آثار وضعي گناه در زندگي

صدای شیعه: يکي از قوانين عامّ عالم طبيعت قانون علّت و معلول يا اثر و مؤثر و يا به عبارت ديگر قانون کُنش و واکُنش است. و اين قانون به معناي اين است که هر پديده اي در عالم علّتي دارد و امکان ندارد چيزي بدون علّت و بدون مأثر آفريده شده باشد و تمام اتّفاقاتي که در جهان افتاده و مي افتد از قانون فوق مستثني نيست و آثار معاصي و توبه هم در حيطه اين قانون طبيعي قرار مي گيرد. يعني توبه و معصيت هم بايد آثار و تبعاتي داشته باشد و اين آثار گاهي در دنيا ظاهر مي شود و گاهي در آخرت.


معناي لغوي و اصطلاحي گناه و معصيت

گناه در لغت به معناي خطا، جرم، غلط، جفا و ظلم آمده است. ? و معصيت به معناي گناه کردن و نافرماني آمده است.?


آثار گناه و معصيت

گناه و معصيت اثرات زيانباري بر روح و روان و زندگي دنيوي و اخروي انسان دارد که به نمونه هايي از آن اشاره مي شود:

1) تباهي دل

گناه، دل را ويران مي کند، دلي که حرم و خانه خداست؛ دلي که تنها مجراي ارتباط مستقيم با حضرت حق است؛ دلي که کانون معنويت و پايگاه رشد و تقويت ايمان انسان است .

گناه آن را نابود و قواي معنوي را تضعيف و ريشه هاي درخت ايمان را مي سوزاند.

امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي فرمايند: «هيچ بنده مؤمني نيست مگر اين که در قلبش نقطه سفيدي است. پس هر گاه گناهي را مرتکب شود، نقطه سياهي در قلبش نمودار مي گردد و باعث تباهي دل مي شود»

2) زايل کننده ايمان

گناه اعمال انسان را نابود مي کند و عاقبت او را گرفتار قهر آتش مي سازد. ملا احمد نراقي مي فرمايد: «معاصي و گناهان منجر به سلب ايمان و سوء خاتمه و آن نيز سبب خلود در آتش مي گردد. نسبت معاصي و گناهان به ايمان، مثل نسبت غذاهاي مسموم و مضر و يا طعام هاي زهر آلود است به بدن انسان... آثار معاصي اندک اندک در نفس بر روي هم مي نشيند، تا مزاج نفس را فاسد گردانند و اهل ايمان را زايل سازند و روح را به هلاکت اندازند».

امام باقر ـ عليه السّلام ـ مي فرمايند: « هيچ بنده مؤمني نيست مگر اين که در قلبش نقطه سفيدي است. پس هر گاه گناهي را مرتکب شود، نقطه سياهي در قلبش نمودار مي گردد و باعث تباهي دل مي شود»

3) محروميت شدن از رزق و روزي

يکي از مضرات گناه و آثار آن، حبس کردن و محروم کردن انسان از روزي خداوند است. گناهان در زندگي ما انسانها اثرات منفي زيادي به جاي مي گذارد. بسيارند کساني که براي زياد کردن روزي و به دست آوردن پول و ثروت به گناه آلوده مي شوند و يا کسب و کارشان را آميخته به گناه و حرام مي کنند و در آخر الامر به فقر مبتلا مي شوند.

امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: « انّ الرجل ليذنب الذنب فيدرأ عنه الرزق؛ همانا به درستي که انسان گناهي را که مرتکب مي شود با آن گناه رزق و روزي از او دفع مي گردد».

4) محروم شدن از نماز شب

يکي ديگر از آثار گناه و زيان هاي آن، محروم شدن از نماز شب است. نماز شب با آن همه فضيلتش، از کف مي رود. گناهان مانع انجام اين عبادت مي شوند.

پيامبر گرامي اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: «انّ العبد ليذنب الذنب فيمنع به من قيام الليل؛ هر گاه بنده گناهي را مرتکب شود، به خاطر آن گناه از نماز شب محروم مي شود.»

5) سلب لذت عبادت

يکي از زيان هاي ديگر گناه، اين است که از لذت مناجات با خداوند، انسان محروم مي شود. محروم شدن از مناجات خداوند، تنها بلايي است که خداوند به واسطه گناهان دامنگير انسان مي کند. امام سجاد ـ عليه السّلام ـ در مناجاتش مي فرمايد: «اللهم احملنا في سفن نجاتک و متعنا بلذيذ مناجاتک؛ خداوندا ما را در کشتيهاي نجاتت حمل کن و از لذّت مناجاتت ما را بهره مند فرما».

امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي فرمايند: « انّ ادني ما اصنع بالعبد اذا آثر شهوته علي طاعتي ان احرمه لذيذ مناجاتي؛ هر بنده اي که خواهش نفس خود را بر طاعت من اختيار نمود کمترين کاري که درباره او انجام دهم، اين است که او را از لذّت مناجاتم محروم مي سازم.»


* نتيجه گيري

خلاصه اين که بايد مواظب بود و با انجام معصيت دنيا و آخرت خود را تباه و نابود نساخت و باعث هلاکت و ذلّت خود نگرديد.

 تبيان