رهبر شیعیان مدینه میگفت هرچه داریم از کرامت امام حسن(ع) است
صدای شیعه: حجتالاسلام محمدرضا مصطفیپور، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، گفت: زندگی ائمه اطهار(ع) از دو بُعد انسانی و ماورایی قابل بررسی است، اما از آنجایی که زندگی روزمره انسانها با بعد ماورایی و معنوی کمتر ارتباط دارد، ما برای سرمشق و الگو قرار دادن این بزرگواران در زندگی ناگزیر هستیم به بعد انسانی زندگی ائمه(ع) توجه بیشتری داشته باشیم. اهل بیت(ع) هر کدام انسانهای کاملی هستند که تمام ابعاد وجودیِ خود را پرورش دادهاند. برخی از انسانها در بعد اجتماعی، برخی در وجه علمی و برخی در روابط معنوی با خدا شکوفا شدهاند، اما انسان کامل از همه جهات فعال است، ائمه اطهار(ع) یکایکشان اینگونه بودهاند.
وی ادامه داد: امام حسن(ع) از نظر اخلاقی انسان وارستهای بود که با همان اخلاق خود توانستند جنبه الگو بودن را آنطور که باید به منصه ظهور برساند. امام حسن(ع) از جمله کسانی است که حتی با یک برخورد کوچک میتوانست دشمنان را نیز منقلب کند. یک روز شخصی از شام وارد مدینه شد، پس از اینکه مدتی به دنبال امام حسن گشت، او را یافت. هرچه فحش و ناسزا در دل داشت نثار امام حسن(ع) کرد. امام گفت مشکل تو چیست؟ اگر گرسنهای تو را سیر کنم، اگر تشنهای تو را سیراب کنم؟ اگر لباس نداری برایت فراهم کنم؟ و... آن شخص با مشاهده رأفت و رفتار متحول میشود و به امام میگوید من از سرسختترین دشمنان شما بودم، اما الان شما محبوبترین کس نزد من هستی.
عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی با اشاره به محلی در مدینه افزود: در مدینه مرکز شیعهنشینی به نام امام حسن(ع) شهرت دارد، حجاجی که وارد مدینه میشوند، در این مرکز شام و نهار را مهمان سفره امام حسن(ع) هستند. رهبر شیعیان آنجا میگفت: «ما هرچه داریم از کرامت امام حسن(ع) است و همه مهمانان اینجا، مهمانِ سفره امام حسن هستند». یکی از ویژگیهای امام حسن(ع) این بود که نیازمندان را مورد توجه قرار میداد و نیازها را برطرف میکرد. از همین رو است که پیروان آن حضرت با مهمان کردن و بخششهای متعدد سعی در الگوگیری از رفتار امام را دارند.
حجتالاسلام مصطفیپور با اشاره به شاخصه دیگری از سیره عملی امام حسن(ع) اظهار داشت: یکی دیگر از ویژگیهای اخلاقی امام حسن(ع) این بود که اجازه نمیداد کسی ناامید شود و ناامید از خانه ایشان برگردد. حتی اگر به صورت مستقیم امکان یاری دادن کسی را نداشتند، به صورت غیرمستقیم افراد را کمک میکردند. یک روز مرد فقیری به امام مراجعه کرد، ایشان پولی نداشت اما چون فرد نیازمند درخواست کمک کرده بود حضرت نمیخواست او را ناامید برگرداند. حضرت به مرد فقیر فرمود: آیا حاضری تو را به کاری راهنمایی کنم که از آن به مقصودت برسی؟ مرد پذیرفت. حضرت فرمود: فلان فرد متمول عزادار دخترش است. اما هنوز کسی به او تسلیت نگفته است. اگر با سخنانی که به تو میگویم به او تسلیت بگویی نیاز تو را برآورده میسازد. مرد به نزد آن شخص رفت و گفت: «درست است که دخترت از دنیا رفته اما جای سپاس دارد که تو زندهای و دخترت پیش از تو از دنیا رفت. اگر تو زودتر از او از دنیا میرفتی او آواره میشد پس شاکر باش که در زمان حیات تو او درگذشت». سخنان مرد فقیر تأثیر عاطفی بسیاری در آن شخص گذاشت و گفت: تو چنین سخنان فصیحی را از خودت میگویی؟ مرد فقر گفت امام حسن(ع) به من فرمودند تا اینگونه از تو دلجویی کنم. به همین سبب آن فرد متمکن خشنود شد و نیاز مرد تهیدست را برآورده ساخت.
