گزارشی از آخرین وضعیت شیعیان محاصره‌شده اندونزیایی
صدای شیعه: هر چند در پی کشته شدن دو شیعه در آگوست(مرداد) گذشته در منطقه «جاوه شرقی» «یود هویونو» رئیس جمهور اندونزی از دولت و پلیس این کشور خواست حمایت خود از شیعیان در این کشور را بیشتر کند اما این اتفاق هرگز رخ نداد.
به گزارش خبرگزاری عراقی ابا، در 28 آگوست سال گذشته دو شیعه در منطقه سامبانگ در جاوه شرقی در اندونزی کشته شدند و ده ها نفر دیگر نیز زخمی شدند و به خانه‌های برخی از شیعیان حمله شد و خانه‌هایشان به آتش کشیده شد.
* حملات دسامبر 2011 مقدمه حملات آگوست 2012 علیه شیعیان اندونزی
علت آن بود که عده‌ای شیعیان را به نشر تعالیم دینی گمراه‌کننده متهم می‌کردند و همه این اتفاقات در اندونزی‌ئی رخ می‌دهد که همه آن را دولتی اسلامی و معتدل و دمکراتیک می‌دانند اما افزایش خشونت‌ها علیه فرقه الاحمدیه و اینک علیه شیعیان نشان‌دهنده نگران‌کننده بودن اوضاع می‌دهد.
طاهر الکف از خطبا و علمای اسلامی در جاوه شرقی می‌گوید: الحمدلله منطقه ما خالی از بدعت است اما اگر کسی را دیدید که در سامبانگ بدعتی را نشر داد می‌توانید او را دستگیر کرده و به دریا بیاندازید.
اما با این احوال در پایان دسامبر 2011 افراطی‌ها خانه «شیخ تاج الملوک» رهبر شیعیان را به آتش کشیدند و پس از آن با رای دادگاه وی دو سال روانه زندان شد آن به این اتهام که او به اسلام توهین کرده است و این شد که حمله 28 آگوست به شیعیان اندونزی نتیجه داد و صدها نفر آواره شدند، صدها نفر زخمی و شکنجه شدند و 2 نفر هم کشته شدند.
* استاد دانشگاه اسلامی جاکارتا: نقش فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های سعودی در حملات دیده می‌شود
پروفسور ازیوماردی ازرا آگاه به امور دینی در دانشگاه دولتی سیاریف هدایت‌الله اسلامی در جاکارتا درباره حضور شیعیان در اندونزی می‌گوید: شیعیان قرن‌هاست که در اندونزی زندگی می‌کنند و هیچ وقت مشکلاتی که امروز بین مذاهب می‌بینیم در تاریخ اندونزی سابقه نداشته است.
وی می‌افزاید: کینه‌ورزی‌های اخیر توسط دانشجویان اندونزیایی که در مدارس دینی در عربستان فارغ‌التحصیل شده‌اند و همچنین مجموعه‌های سلفی موجود در اندونزی شکل گرفته است و اینها به دنبال تقویت نقاط اختلاف بین شیعه و سنی هستند.
به گفته ازرا آغاز این حوادث به دهه 80 قرن پیش برمی‌گردد که در جریان کنگره‌ای که فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های سعودی در جاکارتا برگزار کردند از سوهارتو دیکتاتور سابق اندونزی خواستند تا مذهب شیعه را در اندونزی ممنوع کنند اما سوهارتو به آنها جوابی نداد.
این استاد دانشگاه با اشاره به پیروزی انقلاب اسلامی ایران، می‌افزاید: صدور وهابیت و سلفی‌گری پس از انقلاب اسلامی بیشتر شده است چرا که وهابیون از حوادث در ایران نگران بودند و به تعبیر خود برای ایجاد توازن با سیاست‌ها در تهران شروع به صدور اندیشه وهابیت کردند که بخشی از آن در اندونزی بود که با ارسال پول و کتاب به برخی مساجد اندونزی و تاسیس مراکز خیریه و مساجد آن را دنبال کردند.
* استفاده افراطی از قانون «مبارزه با توهین به مقدسات» علیه مذاهب دیگر
با پایان دوران دیکتاتوری سوهارتو تبعیض و ظلم به اقلیت‌ها در اندونزی افزایش یافت و این تبعیض علاوه بر برخی حملات و دشمنی‌ها در عرصه سیاسی و حقوقی نیز دیده می‌شود و حتی برخی طرف‌های تندرو از قانون «مبارزه با توهین به مقدسات» برای قلع و قمع اتباع ادیان و مذاهب دیگر سوء استفاده کردند به گونه‌ای که بنا بر گزارش «انستیتو دمکراسی و صلح سیتارا» در انجام ماده 156 این قانون برای جلوگیری از انجام برخی شعائر دینی افراط شدیدی صورت گرفته است.
این انستیتو همچنین در گزارش خود با اشاره به افزایش خشونت‌ها علیه ادیان دیگر در اندونزی از جمله علیه مسیحیان، شیعیان و فرقه الاحمدیه، افزوده است: در نیمسال اول 2012 این حملات به 308 مورد رسید در حالی که در سال 2011 این تعداد 543 و در سال 2010، تعداد آن 502 و در سال 2009 این تعداد 481 مورد بود.
* 200 شیعه اندونزیایی همچنان در محاصره
اما با همه این احوال از آگوست گذشته یک استادیوم ورزشی محل پناه 200 تن از شیعیان شده است که چندی پیش نیز آب و غذای آنان توسط حکومت قطع شد.
«صلحیه» که یکی از آنان است که می‌گوید: انگشتر طلایی‌ام تنها چیزی بوده است که با فروش آن توانسته‌ام با آن زنده بمانم اما نمی‌توانم برای بچه‌هایم شیر تهیه کنم.
این مادر 22 ساله می‌افزاید: نمی‌خواهیم که مثل آوارگان زندگی کنیم و می‌خواهیم در اسرع وقت به منازلمان برگردیم؛ به روستایی که در آنجا به دنیا آمدیم.
این در حالی است «بوشوری مقسوم» رئیس شورای محلی علمای اندونزی این شیعیان را «زندیق» خوانده و آنها را متهم به تلاش برای ترویج مذهب شیعی کرده و گفته‌اند و در دسامبر گذشته در فتوایی با تاکید بر «زندیق» بودن شیعیان بر ضرورت تغییر مذهب آنها به سنی تاکید کرده‌اند.
اما آوارگان سامبانگ این امر را به شدت رد کرده و گفته‌اند: ما همه به خدایی واحد، پیامبری واحد و قرآنی واحد اعتقاد داریم چرا نمی‌توانیم در کنار هم زندگی کنیم؟!
انتهای پیام