رويت هلال از شئون امامت است
در مسأله رويت هلال اگر بر مبناي شهادت شهود فردي عمل کنيم و در نتيجه اختلاف‌نظر حاصل شود بعضي بايد روزه را واجب بدانند که خوردن آن کفاره آنچناني دارد بعضي بايد روزه را حرام بدانند و در نماز عيد شرکت کنند که مزد شب بيداري و روزه‌داري را دريافت کنند و با پرداخت زکات فطره سلامت خود را بيمه کنند.
آيا با اختلاف در مساله جشن عيد، عزاي دشمن خواهيم داشت يا عزاي ما و جشن دشمن؟! عقل مي‌گويد حرام و واجب قرار دادن روزه براي آن بوده که همه با هم بگيرند و همه با هم افطار کنند اگر روزه عيد حرام نبود بسياري به عنوان بدرقه رمضان روزه مي‌گرفتند و وحدت حاصل نمي‌شد پس حکيمي که فکر حفظ وحدت از راه حرام کردن روزه در بعد از ماه را کرده بود فکر حفظ وحدت در اعلام رويت و عدم رؤيت را کرده است.
و اگر نه امام براي چيست؟ چگونه است تا امام واحد نباشد جماعت مسلمين شکل نمي‌گيرد ولي بدون نصب امام وحدت حاصل شود؟ پس امري که کمال آن در حفظ وحدت باشد از حدود امامت اجتماعي است.
عيد گرفتن يا آخر رمضان دانستن مثل ذکر رکوع نيست که مأمومين در انتخاب آن آزادند، مثل هماهنگي در شروع و اتمام رکوع است. اضافه شدن عمدي چند رکوع بر مبناي اشتباه مأموم پذيرفته است اما در نماز فراداي پذيرفته نيست.
حال که اسلام جهاني نيست که همه مسلمين جهان در يک روز عيد بگيرند لااقل در هر کشور به يک مرکز اکتفا شود و اين زيبايي را بر زيبايي‌هاي ديگر بيافزاييم.
کساني که در هر امري نظام بگويد عکس آن را انجام مي‌دهند.
هر شعاري را به شعار ضد روز همبستگي با مردم فلسطين. شعار «نه غزه نه لبنان، جانم فداي ايران» اگر براي ايران منهاي اسلام و وحدت مسلمين بنا بود جاني فدا شود در سوم شهريور بيست چرا کشور به تسخير اجانب درآمد و رئيس را عزل و ديگري را نصب کردند اگر کساني در اين معرکه کشته شده بودند حتما قبرشان را لااقل سلطنت‌طلب‌ها زيارتگاه مي‌کردند اما خبري نبود آن زمان همه خاک را داديم و خون نداديم.
چرا وقتي مساله اسلام و مسلمين و نماينده امام زمان مطرح شد خون بسيار داديم و ذره‌اي خاک نداديم.
چرا اين اتفاقات مي‌افتد؟
آيت‌الله حائري شيرازي
انتهای پیام