این پژوهشگر در ادامه سخنانش گفت: آنچه از زندگی امام حسن(ع) باید مورد توجه قرار بگیرد و در وضعیت امروز نیز بسیار مورد نیاز است، صلح امام حسن است. باتوجه به اینکه مقام معظم رهبری بعد از انتخاب دولت یازدهم در سخنانشان به نرمش قهرمانانه اشاره کردند و از کتابی یاد کردند که درمورد امام حسن مجتبی(ع) بود. مرتضی آل یاسین پیش از انقلاب آن را ترجمه کرده و درمورد صلح قهرمانانه حضرت بود.
وی با بیان اینگه شرایط اجتماعی و مکانی امام حسن باعث شد تا حضرت صلح را وظیفه خود بداند، توضیح داد: این صلح تحت اصول خاصی حفظ شد. امام حسن با شرایط صلح از اصول خود عقبنشینی نکرد. با شرایط آن ایام، امام در تنگنا قرار داشتند و همراهان امام حاضر به همراهی نبودند. امام به مردم گفت اگر آماده هستید بجنگیم اگر نه بگویید چه کنیم؟ مردم گفتند ما میخواهیم باقی عمر را بدون درگیری و جنگ بگذرانیم. وقتی حضرت مشاهده کردند که هیچ پیرو و یاوری ندارند صلح کردند و مفادی را در آن حفظ کردند که دشمن نتواند از آن سوء استفاده کرده و اصول زیر پا گذاشته نشود.
حجتالاسلام مصطفیپور با اشاره به سخن شیخ مفید در کتاب الارشاد افزود: شیخ مفید در بخشی از کتاب خود نوشته است: عراقیان به کندی برای جنگ آماده میشدند. سپاهی که امام حسن آن را بسیج کرد از گروههای مختلفی تشکیل شده بود که شامل پیروان، خوارج، افراد سودجو، شکاک و دودل بود و همچنین گروهی که از روی تعصب عشیرگی به این جنگها میآمدند، امام پراکندگی، فقدان وحدت و خیانت فرماندهان را در لشگر دید صلح را پذیرفت.
وی ادامه داد: امام حسن(ع) وقتی کودک بود پیغمبر فرمود این فرزندم سرور مسلمانان است و میان دو گروه از مسلمانان صلح برقرار میکند. این صلح سلسله پیامدهای خوبی داشت مثلاً شیعیان کمتر مورد آزار قرار گرفتند، امام بر اساس رویه و مفاد صلحنامه کوشش میکرد اهداف دین را به طور نسبی تامین کند. وقتی مواد صلحنامه فراهم شد طرفین برای امضا وارد کوفه شدند. مردم انتظار داشتند این موارد از سوی معاویه نیز تایید شود، اما معاویه بر خلاف شروط و مفاد صلحنامه عمل کرد. مردم با دیدن چنین رفتاری دریافتند آنکه خواهان دنیا، جنگ و خونریزی است، معاویه است نه امام حسن مجتبی(ع) و سیرت حقیقی و اهداف سودجویانه معاویه با چنین رفتاری بر مردم آشکار شد.
این پژوهشگر با بیان اینکه شرایط امروز شاید ایام صلح امام حسن(ع) را در اذهان مردم تداعی کند، اظهار داشت: باید بدانیم در جریان مذاکرات ژنو، انرژی هستهای حق مملکت و مردم ایران است. امام حسن در سبک زندگی خود راههایی را نشان داد که مردم میتوانند برای جلوگیری از مشکلات در این عرصهها به آنها رجوع کرده و الگو بگیرند. دشمن باید دریابد ما متخلف نیستیم و طبق قوانین بینالمللی عمل میکنیم. در مفاد توافقنامه کاهش تحریمها ذکر شد، اما دیدیم که دشمن هنوز مدعی است و گزینه جنگ و حمله به ایران را روی میز دارد. دشمن نباید ما را ضعیف به حساب آورد و ما نباید به گونهای رفتار کنیم که تلقی دشمن از ما اینگونه باشد. رهبری نیز همین را خواستهاند. تأکید مسئولان ما بر این است که با حمایت مردم میتوانیم به طور طبیعی از پس دشمن بربیاییم و اگر جایی دشمن برعلیه ما حیلههایی به کار گیرد، همین حمایت عموم مردم نجاتبخش کشور خواهد بود.
انتهای پیام