(b)-5459759.jpg)
برخی آثار مصداق ترویج ولنگاری فرهنگی است
وزیراسبق وزرات فرهنگ و ارشاد گفت: متاسفانه در حوزه فرهنگ، حرکات جلف و شوخی‌های جنسی کم نیست و حتی تحقیر انسان با بازی فردی در نقش سگ در تئاتر جلوه پیدا می‌کند، نقشی که با کرامت انسانی سازگاری ندارد.
برنامه "جنگ تا جنگ" با موضوع(تهدیدات و توطئه ۴۰ ساله دشمن علیه مردم ایران در حوزه فرهنگ و هنر) با حضور دکتر سیدمحمد حسینی، استاد دانشگاه تهران و وزیر اسبق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روانه آنتن شبکه رادیوگفت‌وگو شد.
سیدمحمد حسینی در مصاحبه با رادیوگفت‌وگو عنوان کرد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سرمایه‌گذاری سنگینی جبهه معارض انجام داد تا ما نتوانیم فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی خودمان را آنگونه که باید و شاید در داخل کشور ترویج کنیم. لذا در مرحله نخست باید بدانیم که آنها روی چه نقاطی دست گذاشتند؟ برای مثال چگونه باورها، اخلاق و ارزش‌های ما را تضعیف می‌کنند. همچنین خرافات و شبهاتی را که مطرح می‌کنند، سبک زندگی غربی که دنبال می‌کنند خیلی با ظرافت لابه‌لای کارهای هنری جذاب به مخاطبان ارائه می‌دهند، برای همین نخست باید این شیوه‌ها و روش‌ها را بشناسیم و پس از آن سطح آگاهی جامعه در این زمینه ارتقا پیدا کند.
وی افزود: از طرفی مدیران باید به بحث نظارت اعتقاد و باور داشته باشند، ما نمی‌توانیم حوزه فرهنگ را یله و رها کنیم و دچار یک ولنگاری فرهنگی باشیم تا هر چه ساخته و تولید می‌شود به اجرا و پخش دربیاید، زیرا هر چیزی که بدون نظارت و تاکید بر ارزش‌ها تولید و پخش شود، به نوعی مروج بی‌بند و باری خواهد بود. متاسفانه در حال حاضر در حوزه فرهنگ، حرکات جلف، شوخی‌های جنسی و حرکات زننده کم نیست و حتی تحقیر انسان در این حوزه صورت می‌گیرد، برای مثال یک فرد در نقش یک سگ در تئاتری جلوه پیدا می‌کند، چنین رویکرد و نقشی با آن کرامت انسانی که از آن دم می‌زنیم، سازگاری ندارد.
وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: در مرحله نخست باید از مدیران طلب کرد که در حوزه فرهنگ ضعیف نباشند، زیرا گاهی اوقات خودشان مرعوب می‌شوند و نمی‌توانند به یک کارگردان مطرح و هنرمند برخی از مسائل را متذکر شوند. برای نمونه یکی از سریال‌هایی که پخش آن در تلویزیون متوقف شد، من از ناظر یا مشاور سریال سوال کردم چرا برخی صحنه‌ها در این سریال قرار گرفت؟ در پاسخ گفت ما به مدیر مربوط برخی موارد را یادآور شدیم اما آن مدیر نمی‌توانست موارد مزبور را اعمال کند. به عبارتی کارگردان به حرف مدیر گوش نمی داد و کار خودش را انجام می‌داد. اما بعدا آن سریال به دلیل مشکلاتی متوقف شد و دیگر ادامه پیدا نکرد.
محمد حسینی گفت: مدیران ما باید از قدرت و بنیه فکری برخوردار باشند که بر مسائل حوزه خودشان احاطه داشته باشند نه اینکه تحت تاثیر شهرت و نامی بودن یک کارگردان یا هنرمند قرار بگیرند و نتوانند با صراحت اولویت‌های خودشان را بگویند. همه جای دنیا به این شکل است که برای تولید یک اثر ابتدا چارچوب‌ها و اولویت‌ها مطرح می‌شود و بعد یک اثر هنری تولید می‌شود. این طور نیست که یک کارگردان هر طور که دلش خواست یک اثر را تولید کند. لذا به نظرم به نوعی شجاعت در عرصه مدیریت فرهنگی کاهش پیدا کرده است.
وی افزود: ما باید در تولید آثار هنری قدری از میراث فرهنگی وزین خودمان استفاده کنیم، آثاری که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و ایده‌های زیادی در آنها نهفته است. در میان آثار فرهنگی ما سوژه و ایده بسیاری وجود دارد که یافتن و پیاده کردن این ایده‌ها زحمت دارد. از طرفی ترجمه کردن کار بسیار راحتی است، برای مثال یک نمایشنامه غربی را در نظر بگیرید، به راحتی می‌توانید آن را اجرا کنید اما اگر بخواهیم با تکیه بر فرهنگ و سنت خودمان نمایشی بنویسیم و بعد آنرا اجرا کنیم، نیازمند هزینه و زحمت بسیاری است، استادان دانشگاه و حوزه باید در تولید چنین اثری کمک کنند و هرکسی این زحمت و هزینه را تقبل نمی‌کند. به نظرم برای تولید یک محتوای فرهنگ براساس آثار داخلی باید یکسری حلقه‌های وصل باشند که بتوانند یک اثر را به گزاره‌های مناسب تبدیل کنند و بگویند ما می‌خواهیم این نکات و سخنان در لابه‌لای کار شما ارائه شود.
استاد دانشگاه تهران ادامه داد: بنابراین سخن گفتن از سبک زندگی به شکل کلی فایده‌ای ندارد، باید جزئیات و شاخص‌هایی را در یک اثر هنری ارائه دهید، ارائه‌ای که در قالب یک اثر جذاب هنری باشد نه اینکه به گونه‌ای ضدتبلیغ به شمار بیاید. اگرچه ما در زمینه فرهنگی نیروهای مستعد و توانمند بسیاری داریم و اینگونه نیست که مایوس بشویم. بلکه نیروهای خلاق و فعالی برای مثال در عرصه پویانمایی داریم که استعدادهای بسیار خوبی هستند، همچنین در عرصه بازی‌های رایانه‌ای. در حال حاضر دنیای غرب با تکیه بر بازی‌های رایانه‌ای افکار خودش را به دیگران القا می‌کند. لذا باید به نیروهای توانمند و مستعد بها داده و حمایت شوند، نیروهایی که می‌توانند فضا را به دست بگیرند و به نوعی توان رقابت را دارند.