در سومین سالگرد استاد خسروشاهی مطرح شد وحدت اسلامی با جان و روح ایشان عجین شده بود؛ آرزوی مرحوم خسروشاهی ایجاد مرکز فرهنگی علمی بود

سومین سالگرد درگذشت استاد سید هادی خسروشاهی عصر دوشنبه 8 اسفند 1401 در کتابخانه مرکز بررسی های اسلامی واقع در پردیسان قم برگزار شد.

در این مراسم که تنی چند از دوستداران و علاقمندان ایشان حضور داشتند، استاد نعمانی از همراهان ایشان به زمان آشنایی خود با استاد خسروشاهی اشاره کرد و بیان داشت: قبل از انقلاب مجله «الهادی» در قم به زبان عربی منتشر می شد که چهار نفر اعضای هیئت تحریریه بودند و از جمله بنده و استاد خسروشاهی جزو آنها بودیم.

وی به فعالیت های بین المللی استاد خسروشاهی اشاره کرد و افزود: از نزدیک شاهد فعالیت های آقای خسروشاهی بودم؛ آشنایی که با سران حرکت های اسلامی در دنیا داشت، حضور ممتاز و موثر در کنفرانس های اندیشه اسلامی در الجزایر با این هدف که نشان دهند مسائل اسلامی بین المللی از قم منتشر می شود.

وی با اشاره به فشارهای سوریه و لبنان بر صهیونیست ها در جنگ رمضان گفت: وحدت اسلامی برای آقای خسروشاهی یک شعار نبود بلکه با جان و روح و ضمیر ایشان عجین شده بود و بر مبنای همین اعتقاد با اسلامگرایان اخوان المسلمین در ارتباط بود. ایشان حتی مدتی در مصر و ایتالیا به عنوان نماینده ایران حضور داشت. آقای خسروشاهی بعد از انقلاب اسلامی، نماینده امام خمینی در وزارت فرهنگ و ارشاد بود. مجله «صوت الامه» تحت اشراف آقای خسروشاهی در همان زمان منتشر شد که بعد از نامگذاری هفته وحدت، به «صوت الوحده» تغییر نام داد.

وی ادامه داد: آقای خسروشاهی در همه کنفرانس های وحدت اسلامی، کتاب ها و نوشته های مربوط به وحدت اسلامی حضور فعالی داشت و همین ویژگی به اضافه صداقت از وی شخصیت ممتازی ساخته بود.

وی خاطرنشان کرد: آقای خسروشاهی در ارتباط های بین المللی و دررابطه با رویدادهای جهانی بسیار دقیق و حساس بود اما این ویژگی باعث نشده بود که ملیت ایرانی خود را از دست بدهد.

در ادامه نشست، حجت الاسلام ربانی، سفیر اسبق ایران در قطر از استاد خسروشاهی به عنوان عالمی ذوابعاد یاد کرد و گفت: ما در میان متفکرین روحانی، شخصیت های ذی نفوذ، نویسنده، برجسته و متفکر جهانی که رسالت خود را در چارچوب مبانی دینی و اندیشه اسلامی بخواهد به انجام رساند، کم داشتیم.

وی ادامه داد: آقای خسروشاهی یک شخصیت برجسته اخلاقی و در اوج تواضع، صفا و صمیمیت بود. نشریات، مقالات و کتاب هایی که درباره ترویج و نشر فرهنگ اسلامی توسط امثال آقای خسروشاهی در پیش از انقلاب منتشر می شد، پشتوانه و جوانه های امیدی برای انقلاب اسلامی بودند و اصلا اصالت انقلاب اسلامی توسط قلم متفکرینی چون ایشان در کشورهای مختلف شنیده شده بود.

وی زمان آشنایی خود با استاد خسروشاهی را دهه 60 و حضور در جلسات مجمع التقریب عنوان کرد و گفت: مدتی که آقای خسروشاهی به عنوان سفیر در واتیکان بودند، خدمات فراوانی انجام دادند از جمله، مرکز انتشارات ایجاد کرد و قرآن را به زبان های مختلف ترجمه نمود و درحقیقت پایگاه نشر تفکر اسلامی و تقریبی در اروپا شد.

حجت الاسلام زائری هم در سخنانی عنوان کرد: باید سالها بگذرد تا شخصی مانند آقای خسروشاهی پیدا شود، کسی که هم از لحاظ خانوادگی و هم ویژگی های فردی همچون ذوق و توانمندی شخصی باید جمع شود و این جایگاه را به وجود بیاورد.

وی افزود: امروز اگر طلبه جوانی صحبت از کار تقریبی و ضرورت آن بکند، عجیب نباشد اما اینکه در آن دوران و فضای سنتی قم، یک طلبه ای با امکانات کم آن زمان و با مشقت فراوان بتواند ارتباطات را برقرار کند، خیلی جای حرف دارد.

وی ابراز امیدواری کرد: تمام آثار برجای مانده از استاد خسروشاهی زیر چاپ برود تا نسل های آینده بتوانند از آن استفاده کنند.

در پایان، آقای سید محمود خسروشاهی بندهایی از وصیتنامه مرحوم استاد خسروشاهی را قرائت و تصریح کرد: بنا بر تصریح ایشان، کتابخانه که با هزینه شخصی ایشان احداث گردیده است، وقف است و وراث هیچ نفعی در آن ندارند. ایشان همواره تاکید داشت که این مرکز علمی فرهنگی شود و کتابخانه ایستا و سالن مطالعه نباشد. تحقق این آرزو، همکاری حوزه و حتی دانشگاهیان را می طلبد چون آقای خسروشاهی هم به حوزه و هم دانشگاه اعتقاد داشت.

وی دلیل برگزاری مراسم سالگرد در گستره کوچک را تاکید استاد خسروشاهی بر پرهیز از بخشش ها و احسان های بی فایده و مهمانی های هزینه بر در شهرهای مختلف عنوان کرد و گفت: مرحوم خسروشاهی وصیت کرده بودند که اگر برگزاری سالگرد در برنامه داشتیم، یک برنامه کوچک در قم کافی است.

وی در پایان از تهیه و چاپ ویژه نامه «رفیق دیرین» تقدیر کرد و آن را ممتاز و قابل استناد دانست و این نکته را هم یادآور شد: حدود 12 جلد از «حدیث روزگار» تالیف مرحوم سیدهادی خسروشاهی باقی مانده که باید منتشر گردد.