دعای امام سجاد علیه السلام در درخواست بخشش گناهان

آموزه‌های دعای شانزدهم صحیفه سجادیه

• هر درمانده‌ای با یاد احسان الهی امان می‌جوید.
• رحمت و دانش الهی همه چیز را فرا می‌گیرد.
• خداوند مونسِ هر غریبی، برطرف‌کننده غمِ هر غمدیده‌ای، فریادرس هر بی‌کسی و یاور هر محتاجی است.

• خداوندا!

تو بیش از آنکه کیفر دهی، می‌بخشی،

بیش از آنکه خشم کنی، مهر می‌ورزی،

بیش از آنکه بازداری، می‌بخشی،

اگر نعمتی ببخشی، پاداشی نمی‌خواهی،

در کیفردادنِ سرکشان، اندازه نگه می‌داری و افراط نمی‌کنی،

تو خود را به رحمت ستوده‌ای و بخشنده نامیده‌ای،

• منم

بنده‌ای که به دعا فرمانش داده‌ای،

بنده‌ای که گناهش بر پشتش سنگینی می‌کند،

بنده‌ای که عمرش را با گناه تباه کرده،

بنده‌ای که به سبب جهلش خدای را نافرمانی کرده،

از ترس تو اشکم روان است و قلبم پریشان و اندامم لرزان،

از بس که به درگاهت نالیده‌ام صدایم بند آمده و زبانم یاری نمی‌کند.

• انسان بی‌اعتنا به نفس اماره‌اش است، پس او را به گناه وا می‌دارد.
• بنده با اینکه شیطان را می‌شناسد و بر دشمنی او آگاه است، از او پیروی می‌کند.