(
امتیاز از
)
آشنايي با مفهوم حجاب از 4سالگي
صدای شیعه: اين موضوع بتدريج جاي خود را به همانندسازي با والد همجنس مي‌دهد و به اين طريق کودک رفتار جنس خويش را از پدر يا مادر مي‌آموزد بنابراين کوتاهي والدين در تربيت اصولي کودک در اين دوران موجب سرکشي، نافرماني، ناسازگاري و بروز هرگونه ضعف و آسيب تربيتي در آينده کودک مي‌شود و بي‌ترديد ظهور اين ناهنجاري‌ها نشان‌دهنده ناتواني والدين در تربيت صحيح فرزندان است.
يکي از اين کوتاهي‌ها بي‌توجهي والدين به باورهاي ديني و انجام رفتارهاي خارج از محدوده مجاز شرعي است که زمينه را براي ضربه‌زدن به شخصيت ديني کودک آماده کرده و او را در بزرگسالي به فردي مخالف و حتي ستيزه‌جو با ارکان ديني تبديل مي‌کند.
اکنون بسياري از خانواده‌ها از وضع پوشش فرزندانشان راضي نيستند و اغلب نارضايتي خود را با تحميل پوشش‌هاي افراطي به فرزندان خود نشان مي‌دهند و در مقابل هم با پافشاري و مقاومت‌هاي خودسرانه فرزندان نسبت به اين امر الزام‌آور اسلامي روبه‌رو مي‌شوند.
اما بنا به گفته حجت‌الاسلام والمسلمين نصير عابديني، کارشناس ارشد روان‌شناسي، مهم‌ترين دوران براي آشنا کردن فرزندان با مقوله حجاب کودکي است.
او با اشاره به اين‌که چهار يا پنج سالگي بهترين زمان براي آشنايي کودک با مفهوم حجاب است، مي‌گويد: هرچند حجاب از سن تکليف بر دختر واجب مي‌شود، ولي بسيار منطقي به نظر مي‌رسد که يک دختر 9 ساله به يکباره نتواند باحجاب شود، بلکه بايد از سنين کودکي بسته به شرايط روحي، رواني، عاطفي و همچنين خانوادگي به جذاب‌سازي حجاب در نظر دختر پرداخت و هر از گاهي از او خواست چادر يا روسري را همچون ساير لباس‌ها تجربه کند. عابديني به خانواده‌ها تاکيد مي‌کند از تحميل اجباري حجاب در سنين قبل از بلوغ به فرزندان پرهيز کنيد، اما ترغيب و تشويق به آن را پشت گوش نيندازيد.
به گفته کارشناسان ديني، براي پرداختن به مسأله حجاب کودکان، اولين قدم مقيد بودن بزرگ‌ترها به رعايت پوشش اسلامي و حفظ ارکان ديني است و تا زماني که خانواده‌ها خود را موظف به رعايت آن نکنند، نمي‌توانند براي آموزش فرزندان قدم مثبتي بردارند.
نماز خواندن، تلاوت قرآن، حفظ حجاب در برابر نامحرمان، معاشرت با خانواده‌هاي متدين و مذهبي، جدا کردن اتاق و بستر خواب از کودکان، رعايت حد و مرز پوشش و آرايش والدين در برابر فرزندان، شرکت در محافل مذهبي در ايام محرم و ماه رمضان و... از جمله مواردي است که کودکان آينه‌وار از آن تقليد و الگوبرداري مي‌کنند.
روان‌شناسان با اعتقاد به اين‌که کودک در خردسالي نمي‌تواند با استدلال و برهان‌هاي منطقي موضوع مهمي چون حجاب را درک کند، مي‌گويند آموزش حجاب بايد دوست‌داشتني و لذتبخش باشد، چراکه ارائه تحميلي، سرد و خشک آن موجب عصيان، لجبازي و بي‌رغبتي کودک مي‌شود.
کودک زير هفت سال را به حال خود رها نکنيد
نصيرعابديني در پاسخ به اين پرسش که در برخي روايات اسلامي آمده است که هفت سال اول زندگي کودک آزادي و بازي است و بر اين اساس بسياري از خانواده‌ها به کودک آزادي بي‌حد و حصر، بدون کوچک‌ترين محدوديتي داده و در کل نسبت به رفتارهاي نادرست و خلاف ادب او بي‌تفاوتند، مي‌گويد: در برخي روايات اسلامي داريم که «الولد سيد سبع سنين» يعني کودک تا هفت سال حاکم است. اما خانواده‌ها بدانند که اين حاکميت به معناي آزادي کامل نيست و کودکان بايد در سنين سه تا شش سالگي با مفهوم عميق مسووليت‌پذيري البته با قواعد سهل‌گيرانه به‌همراه تشويق آشنا شوند. نظم آموزي به کودکان در اين سنين بسيار اهميت دارد و بايد کودک را با قوانيني که در حد خودش وضع شده آشنا ساخت. اين قوانين هرچند اندک را بايد به‌صورت آشکار و روشن بيان کرد. البته اين را بدانيد در هنگام آموزش، کودک را تحت فشار قرار ندهيد يا کاري را که از توانش خارج است به او نسپاريد.
