مرحوم خسروشاهی تا پایان عمر در راه حق ثابت قدم ماند
تهران - ایرنا
وبینار بزرگداشت مرحوم استاد، "سیدهادی خسروشاهی"، با عنوان «میراث‌دار نهضت تقریب و تجددگرایی»، به همت رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بیروت، و با همکاری مرکز بررسی های اسلامی قم برگزار شد.
در این نشست که (۶ مرداد) به منظور پاسداشت مقام علمی و فکری ماندگار عارف مجاهد، و اندیشمند تقریبی، مرحوم استاد، سیدهادی خسروشاهی، برگزار شد؛ علما و اندیشمندانی از چندین کشور عربی و اسلامی به ایراد سخنرانی واظهار نظر درباره فضائل و تلاش‌های بی‌وقفه استاد خسروشاهی در عرصه وحدت و تقریب مذاهب اسلامی و گفتگوی ادیان پرداختند.
این نشست مجازی با حضور دکتر ابوذر ابراهیمی ترکمان، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در بیروت، عباس خامه یار، و فرزند استاد مرحوم، جناب آقای سید محمود خسروشاهی، به عنوان نماینده مرکز بررسی های اسلامی قم، و همچنین جمعی از علما و اندیشمندان جهان اسلام، برگزار شد.
در ادامه، نورالدین ابو لحیه استاد دانشگاه و نویسنده الجزایری دلنوشته‌ای درباره ابعاد شخصیتی علامه سید هادی خسروشاهی، قرائت کرد.
نورالدین ابو لحیه دلنوشته خود را اینگونه آغاز کرد: « اجازه دهید تقریبا پس از گذشت یک سال از رحلت جانسوزتان نامه ای برای شما به یادگار بگذارم .. نامه ای که قرار بود پس از شنیدن خبر ناگهانی و غافلگیر کننده وفات شما نگاشته شود اما غم از دست دادن عزیزان‌مان بدلیل شیوع ویروس کرونا مدتی آن را به تاخیر انداخت.. هنگامی که نخستین سالگرد رحلت تان بخاطر ابتلای به ویروس سپری شد خاطرات متعددی درباره شخصیت ارزنده و افکار ارزشمند شما در ذهنم خطور کرد. آخرین آن ها مربوط می شود به حضور من به همراه جمعی از اساتید در منزل شما در قم مقدس که فکر می کنم ۳ ماه پیش از وفات شما بود. وارد منزل تان شدیم، شما کنار یک صندلی ساده و متواضعانه تان در کنار انبوهی از کتب نشسته بودید. لحظه ای لبخند پر نفوذ شما به ما افتاد، سرشار از مهربانی و محبت بود. پس از اندکی شما از ما سوالاتی پرسیدید اینکه از کجا آمدید و سپس شروع کردید به گفتن خاطرات تان از کشورما؛ الجزایر. از چگونگی حضورتان در انجمن ها و تالارهای گفتگوی اسلامی که هرساله (در کشورمان) برگزار می شد تعریف کردید و از دیدارهایتان با نخبگان و متفکران و علما الجزایری و چیزهای دیگر سخن گفتید..
ابولحیه در ادامه می‌نویسد: «شما از بدو ماجرای انقلاب اسلامی در ایران از نخستین دسته از جوانان و سربازانی بودید که تمام عمرشان را فدای مبارزات علیه رژیم دیکتاتوری شاه کردند بدون هیچ ترس و واهمه ای از ساواک و تشکیلات و سرویس های هم ردیف آن.. حتی شما چندین بار دستگیر شدید.. تمامی اینها لحظه ای شما را به شک و تردید وادار نکرد و شما هیچگاه تسلیم هوای نفس خود نشدی.. و همانند تمامی شاگردان و هم قطاران امام خمینی (ره) تا ابد ثابت قدم ماندی.. این روحیه (انقلابی) همواره و در طول زندگی تان با شما همراه بود و شما هیچگاه از آرمان‌هایتان فاصله نگرفتید. حتی آن روزی که با شما ملاقات کردیم در همان لحظات هم میتوانستیم آن شخصیت انقلابی را که طوفان در آن اثر نداشته و ندارد مشاهده کنیم.
نویسنده الجزایری در پایان گفت: در یکی از دیدارهایی که با ایشان داشتم، با اندوه و حسرت درباره مسیری که انقلاب های عربی در سالهای بهار عربی به اشتباه پیموده بود گفتگو کردیم، که ایشان ضمن تبیین علل انحراف این انقلاب‌ها، بر این باور بود که اگر انقلاب‌های مذکور درست پیگیری می‌شد میتوانست همان پیروزی بزرگ انقلاب اسلامی ایران را رقم بزند.