حوزه‌هاي علميه؛ يک سکوت و يک سؤال
صدای شیعه: در هياهوي جنجال برگزاري کنسرت در شهر مقدس مشهد، در تلگرام مطلبي دست به دست شد که نکته جالب توجهي را متذکر شده بود؛ اينکه اگر دولت آنگونه که ادعا مي‌کند حق مردم همه شهرها مي‌داند که کنسرت داشته باشند، چرا در مورد اجراي کنسرت در قم پافشاري ندارد و بعد نتيجه گرفته بود که دولت از مچ انداختن با آقاي علم‌الهدي لذت مي‌برد و هزينه‌اي هم ندارد و حتي از اين دوگانه‌سازي در ماه‌هاي منتهي به انتخابات بهره مي‌برد، اما درافتادن با بزرگان قم و تيزي حرف‌هايشان هزينه‌اي نيست که هر کسي حاضر به تحملش باشد...
بيراه نمي‌گفت؛ اگر فقط اسم برگزاري کنسرت در قم بيايد، دولت بايد فاتحه همان مثلاً تأييدات نيم‌بند قم بر تدبير و اميدش را بخواند. پس ترجيح مي‌دهد با بزرگ‌تر از خودش شوخي نکند!
اما اين نکته درست در ماوراي خود مي‌تواند از جهت ديگري مورد بررسي قرار گيرد و دولت که نه بلکه قم را مخاطب سؤال قرار دهد. اگر قم امروز در قبال حريم امام رضا(ع) سکوت کرده، پس چرا فردا در قبال حريم حضرت معصومه(س) اعتراض کند؟ اگر برگزاري کنسرت در جوار حرم حضرت معصومه(س) و در شهر مذهبي قم مورد ايراد و اشکال قرار خواهد گرفت (که يقيناً همين‌طور خواهد بود) پس به طريق اولي در جوار امام معصوم(ع) هم نبايد برگزار شود، حال جاي اين سؤال است که «قم» چرا اکنون ساکت است؟ موضوع بحث مگر حريم اهل بيت پيامبر(ص) نيست، پس ديگر قم و مشهدش چه فرقي دارد؟ آيا فقط وقتي پاي قم وسط بيايد، قرار است حوزه‌هاي علميه زبان به اعتراض و گلايه بگشايند؟
حالا مي‌توان به موضوعي کلي‌تر پرداخت.
ميان اين همه شبهه‌هاي ديني که ابزار کار اهل سياست مي‌شود، چرا اغلب حوزه‌هاي علميه در سکوت هستند؟ يک نفر مي‌گويد چيزي به نام حريم امام رضا(ع) نداريم و قم ساکت است، يکي ديگر مي‌گويد کفران نعمت برجام عذاب الهي مي‌آورد و قم ساکت است، قصاص زير سؤال مي‌رود، عدالت جنسيتي به شکل غربي مطرح مي‌شود، عليه تفکيک جنسيتي موضع‌گيري مي‌شود، همچنان صدايي شنيده نمي‌شود. در بحث تحصيل مال نامشروع و حقوق‌هاي نجومي و اثرات مال حرام در جامعه اسلامي يا در همه وقت‌هايي که وقايع تاريخ اسلام ابزار دست دولت شده، چه جنگ و صلح‌هاي صدر اسلام، چه پيش کشيدن پاي مذاکرات امام حسين(ع) و عمر سعد، چه صلح امام حسن(ع) و... يا مباحثي همچون بانکداري بدون ربا، کشف حجاب فلان کانديداي انتخابات مجلس، مباني فقهي اطاعت از امر ولي‌فقيه، همه و همه، ردي از واکنش و موضع‌گيري‌هاي برخاسته از قم نمي‌بينيم. گاه تک‌صداهايي از مراجع معظم مي‌رسد، اما سخن از بدنه حوزه‌هاي علميه است.
يحتمل نه صلاح است و نه در شأنيت مراجع بزرگوار که براي هر موضوعي ورود کنند و اصلش هزاران شاگرد تربيت کرده‌اند، براي چه زماني؟ سخن از خروج جمعي حوزه‌هاي علميه از انفعال و پاسخگويي به شبهاتي است که اهل سياست به دل جامعه مي‌ريزند و خيلي وقت‌ها حوزه شايد به بهانه اينکه جدال اهل سياست است و جاي بحث ديني و علمي نيست، در سکوت مي‌گذراند.
اينگونه است که بار پاسخ به شبهات ديني هم بر دوش اهل رسانه مي‌افتد. همچون همين روزها که امام جمعه مشهد بار حفظ حريم حضرت ثامن‌الائمه(ع) را به تنهايي بر دوش مي‌کشد، در کنار تعدادي انگشت‌شمار از اهل رسانه. آيا دامنه موضع‌گيري آقايان بايد محدود به قم شود يا تمامي جامعه اسلامي را دربر مي‌گيرد؟ يا آنکه در برابر امام رضا مشهدي‌ها فقط مسئولند و در برابر خواهر عظيم‌الشأن ايشان، فقط قمي‌ها؟! فکر مي‌کنم امروزي که قم در برابر حفظ حريم امام رضا(ع) ساکت است، فردا با چه توجيهي مي‌خواهد حريم حضرت معصومه(س) را حفظ کند و از شبهه «اعتراض به دليل قرابت مکاني» خود را برهاند؟
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام