مبلغان به جای بيان خواب و رؤيا در منابر به آيات قرآن استناد کنند
صدای شیعه: حجتالاسلام مصطفی سميعيان، مدير مدرسه علميه قرآنی علیبنموسیالرضا(ع) قم در گفتوگو با ايکنا گفت: خداوند در آيه30 سوره فرقان فرمودند که «وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا»؛ اين آيه درباره مهجوريت قرآن است و شکايت و گلايه پيامبر در روز قيامت در خصوص مهجور ماندن قرآن ميان امت را روايت میکند.
وی افزود: در کل جامعه بحثی است که بايد مردم قرآن را در زندگی خود بياورند و سعی کنند که همه شئونات از جمله معاملات، روابط، تعامل و حتی زندگی معمولیشان در حوزه خوراک و پوشاک و تزئينات زندگی به گونهای باشد که با آموزههای قرآنی همخوانی داشته و اگر اينگونه باشد از مهجوريت قرآن کاسته میشود.
مدرس حوزه، يادآور شد: ولی انتظار قرآنی بودن در همه شئون از حوزويان که پرچمدار معارف قرآن هستند بسيار بالاتر است و آنان بايد در ابعاد مختلف به قرآن بپردازند و فقط به قرائت و حفظ و تلاوت و حتی تفسير هم بسنده نکنند؛ بلکه بايد برنامهريزی شود که چگونه برای اقشار مختلف میشود برنامهای قرآنی متناسب با همه صنوف، اقوام، اشخاص و اقشار مختلف طرحريزی و اجرا کرد.
رشد روزافزون فعالیتهای قرآنی در کشور
وی گفت: اين نکته ضروری است که اگر به 30 سال قبل نگاهی بياندازيم میبينيم که به برکت نگاه رهبری و خون شهدا، قرآن در کشور ما روز به روز در حوزههای مختلف فرهنگی پررنگتر و نمايانتر شده است؛ ايجاد موسسات وسيع قرآنی، دهکدههای قرآنی، وجود رشتهها و دانشگاههای قرآنی، دروس و برنامههای درسی قرآن در حوزه و .... نشانههايی مثبت از رويکرد قرآنی در کشور بوده است ولی مطمئنا از نظام اسلامی توقع بسيار بالاتری نسبت به حضور پرشور در اين عرصه میرود.
اين مدرس حوزه اظهار کرد: عنايت بزرگان و مديران حوزه نسبت به پرداختن به امور قرآنی در حوزه بسيار زياد است ولی آنچه که مطلوب واقعی است، آن است که اين برنامهها بايد در صدر اولويتهای برنامهريزی مديريتی در حوزه قرار گيرد.
وی گفت: بايد قرآن در متون درسی حوزه رنگ بيشتری به خود بگيرد؛ بايد در دروس حوزوی کاری کنيم که مثالها و مصاديق و شواهدی که به فهم دروس کمک میکند، همه از قرآن باشد و قرآن پايه هر بحث علمی در حوزه شود.
سميعيان اظهار کرد: برای ارتقای سطح کيفی قرآنی طلاب بايد برای جذب استاد و طلاب امتيازات ويژهای در نظر گرفته شود و حتی خروجیهای قرآنی حوزه نيز بايد با طلاب ديگر تفاوت داشته باشند و اهميت بيشتری به فعاليتهای آنان داده شود.
سميعيان بيان کرد: به همين مناسبت برنامهريزان حوزه علميه بايد کاری کنند که در آئيننامههای فرهنگی و آموزشی به شکل جدی به فعاليتهای قرآنی توجه شود؛ به طور کلی بايد زمينهای فراهم شود تا راه برای مشتاقان به فعاليتهای قرآنی وسيع شود و قرآن نقش مهمی در همه فعاليتهای قرآنی داشته باشد.
لزوم مهجوریت زدایی از قرآن
اين مدرس قرآن ادامه داد: به طور قطع آنگونه که از آيات الهی نيز بر میآيد اگر صبح تا شام در ختم و رعايت حدود قرآنی بکوشيم بازهم نمیتوانيم با همه امکانات نيز حق قرآن را ادا کنيم ولی به سهم خود میتوانيم در هر جايگاهی اين مهجوريت را بکاهيم.
وی گفت: يکی از مزايای توسعه فعاليتهای قرآنی در حوزه آن است که طلابی که به قرآن و معارف قرآنی مسلط هستند، در فعاليتهای پژوهشی به مراتب از طلابی که در اين حيطه تسلط ندارند، مطالب و پژوهشهای نابتری را ارايه میکنند و به طور کلی کارهای پژوهشی آنان با اطمينان خاطر بيشتری از نظر اتقان بررسی میشود؛ زيرا در هر موضوعی که برخورد میکنند خود به خود آيات و کلمات قرآن که بويی از آن مطلب را دارد در ذهنشان مجسم میشود و يک رنگ و بوی خاصی در قرآن در کار پژوهشی آنان وجود دارد و چه بسا طلاب قرآنی که اهل منبر هم شدند کمتر به مطالب خرافی و خواب و خيال برای بيان معارف دين متوسل میشوند و هرآنچه بيان میدارند از متن قرآن کريم خواهد بود.
سميعيان اظهار کرد: طلاب در تبليغ و منابر بايد به به جای اينکه مطالبی را بيان کنند که در مستند بودن آنها شک و ترديد وجود دارد و يا به جای اينکه به خواب و رؤيا بپردازند مباحث قرآنی را مطرح کنند زيرا جاذبه کلام وحی و قرآن قلب هر مومنی را با خود همراه خواهد کرد؛ استفاده از قصص و مصاديق شواهد قرآنی نيز کمک بسياری به آنان در ارايه بهتر مطالب میکند.
وی تاکيد کرد: از همه اينها بالاتر در بين علمای بزرگ و مراجع در طول تاريخ حوزه با اينکه همه آنان در حوزه قرآن تسلط جامع داشتند ولی افرادی که در اين حوزه کارهای بزرگتری انجام دادند، در دروس فقه و اصولشان نيز اين مبانی کاملا محرز بود.
انتهای پیام