آیا ابا عبدالله (ع) حجش را نیمه تمام گذاشت؟
صدای شیعه: حجت‌الاسلام و المسلمين محمد شمس با اشاره به اينکه اخيراً شبهه‌اي در شبکه‌هاي اجتماعي توسط برخي از افراد مطرح شده است که «امام حسين (عليه‌السّلام) حج واجب را نيمه‌تمام گذاشته و براي حفظ جان خود حج را ترک کرده، بنابراين ما هم امروز مي‌توانيم با اقتدا به اين تصميم ابا عبدالله الحسين (عليه‌السّلام) براي حفظ جان خود حجي که مديريت آن در دستان آل سعود يعني يزيد زمان است را ترک کنيم»، اظهار داشت: مشهور است که امام حسين (ع) به عمره تمتع احرام بسته بود، اما زماني که فهميد مزدوران يزيد ميخواهند حضرت را در حرم امن الهي به شهادت برسانند، ناچار شد حج خود را ناقص و نيمه‌تمام رها کند و به تعبيري حج را به عمره مفرده تبديل سازد، اما اين سخن بيگمان خطا و اشتباه است.
مدير حوزه علميه استان يزد با بيان اينکه امام حسين (ع) قبل از سفري که از مکّه به کوفه تشريف ببرند، حج واجب خود را انجام داده و از اوّل نيّت عمره مفرده نموده بودند، گفت: امام حسين (عليه‌السّلام) در مقام انجام دادن اعمال حج نبوده است تا بخواهد براي سفر به کربلا، حج خود را کنار بگذارد و آن را نيمه‌تمام رها کند؛ ضمن اينکه هيچ کس مجاز نيست عمل حج را نيمه‌تمام رها کند و اگر کسي احرام ببندد بر او واجب است تا پايان کار اعمال را انجام دهد.
مدير حوزه علميه استان يزد تصريح کرد: واقعيت اين است که امام حسين (ع) از همان اول به نيت عمره مفرده احرام بسته بود و در فقه اهل بيت (ع) هم مسئله چنين است که هر مسلماني مي‌تواند در ماه‌هاي حج هم، احرام عمره مفرده ببندد و پس از اتمام عمره هم اختيار دارد که به هر جا خواست برود و يا اگر خواست مي‌تواند عمره مفرده را به عمره تمتع تبديل کند تا اعمال حج را به جا آورد.
وي گفت: اما اين سؤال به ذهن متبادر مي‌شود که امام حسين (ع) در ايام حج تمتع، چرا نيت عمره مفرده کردند؟! به هر حال اين شرايط و اوضاع و احوال سياسي آن زمان بود که باعث شد امام چنين تصميمي اتخاذ کنند. همان‌طور که بيان شد در اين حکم فقهي آمده است فردي که در ماه ذي‌الحجه نيت عمره مفرده کند بعد از پايان عمره مفرده مي‌تواند عمره مفرده را به عمره تمتع تبديل کند؛ پس چرا امام حسين (ع) و همراهان عمره مفرده را تبديل به عمره تمتع نکردند و رهسپار عراق شدند؟ همان‌طور که در مورد تصميم قبلي امام حسين (ع) گفته شد شرايط و اوضاع و احوال سياسي آن زمان بود که باعث شد امام چنين تصميمي اتخاذ کنند و اين امر آنقدر بديهي است که نيازي به توضيح بيشتر ندارد.
حجت‌الاسلام محمد شمس گفت: امام صادق (ع) در حديثي ميفرمايند: امام حسين (ع) در ماه ذي‌الحجه در حال عمره بود، بعد در روز ترويه (هشتم ذي الحجه) در حالي که مردم به سوي منا مي‌‌رفتند آن حضرت به سوي عراق روانه شد و هيچ اشکالي ندارد؛ کسي که نميخواهد حج گزارد، مي‌تواند در ماه ذي‌الحجه، عمره به جاي آورد.
