وظیفه داستان مذهبی انتقال حس دینی است، نه تاریخ‌نگاری; برخی از آثار مذهبی، ضد دین‌اند
صدای شیعه: مسلم ناصری متولد فروردین 1351 در شهرستان کاشمر خراسان رضوی است. وی پس از اتمام تحصیلات دوره راهنمای به قم رفت و از سال 68 دروس حوزه را تا مقطع خارج فقه و اصول ادامه داد و از محضر مراجعی چون مکارم شیرازی و سبحانی استفاده کرد. وی ضمن تحصیل علوم دینی ضمن اخذ دیپلم، کارشناسی تاریخ را در دانشگاه باقرالعلوم(ع) تحصیل کرد و کارشناسی‌ارشد را در رشته تاریخ اسلام در دانشگاه شهید بهشتی تهران به پایان برد.
مسلم ناصری ضمن تحصیل رشته مورد علاقه‌اش یعنی تاریخ اسلام، در زمینه هنر هم فعالیت داشت. در آغاز با نوشتن نمایشنامه و اجرای آن در مدرسه یا مسجد محل کار ادبی خود را آغاز کرد؛ ناصری در سال 72 رسما وارد حیطه داستاننویسی شد. اولین داستان مذهبی‌اش به نام «غنچه‌های پاییزی» برگزیده کنگره شعر و قصه طلاب شد و به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد. وی از 1375 به عنوان دبیر داستان مجله پوپک انتخاب شد و در کنار آن بیش از ده سال مدیر گروه نقد و بررسی و داستاننویسی تربیت مربی دفتر تبلیغات اسلامی قم بود. همچنین وی سال‌ها است که سردبیر مجله ملیکا و ماهک است که با موضوع امام زمان(ع) برای کودکان و خردسالان منتشر می‌شود.
مسلم ناصری در طول سال‌ها نویسندگی بیش از چهل کتاب نوشته و منتشر کرده است که بیشتر آنها جوایز مهمی را کسب کرده‌اند. برخی از این کتاب‌ها به زبان‌های عربی و انگلیسی هم ترجمه شده‌اند. «تنهاتر از پدر: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام حسن(ع)»، «هدیه‌ای از بهشت: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام حسین(ع)»، «شتر سرگردان: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام سجاد (ع)»، «ملاقات در شب بارانی: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام محمدباقر(ع)»، «آخرین بازمانده: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام جعفر صادق (ع)»، «هدیه پنهان: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام موسی کاظم (ع)»، «مسافر غریب: مجموعه دوازده قصه از زندگی امام رضا (ع)» برخی از آثار او در حوزه داستاننویسی مذهبی است؛ او که در رشته تاریخ اسلام تحصیل کرده به شکل تخصصی به نوشتن داستان‌های دینی و مذهبی برای نوجوان مشغول است و در این حوزه حرف‌های بسیاری دارد. آنچه در ادامه می‌آید اظهار نظرهای مسلم ناصری با موضوع ارزیابی شرایط حال حاضر نشر و نگارش داستان‌های مذهبی و دینی در کشور است؛
مسلم ناصری در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم درباره اوضاع نشر کتاب‌های مذهبی در کشور گفت: وضعیت نشر در ایران بیمار است؛ خصوصا نشر کتاب‌های دینی که مخاطب کمتری دارند، بیشتر از این بیماری رنج می‌برند.
وی ادامه داد: اما جدای از این بیماری، نکته مهمی که به حوزه کتاب‌های دینی آسیب وارد کرده، ورود نویسندگانی است که شناخت کافی از دین ندارند و به نظر می‌رسد بیشتر با انگیزه‌های مالی و شائبه مادیات به این عرصه وارد می‌شوند.
به گفته این نویسنده اگر چه امور مالی در زندگی نویسنده اهمیت بسزایی دارد، اما نویسنده کتاب‌های دینی نباید اهداف و نگاه کلان خود را فدای انگیزه‌های مالی و مادی کند. ناصری افزود: شاید یک سوژه معمولی بتواند منافع مالی کلانی را برای نویسنده به همراه داشته باشد، اما این هدف یک نویسنده دینی نیست؛ وظیفه داستان‌نویس دینی این است که حس دینی را در مخاطب خود ایجاد کند، این حس برای خلق و تاثیرگذار بودن آثار دینی بسیار اهمیت دارد.
ناصری ادامه داد: تا زمانی که نویسنده خودش این حس دینی را تجربه نکرده باشد، نمی‌تواند چنین احساسی را به مخاطب خود انتقال دهد؛ یعنی داستاننویسی در حوزه دین و اعتقادات مذهبی نیازمند نوعی تجربه دینی و مذهبی توسط مولف یا نویسنده است.
این داستان‌نویس حوزه نوجوان اظهار کرد: دین اگر چه مبتنی بر عقل و عقلانیت است، اما بخش مهمی از اعتقادات دینی و مذهبی بر وحی، شهود، و عاطفه استوار است؛ به همین دلیل آثار داستانی دینی باید بتوانند با انتقال معنویت ویژه‌ای، حس دینی را در عاطفه مخاطبان فعال و پررنگ کنند.
ناصری گفت: متاسفانه در حال حاضر داستان‌هایی با عنوان داستان مذهبی وارد بازار کتاب می‌شوند که نه تنها حس دینی مخاطب را فعال نمی‌کنند بلکه خود، ضد دین هستند؛ در اینگونه کتاب‌ها وجه تمایزی بین ژانر تاریخی و ژانر دینی وجود ندارد. صرف نوشتن تاریخ زندگی معصومین(ع) نمی‌تواند یک اثر را به اثری دینی تبدیل کند. از سوی دیگر هم ممکن است کتابی کاملا رئال باشد اما درون‌مایه دینی داشته باشد و حس انسان‌دوستی و حق‌طلبی را در مخاطب ایجاد کند و مروج نوع‌دوستی باشد. به نظر من اثر دینی با اسم و نشانه‌های مذهبی، دینی نمی‌شود؛ با ایجاد حس دینی و داشتن درون‌مایه دینی است که می‌توان اثری را دینی خواند.
تسنیم
انتهای پیام