آیا اعترافات متهمین علیه دیگران، اهمیت دارد؟

این اتفاق دیروز افتاد و رسانه‌ها و روزنامه‌های گوناگون در تیتر اصلی خود به استقبال این توصیه‌های رهبر معظم انقلاب رفتند، برخی از سر "اعتقاد" به فصل‌الخطاب بودن سخنان رهبری در جامعه و برخی هم به دلیل احیای منافع گروهشان.

اما آنچه برخی رسانه‌ها سعی کردند تا چشم خود را بر آن ببندند، قسمتی از سخنان مهم ایشان در همین خطبه‌ها بود که طی آن گناه و جرم و تهمت به نظام اسلامی را سنگین‌تر از تهمت به اشخاص دانستند.

غفلت رسانه‌ای درباره‌ی این بخش از سخنان رهبر معظم انقلاب البته امر تازه‌ای نیست و پیش از این نیز این گروه، سعی کرده بودند تا به کمک بیانیه‌ها و مصاحبه های پی‌درپی طراحان آشوب‌های بعد از انتخابات، حوادث تلخی نظیر واقعه کوی دانشگاه و یا بازداشتگاه کهریزک را چنان بزرگنمایی رسانه‌ای کنند که اصل خیانت بزرگ به نظام به فراموشی سپرده شود.

این رویه رسا‌نه‌ای موجب شد تا رهبر انقلاب در جمع دانشجویان به این مساله اشاره کنند و ضمن تاکید بر پیگیری حواث مذکور، توجه همگان را به ظلم بزرگی که پس از انتخابات به نظام روا داشته شد، جلب کنند:

" یک عده‏اى آنچه را که بعد از انتخابات اتفاق افتاد، آن ظلمى که به مردم شد، آن ظلمى که به نظام اسلامى شد، آن هتکى که از آبروى نظام در مقابل ملتها به وسیله‏ى بعضى انجام گرفت، اینها همه را ندیده میگیرند، فرضاً مسئله‏ى فلان حادثه را، زندان کهریزک را، یا قضیه‏ى کوى را قضیه‏ى اصلى دوران بعد از انتخابات تا امروز قلمداد میکنند؛ این خودش یک ظلم دیگر است. مسئله‏ى اصلى، مسئله‏ى دیگرى است. مسئله‏ى اصلى این است که مردم در یک حرکت عظیمى، در یک انتخابات پرشورِ خوبِ کم‏نظیرى حضور پیدا کردند و این رأى بالا را توى صندوقها ریختند. هشتاد و پنج درصد شوخى است؟ این انتخابات، نظام را که در این یکى دو سال اخیر همین طور پى‏درپى پیشرفتهاى اقتصادى و علمى و سیاسى و امنیتى و بین‏المللى براى خودش کسب کرده بود، در یک مرحله‏ى عالى از امتیاز و آبرو قرار میدهد، بعد ناگهان مشاهده میکنیم یک حرکتى صورت میگیرد براى نابود کردن این حادثه‏ى افتخارآمیز! مسئله‏ى اصلى این است."

طبیعی است که این ظلم بزرگ در عین حال یک جرم بزرگ نیز هست و اگرچه در راستای برخورد قضایی با این جرم بزرگ عده‌ای بازداشت‌شدند و در دادگاه هم به جرائم آن‌ها رسیدگی شد، اما باید اذعان کرد که این گروه مجرمان دارای نقش‌های گوناگون و متفاوت در انجام این جرم اعم از معاونت و مباشرت هستند. از سوی دیگر کمتر متهم و یا حتی دادخواست مدعی العمومی وجود داشته است که درباره مباشرت افراد حاضر در این داگاه‌ها در این جرم بزرگ سخن گفته باشد.

بنابراین صورت مساله کشف و محاکمه متهمین درجه اول در این"ظلم بزرگ" همچنان باقی است و دستگاه قضایی برای رسیدگی به آن همچنان لازم است طی طریق کند.  

در این میان اگرچه مطابق صریح نظر رهبر معظم انقلاب، ادعای متهمین درجه دوم و سوم علیه برخی افراد، حجیت قانونی برای اعمال حکم و همچنین حجیت شرعی برای ایجاد فشار سیاسی علیه آن‌ها نیست، اما از آنجا که در برخی جلسات دادگاه، از افراد مشخصی به عنوان پشت پرده‌ی طراحی این وقایع نام آورده شد، این مساله بایستی در دستگاه قضایی به عنوان یک "سرنخ" به رسمیت شناخته شود، خصوصا آنکه نام برخی از این  افراد در اغلب جلسات دادگاه به عنوان عامل طراح اغتشاشها به زبان متهمین درجه دوم و سوم آمد و علی‌الخصوص از آنجا که متهمین بعضا از سخنان سایر بازداشت شدگان و اعترافات آنها هم اطلاعی نداشتند و مستقلا چنین سخنانی را درباره این افراد مطرح کردند.

بنابراین و با توجه به احتمال صحت این سخنان علیه کسانی که نقش درجه اول در اغتشاش های اخیر را داشته اند،  پیگیری این دست اعترافات متهمین ،  می تواند درحد یک ادعا مورد رسیدگی قضایی قرار گیرد و سوژه‌ تحقیقات مستقل باشد.

این مساله البته در راستای همان مطالبه ای  است که رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر نیز بر آن تاکید کردند و از دستگاه‌های اجرایی و قضایی خواستند تا مرتکبین دسته‌اول این جرائم که جرمشان هم از سوی ایشان "بزرگ" توصیف شده را با رو‌شهای قانونی و قضایی پیگیری کنند و اگر جرم ایشان اثبات شد، آنها را تعقیب و محکوم کنند.

این واقعیت مشخص می کند که اگرچه اعترافات متهمین علیه دیگران برای رسانه ها و سیاسیون حجتی برای نقل قول و قضاوت نیست، اما برای دستگاه قضا به عنوان یک "اماره" قابل اعتناست و از آنجاکه این اماره درباره مباشرین و متهمین درجه اول این "جرم بزرگ" است،"مهم" هم خواهد بود.