وي عنوان کرد: سيدالشهدا (ع) به خاطر ناامني مکه براي حضرتش و اينکه مطلع شد نيروهاي يزيدي در صدد قتل او در مکه هستند چنين تصميمي اتخاذ کردند، در واقع کار امام حسين (ع) هم جنبه حفظ قداست حرم الهي را داشت و هم نمي‌خواست در ايام حج و در بيت‌الله الحرام خونش ريخته شود و هم با بيرون شدن از مکه، در روزي که همه از هر سو به مکه آمده‌اند و عازم عرفات هستند، نوعي بيدارگري در وجدان‌ها و ايجاد سؤال در ذهن‌هاست و به اين صورت، خبر خروج اعتراض‌آميز وي بر ضد حکومت، توسط حاجياني که از همه مناطق و شهرهاي جهان اسلام آمده بودند و اينکه آن حضرت، در حرم امن الهي هم امنيت و مصونيت ندارد، همه جا پخش مي‌شد و اين نوعي مبارزه تبليغاتي بر ضد يزيد بود.
مدير حوزه علميه استان يزد گفت: با توجه به دعوت جمع کثيري از مردم کوفه از امام (ع) براي سفر به اين منطقه و پذيرفتن امامت و رهبري مسلمانان، امام تصميم به اجابت تقاضاي آنان گرفت ولي براي اطمينان از اين دعوت و بررسي صحت و سقم آن پسر عموي خود مسلم بن عقيل را به کوفه فرستاد و او نيز طي پيامي دعوت مردم را تأييد و از امام خواست هرچه زودتر به کوفه برود بنابراين قبل از فرا رسيدن موسم حج، امام تصميم به خروج از مکه و قصد سفر به عراق داشته است و اين مطلب در وصيت امام به برادرش محمد حنفيه هنگام خروج از مدينه نيز ديده مي‌شود. بخشي از وصيت امام (ع) به اين شرح است: «من براي تفريح، تفرج، استکبار، فساد و ظلم خارج نمي‌شوم بلکه براي اصلاح امت جدم خارج مي‌شوم و تصميم دارم امر به معروف ونهي از منکر کنم و سيره جدم رسول الله (ص) و پدرم علي (ع) را احياء کنم».
حجت‌الاسلام و المسلمين شمس بيان کرد: علت خروج امام (ع) از مکّه در هشتم ذي‌الحجه اين بود که نامه مسلم در آن ايام به امام رسيد از طرفي در همين زمان عده زيادي براي انجام مناسک حج به مکّه آمده بودند و بهترين زمان براي آغاز اين سفر مهم و سرنوشت‌ساز هشتم ذي‌الحجه بود تا اطلاع‌رساني صحيح از اهداف اين سفر صورت گيرد لذا امام روز هفتم ذي‌الحجه با خطبه‌اي غرا آغاز سفر و هدف مهم آنرا به اطلاع مردم رسانيد و روز هشتم ذي‌الحجه از مکه خارج شد. بخشي از خطبه امام (ع) به اين شرح بود: «مرگ براي فرزندان آدم همانند گردنبند بر گردن دختران جوان است، اشتياق من براي ديدار پدر و جدم و رفتگان خاندان همانند اشتياق يعقوب براي ديدار يوسف است گويا مي‌بينيم در جايي که براي کشتنم مقرر شده گرگ‌ها بند بند مرا از هم جدا مي‌کنند و فرار از آن نيست و بر بلاهاي او صابريم و او اجر ما را کامل خواهد کرد پس کسي که حاضر است ايثار کند و جانش را در اين راه بدهد و با ما بيايد بداند که من فردا حرکت مي‌کنم ان شاء الله».
وي در پايان با بيان اينکه براي بيان اهميت قيام امام حسين (ع) نياز به دروغ‌پردازي نيست بلکه بيان حقيت هميشه با وجدان‌هاي پاک سازگارتر است، خاطرنشان کرد: از آنچه گذشت روشن مي‌شود که امام عليه‌السلام در مقام انجام دادن اعمال حج نبوده است تا بخواهد براي سفر به کربلا حج خود را کنار بگذارد و نيمه‌تمام آن را رها کند ضمن اينکه هيچ کس مجاز نيست عمل حج را نيمه‌تمام رها کند و اگر کسي احرام ببندد بر او واجب است تا پايان کار اعمال را انجام دهد و تنها در موارد خاصي هست که مي‌شود حج را تبديل به عمره کرد.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حج
انتهای پیام