت به سوی خودش و اصلاح شخص گنهکار قرار داده است.
• بنده با گناهی که مرتکب می‌شود، به خودش ظلم می‌کند و حرمت الهی را سبک می‌شمارد.
• خدا مهربان‌ترین مهربانان و بخشنده‌ترین کسی است که طلب‌کنندگانِ رحمت، نوبت به نوبت آهنگ او کنند؛ عفوش افزون از انتقامش و خشنودی‌اش بیش از خشمش است؛ خدایی که اصلاح تباهکاری مردم را با توبه خواسته و‌ از عمل بندگانش، اگرچه اندک باشد، خشنود می‌شود و کمِ آنان را پاداش فراوان می‌دهد.
• سه خصلتِ محبوب‌ترین بنده نزد خداوند: در پیشگاه خدا دست از سرکشی و نافرمانی بردارد، از پافشاری بر گناه اجتناب کند و درخواست آمرزش را ادامه دهد.
• طلب آمرزش در مورد سه اخلاق رذیله: ۱. کِبر و غرور، ۲. اصرار بر گناه، ۳. کوتاهی در اعمال.