( 0. امتیاز از )

تفاوت و مشابهت ما با علماى سَلَف

صدای شیعه : به ياد دارم در کربلا آقا شيخ نابينايى در بالا سر سيّدالشهدا ـ عليه‏السّلام ـ و در حالى که مرا نمى‏ديد، به پسرش که کوچک بود و هنوز بالغ نشده بود، مى‏گفت:
پسرم! نماز بخوان.
وقتى پسر به نماز ايستاد، در وقت نيّت، وقتى که مى‏خواست به او ياد دهد که چگونه نيّت کند، مى‏گفت: پسرم! در نماز دلت را به خدا ببند!
يک کلمه است، گوش کردن و نکردن، گفتن و نگفتن ولى فرقش از زمين تا آسمان است.

اگر ميل دارى به جايى برسى که سيّد رضى، سيّد مرتضى، و شيخ مفيد ـ رحمهم اللّه‏ ـ رسيدند، کارى بکن که آن‏ها مى‏کردند، تا به مقامات آن‏ها برسى. آرى، با حرف تنها نمى‏توان به جايى که آن‏ها رسيده ‏اند، رسيد.
علميات آنان شرق و غرب را فرا گرفته، و عمليات آن‏ها هم قابل انکار نيست، و کرامات عجيب و غريب هم از آن‏ها نقل شده که قابل انکار نيست.
بنابراين، فرق ما و آن‏ها اين است که آن‏ها اهل علم و عمل و صاحب مقامات و کرامات بوده ‏اند و ما نيستيم.
به نظر بنده تفاوت ميان ما و آن‏ها فقط در اين است که آن‏ها به آن چه مى‏دانستند، عمل مى‏کردند؛ ولى ما حتّى آن چه را که مى‏بينيم، عمل نمى‏کنيم! و حتى أَلاْءَهَمّ فَالاْءَهَمَّ و أَلاْءَوْجَب فَالاْءَوْجَب را رعايت نمى‏کنيم! آن‏ها در مقام عمل حتى در عمل به مستحبّات، منتظر حالى بودند که آن را خوب انجام دهند! تنها مشابهت ما با آن‏ها اين است که آن‏ها در ايمان و يقين قوى بودند و صلابت داشتند، و ايمان و يقين ما ضعيف است!

انتهای پیام