وجود منابع کاذب؛ منشأ سقوط دعانويسی به ورطه خرافه‌پرستی

دعانويسی به لحاظ قانونی جزو مشاغل محسوب نمی‌شود

وی با بيان اين‌که دعانويسی به لحاظ قانونی جزو مشاغل محسوب نمی‌شود، در خصوص پيگيری نابسامانی‎های اين گونه فعاليت‎های دينی، ابراز کرد: لازمه رسيدگی به وضعيت فعاليت دعانويسان اين است که شرايط شغلی آن تعريف شود در حالی‌که با توجه به شرايط موجود فعلی، اقدامات خاصی در اين رابطه صورت نگرفته است؛ چراکه در بسياری از موارد مشاهده شده که درآمدهای نامشخص و مختلفی از اين طريق به دست آمده و افرادی که اقدام به اين گونه فعاليت‎ها می‌کنند، مورد بازخواست و پرسش واقع نمی‌‎شوند.

حجت‌الاسلام مصطفوی، با ابراز نگرانی از به انحراف کشيده شدن اين مبحث و سوق يافتن آن به خرافه‎پرستی، اظهار کرد: از آن‌جايی که مبحث دعانويسی تعريف و درجه‎بندی خاصی ندارد، گاه از سوی برخی از مردم به ورطه خرافه‎پرستی کشيده شده و اين موضوع بسيار دامنه‎دار است و متأسفانه امروزه منابعی در اختيار مردم قرار گرفته است که منابع کاذب هستند.

وی افزود: گرچه اين شاخه دينی از ديرباز توسط علمای تراز‌اول دينی انجام می‎شده و اين افراد تحصيل‌کرده و باسواد، از علوم مختلف آن استفاده می‎کردند اما اکنون افرادی در اين زمينه فعال هستند که توانايی‎های لازم و دانش استفاده از اين علم را ندارند و صرفاً منابع آن را در اختيار دارند که درستی اين منابع نيز مورد ترديد است.

درآمد مطلوب دعانويسی، زمينه را برای ورود افراد کم‌سواد در اين عرصه آماده می‎کند

حجت‌الاسلام مصطفوی فعاليت‎ برخی از دعانويسان را موروثی دانست و اضافه کرد: برخی افراد به دليل اين‌که منابع و کتاب‎های مرجع دعانويسی را به طور موروثی در اختيار دارند، اقدام به اين فعاليت می‎کنند؛ در حالی‌که آنان تنها منابع را در اختيار داشته و توان، دانش و صلاحيت علمی و دينی کافی برای استفاده از اين متون و کتب را ندارند و از طرفی درآمد مطلوب اين فعاليت، زمينه را برای ورود افراد کم‌سواد در اين عرصه آماده می‎کند.

سوء استفاده از گرايشات مذهبی مردم خلاف شرع است

اين کارشناس مسائل مذهبی، سوء استفاده از گرايشات مذهبی مردم از سوی افراد سودجو را خلاف شرع و عرف دانست و عنوان کرد: مسأله ادعيه مذهبی و دعا موضوعی دينی ـ مذهبی است اما متأسفانه در طول تاريخ همواره اعتقادات اين چنينی مورد سوء استفاده افراد سودجو قرار گرفته و اگر اين امر مورد توجه جدی مسئولان قرار نگيرد، در درازمدت پايه‎های اعتقادی مردم را سست می‎کند و آنان به خرافه‎پرستی می‎کشاند؛ در حالی‌که دعانويسی يک مورد علمی است و زوايای علمی مختلف آن هنوز ناشناخته است و اطلاعات و منابع اين دانش، گاه به صورت نادرست و ناکارآمد در اختيار عوام قرار می‎گيرد.

وی در پايان خاطرنشان کرد: آسيب‎های اين گونه فعاليت‎ها چندان آشکار نيست و علاوه بر آسيب‌های اعتقادی، معضلات و زيان‎های سنگين اخلاقی نيز بر پيکره جامعه وارد می‎کند که بايد به عنوان آسيب‎های اجتماعی مورد بررسی افراد مسئول قرار گيرد و از سوی دستگاه‎های مربوطه تحت نظارت واقع شود.