از شش سالگي آموزش نماز را شروع کنيد
اين روان‌شناس ادامه مي‌دهد: همزمان که بحث تاديب کودک از سه سالگي شروع مي‌شود، تمايل او به بازي نيز پديدار مي‌گردد. در واقع بيشتر تجربه‌هايي که کودک در زمينه‌هاي مختلف در هفت سال اول زندگي کسب مي‌کند از طريق بازي است.
حجت‌الاسلام عابديني در قالب يک مثال توضيح مي‌دهد، بهترين لحظات زندگي امام حسن(ع) وامام حسين (ع) زمان بازي ايشان با رسول اکرم(ص) يا پدر بزرگوارشان علي(ع) در هنگام به سجده رفتن در حين نماز و سوار‌شدن بر پشت ايشان بوده است. اين موضوع نشان مي‌دهد که امام حسن(ع) و امام حسين(ع) در کنار بازي با نماز هم آشنا مي‌شدند. عابديني به خانواده‌ها توصيه مي‌کند نماز را از پنج شش سالگي در خلال بازي به فرزندانتان آموزش دهيد، چرا که در اين سنين حس مذهبي کودک بيدار شده و مي‌تواند نماز را بفهمد.
وي تاکيد مي‌کند در اين مرحله، آموزش چندان جدي نبوده و مواخذه‌اي هم در کار نيست. رفتارشناسان مي‌گويند بهترين زمان براي القاي آموزه‌هاي ديني به کودک در زمان شادابي اوست.
خواب‌آلودگي و کسالت موجب اضطراب و مقاومت رواني کودک مي‌شود. همچنين آنان توصيه مي‌کنند براي ترغيب کودک به نماز امکانات جذابي چون سجاده زيبا، تسبيح، چادر، مقنعه و قبله‌نما عوامل موثري براي ترغيب به انجام آموزه‌هاي ديني است.
عابديني با توجه به بازي‌هاي رايانه‌اي آموزشي و قرآني که امروزه دررده سني سه تا هفت سال در اختيار کودک قرارداده مي‌شود، مي‌گويد: موافق بازي‌هاي رايانه‌اي نيستم؛ حال اين بازي‌ها محتواي قرآني داشته باشد يا غيرقرآني. چراکه کودک به دستگاهي به نام رايانه سپرده مي‌شود که بسيار آسيب‌زا به نظر مي‌رسد. در واقع ما به نوعي بي‌دليل رايانه را وارد فضاي رواني کودک مي‌کنيم.
کودک ما شايد چند روز يا چند ماه بازي رايانه‌اي قرآني را انجام دهد، ولي بعد از مدتي هزاران برنامه متفرقه سر و کله‌اش در ذهن کودک باز مي‌شود. رايانه‌ها امروز همچون «اسب تروا» بي‌سر و صدا در حال فتح ذهن کودکان و نوجوانان ما هستند و در کسري از دقيقه با مفاهيمي آشنا مي‌شوند که تا پايان عمر قابليت حذف ندارند. او بازي‌هايي چون کشتي گرفتن کودکان مثل کشتي گرفتن امام حسن(ع) و امام حسين(ع) با يکديگر را براي تخليه انرژي‌هاي مازاد در گروه بازي‌هاي مفيد مي‌داند و تاکيد مي‌کند که در روايات امر به برگزاري مسابقه بين کودکان توصيه شده است.
از سه سالگي اجازه گرفتن را آموزش دهيد
حجت‌الاسلام والمسلمين عابديني نکته مهم ديگري را که آموزش آن در هفت سال اول زندگي کودک ضروري است، اجازه گرفتن هنگام ورود به اتاق خصوصي والدين و جدا‌کردن بستر خواب کودک از پدر و مادر عنوان مي‌کند و مي‌گويد: از همان زماني که کودک به اصطلاح عقل‌رس مي‌شود، يعني از حدود سه چهار سالگي بايد اتاق اختصاصي پدر و مادر در ذهن کودک جا بيفتد.
براي حساسيت زدايي اين موضوع، در ورودي اتاق بايد در بيشتر مواقع حتي زماني که کسي در آن نيست يا زمان‌هايي که پدر و مادر يا پدر به تنهايي در آن هست، بسته باشد. بايد از کودک خواست براي ورود به اين اتاق در بزند و بعد از اجازه وارد شود.
به گفته آسيب‌شناسان، مشاهده روابط جنسي والدين از سوي کودک، پايه‌اي براي ذهن او مي‌شود که از حدود نوجواني که غرايز او بيدار مي‌شود به ياد آن صحنه‌ها يا شنيده‌ها بيفتد و آن شرايط براي او معني دار و به آن امر راغب گردد.(جام جم - ضميمه چارديواري)
فاخره بهبهاني
انتهای پیام