(
امتیاز از
)
قرآن کريم صراحتاً با تمسخر ديگران مخالفت و آن را مذمت مي‌کند
صدای شیعه: حجت‌الاسلام والمسلمین محسن عباس‌نژاد، رئیس بنیاد پژوهش‌های قرآنی حوزه و دانشگاه در گفت‌‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه فارس با اشاره به قسمتی از آیه 11 سوره مبارکه حجرات، یعنی؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ» گفت: مسخره کردن برخلاف غیبت، در حضور فرد انجام می‌شود لذا این رذیله اخلاقی نیز صریحاً مورد مذمت آیات قرآن کریم است.
وی با بیان اینکه برخی از آیات قرآن کریم از افرادی نام می‌برد که دین خدا را مسخره کرده و آیات الهی را به استهزا می‌گیرند به تبیین این مسئله پرداخت و ابراز داشت: گاهی اوقات، مسخره کردن با هدف کاستن از محتوای دین و زیر سؤال بردن آموزه‌های دینی از جانب برخی از افراد صورت می‌گیرد و یا اینکه آنها سؤالات و شبهاتی را مطرح می‌کنند که نشان دهنده آن است که آنها نه تنها نمی‌خواهند با ماهیت دینی مفاهیم الهی آشنا شوند بلکه بدین وسیله می‌خواهند دین را مسخره و مردم را نسبت به آن روی گردان کنند.
حجت‌الاسلام عباس نژاد تصریح کرد: بنابراین، مسخره کردن در هر سطحی که باشد مورد نهی قرآن کریم قرار گرفته است لذا چه انسان، فرد دیگری را مسخره کند و یا از روی ضعف ایمان، آیات خدا را به سخره گیرد تمام اینها مورد نهی قرآن کریم واقع شده است از این‌رو شایسته است تمام مؤمنان از انجام کارهای زشت پرهیز کنند.
وی با تأکید برآنکه مسخره کردن با انگیزه‌های گوناگونی انجام می‌شود، عنوان کرد: برخی از افراد از روی حسادت به استهزاء دیگران مشغول می‌شوند و با آنکه می‌دانند فردی را که مسخره می‌کنند دارای صفت کمال و یا ویژگی نیکویی است که خود، فاقد این صفت هستند و چون این کمال را به دست آورد لذا برای مخفی کردن ضعف درونی خود، دست به استهزاء دیگران می‌زند.
رئیس بنیاد پژوهش‌های قرآنی حوزه و دانشگاه ادامه داد: گاهی اوقات مسخره کردن ریشه در غرور دارد بدین معنا که فرد بیش از حد برای خویش شخصیت قائل است از این‌رو طرف مقابل خود را کوچک پنداشته و شروع به مسخره کردن او می‌کند و در بعضی از مواقع، مسخره کردن به دلیل ضعف ایمان و یا عدم ایمان افراد است چرا که او نسبت به حقیقت آیات الهی و دین مبین اسلام غافل بوده و از غایت آنها بی‌خبر است بنابراین، ضعف ایمان انگیزه‌ای برای مسخره کردن او می‌شود.
* به جای برخورد با معلول باید ابتدا ریشه رذایل اخلاقی را شناخت
وی گفت: معمولاً در این قبیل پدیده‌ها باید به جای مقابله با معلول با علت برخورد کرد پس ابتدا ریشه رذایل اخلاقی را شناخته و سپس به رفع آن اقدام شود و آنچه را که منجر به مسخره کردن در سطوح عادی می‌شود را می‌توان با توسعه فضایل اخلاقی در جامعه از بین برد.
حجت‌الاسلام عباس‌نژاد خاطرنشان کرد: اما آنجایی که مسخره کردن آیات الهی، شبهه‌افکنی، بازیچه قرار دادن دین خدا و مفاهیم دینی مطرح باشد طلاب حوزه‌های علمیه وظیفه روشن‌گری را بر عهده دارند لذا باید عظمت مفاهیم دینی را با زبان «خِرد پسند» بیان و از آنها دفاع کند و با برخوردی مناسب در جامعه نشان دهند آن گونه که استهزاء کنندگان می‌گویند نه تنها حقایق دین ما، حقایق کم عمقی نیست بلکه آموزه‌ها و ومفاهیم دین اسلام، مفاهیم بلند و عمیق است.
وی با تأکید برآنکه در مواجهه با قشری از جامعه، توسعه فضایل اخلاقی می‌تواند مشکل گشا باشد، افزود: در بخش دیگر، دفاع عقلانی و خرد پسند می‌تواند از سرایت این بیماری‌های اخلاقی به سایر مردم جلوگیری کند.
رئیس بنیاد پژوهش‌های قرآنی حوزه و دانشگاه ابراز داشت: گاهی اوقات فردی به یک بیماری مبتلا می‌شود که قابل درمان است لذا پزشک نسبت به درمان آن اقدام می‌کند اما برخی اوقات نه تنها بیماری فرد، قابل بهبود نیست بلکه موجب آلوده شدن دیگر افراد اجتماع خواهد شد این‌رو تنها کاری که پزشک می‌تواند در این ارتباط انجام دهد آن است که از سرایت بیماری به دیگران جلوگیری کند بنابراین، حوزه باید توانایی خود را در دو سطح پیشگیری و درمان لحاظ کند.
وی گفت: عملکرد حوزه علمیه در راستای درمان با ید به گونه‌ای باشد که ابتدا افراد بیمار را درمان کند و سپس سعی کند نسبت به سرایت شبهات مسائل اعتقادی افرادی که درمان پذیر نبوده و مغرضانه دست به این کار می‌زنند جلوگیری کند تا آنها نتوانند با ضعف اعتقادی، اصول و مفاهیم دینی را در جامعه مورد حمله و هجمه قرار دهند.
انتهای پیام