چه دليل قطعى بر اين که ، معصومين(عليهم السلام) کلام ما را مى شوند و سلام ما را جواب مى دهند ، وجود دارد ؟

صدای شیعه: متن پرسش مطرح شده وپاسخ بدین شرح است:

چه دليل قطعى بر اين که ، معصومين(عليهم السلام) کلام ما را مى شوند و سلام ما را جواب مى دهند ، وجود دارد ؟ ( مثلا در نماز به پيامبر سلام (مى فرستيم ، يا در زيارت هاى مختلف ، به ائمه سلام مى فرستيم و مطالب ديگرى را خطاب مى کنيم ، اگر جوابى در کار نيست ، سلامش چه وجهى دارد.

در وسايل الشيعه ، جلد دهم ، باب چهارم صفحه 263 ، حديث اول ، روايتى از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) به اين مضمون آمده است : « همانا ، پس از رحلتم ، سلامِ از راه دور به من مى رسد و از نزديک آن را مى شنوم . » در اين صورت ، بعيد است که جواب سلام ندهند  ـ  وقتى که مى فرمايند مى شنويم  ـ  بهويژه ، آن حضرت ما را امر به جوابِ سلام فرموده اند . هنگام زيارت حضرت رضا(عليه السلام) ، در اجازه ورود ( اذن دخول ) عرض مى کنيم : « ايشان ، جايگاه مرا مى بينند و (کلامم را مى شنوند و سلام مرا جواب مى دهند »(« يرون مقامى و يسمعون کلامى و يردّون سلامى »)

در وسايل الشيعه ، جلد دهم ، صفحه 246 ، حديث پنجم ، باب چهارم از ابواب مزار از اميرالمؤمنين (عليه السلام) آمده است که : « هرکه در گوشه اى از زمين ، بر من .سلام دهد ، به من مى رسد و هرکه کنار قبرم

سلامم دهد ، مى شنوم »(« من سلم علىّ فى شىء من الارض ابلغته و من سلم علىّ عند القبر سمعته»).

در عُدة الداعى آمده است که امام صادق(عليه السلام) ، نزد سر امام حسين(عليه السلام) ، چنين مى خواند:

اى ابا عبدالله ، شهادت مى دهم که جايگاه مرا مى بينى و کلامم را مى شنوى و همانا تو زنده اى نزد پروردگارت بهره مند از نعمت . . . » (عُدة الداعى ، ابن فهد حلّى ، نيز مفاتيح الجنان ، در اعمال حرم امام حسين(عليه السلام) ، دعاى 16 ، ص 552»

در جامع الاحاديث است که امام باقر(عليه السلام) فرمود : « همانا ، فرشته اى از خدا درخواست کرد  ـ  ويژگى  ـ  شنيدن کلام بندگان را به او عطا کند ، پس عطايش کرد . پس از آن ، فرشته ، تا قيامت ايستاده است و احدى از مؤمنين نيست که بگويد ، صلّى الله عليه و آله و آن فرشته گويد ، و عليک السلام . سپس گويد : اى رسول (خدا ، همانا فلانى تو را سلام مى رساند ، پس پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)مى فرمايد : و عليه السلام »(جامع الاحاديث ، ج 15 ، ص 42 ، باب دوم ، کيفيت زيارة النبى(صلى الله عليه وآله وسلم) ، ح 21 ، از امالى طوسى.

جعفريات به اسنادش از على(عليه السلام) مى گويد : « رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود : چهار چيز را خداوند واسطه و شفيع قرار داده است : بهشت ، جهنم ، حورالعين ، فرشته اى کنار قبرم که نزديک سرم است . پس هرگاه ، بنده اى از امت من بگويد : اللهم زوّجنى من الحور العين ، حور العين گويند : خدايا ما را به او تزويج فرما . و هرگاه گويد : خدايا ، مرا از آتش رهايى ده ، آتش گويد : خدايا از من رهائى اش ده . و هرگاه گويد : خدايا ، از تو بهشت مى خواهم ، بهشت گويد : خدايا مرا به او عطا کن . پس هرگاه گويد : اللهم صل على محمد و آل محمد ، فرشته نزد سرِ من ، گويد : اى محمد ، فلانى فرزند فلانى ، بر تو درود فرستاد . پس من گويم : صلّى الله عليه کما صلّى علىّ . خدا به او درود فرستد همان گونه که به من درود .فرستاد »( همان ، حديث 23).

مترجم مى گويد : در وسايل الشيعه ، جلد دهم ، باب 63 ، باب استحباب سلام بر امام حسين(عليه السلام) ، حديث اول از امام صادق(عليه السلام)روايت شده است .که به يونس بن ظبيان و همراهش فرمود : سه بار بگو ، صلى الله عليک يا اباعبدالله ، همانا سلام از راه دور و نزديک به او  ـ  امام حسين(عليه السلام)  ـ  مى رسد.

مرحوم مجلسى در بحارالانوار ، جلد 100 ، کتاب المزار ، باب زيارت پيامبر از دور ، ص 182 ، چاپ اسلاميه ، از اصول کافى جلد چهارم ، صفحه 552 ، نقل کرده است که امام صادق(عليه السلام) به اسحاق بن عمار و ديگر دوستان فرمود : به مدينه برويد ، پس بر رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) از نزديک سلام کنيد ، اگرچه از راه دور .هم به او مى رسد

يادآور مى شود ، چهار روايت در همين باب ، در اثبات اين مسئله ، کافى است .