( 0. امتیاز از )

حلقه های مجازی ازدواج و تعهد را به چالش می کشد

تاکنون چند نفر را دیده ایدکه در دستانشان حلقه وجود دارد؟آیا تا به حال به این موضوع فکرکرده اید که آیا تمام این افراد متاهل هستند یا نه، در بین آنها مجرد هم وجود دارد؟اگر مجرد هستند پس حلقه در دستشان نشانه چیست؟

شاید جالب باشد بدانید حلقه ای که افراد به هنگام پیوند زناشویی بدست می کنند نشانی از تعهد و وفاداری همسران است وبرگرفته از آیین پاک ایران باستان. وجود حلقه در دست افراد مجرد خصوصا دختران، سبب شده تا حلقه از معنای واقعی ازدواج دور شود و دیگران به خود اجازه بدهند تا به سمت کسانی که حلقه به دست دارند نیز بروند!چرا که این افراد می پندارند که ممکن است حلقه مجازی باشد!

حلقه های مجازی، اعتبار حلقه های ازدواج را زیرسوال برده است وبه دنبال آن اگر کسی هم متاهل باشد باز به دلیل رواج حلقه های مجازی، تاهل و تعهد را در جامعه کمرنگ می بیند و زنان و مردان متاهل احساس امنیت روانی ندارند چراکه می دانند همواره از سوی جنس مخالف خود، استرس و فشار روانی به او وارد می شود.

در دورانی به سر می‌بریم که اکثر خانم های متاهل شاغل هستند چراکه همواره برای رسیدن به آسایش باید زن و مرد در کنار یکدیگر تلاش کنند،تصور کنید این خانم یاحتی آقا صبح که از منزل خارج می شود تا زمان برگشت باید اتفاقات ناخوشایندی را در خود حل کند تا به زندگی زناشوییش خللی وارد نشود.

اگر از جنبه مادی بگذریم ، مزاحمت ها بخش عمده ای از این اتفاقات ناخوشایند است. علیرغم اینکه خیلی از افراد حلقه را در دست این خانم یا آقا می بینند، باز هم در نهایت گستاخی به او پیشنهاداتی می دهند که اگر فرد بسیار مقید هم باشد، بالاخره در بلند مدت بر اثر تکرار،تاثیر خود را می گذارد و زندگی خانوادگی وی را دچار از هم گسیختگی می کند.

آمارها نشان می دهد بسیاری از اختلافات و طلاق ها به خاطر مزاحمت هایی بوده که با اطلاع از وضعیت تاهل افراد صورت گرفته است. شاید محو شدن معنای واقعی حلقه به عنوان تعهد و وفاداری به همسرو رواج حلقه های مجازی در دست دختران و پسران که عاملی مهم برای فریب اذهان عمومی است،جامعه را به سمت پایمال کردن ارزش ها ودوری از آن سوق میدهد.

چرا جامعه باید به سویی برود که در آن تعهد ازدواج هرروز کمرنگ تر از دیروز است؟ چرا دیگر کسی برای حلقه ازدواج ارزش و احترام قائل نمی شود؟

در گذشته رسمی بود که داماد حلقه‌ای را در انگشت نامزد خود می‌کرد، در هر حال رسم کنونی که دختران و پسران از حلقه استفاده کنند رایج نبود و انگشت چهارم دست چپ برای زمانی بود که یار مشترک زندگی حلقه ی ازدواج را در آن انگشت نماید.

استفاده از حلقه، در دوره ازدواج و هم در دوره نامزدی تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد. برای مثال در یونان مدرن، دو حلقه مورد استفاده قرار می‌گرفت، حلقه طلایی برای داماد و نقره برای عروس که به نشانه یگانگی و برابری مبادله می‌شد ولی در واقع ارزش بیش‌تر حلقه مردان نشان‌دهنده برتری موقعیت آنها بود.‌

انداختن حلقه در انگشت چهارم دست چپ بر اساس این اعتقاد قدیمی صورت می‌گیرد که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می‌رسد. البته این واقعیت هم وجود دارد که فلز کم استقامت‌تر در انگشت و دستی که کم‌تر از دست و انگشتان دیگر استفاده می‌شود، کم‌تر دچار صدمه و آسیب می‌شود. همچنین عده‌ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی بر دیگر انگشت‌ها مرجح شده که انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روح‌القدس نامگذاری کرده‌اند. بنابراین داماد پس از این‌که این سه انگشت را نام برد و از آن‌ها گذشت حلقه را به دست عروس می‌اندازد.

قدیمی‌ترین گزارش از تبادل حلقه ازدواج از مصر باستان به دست آمده که مربوط به 4800سال پیش است. برای رومی‌ها پذیرش حلقه از جانب بانوی جوان پذیرش نوعی محدودیت بود و پذیرش این قانون که دختر دیگر آزاد نیست.

اکنون نیز حلقه و پذیرش آن بخشی از مراسم مذهبی در کلیساست. اکثر مردم اکنون حلقه ازدواج را در دست چپ خود می‌اندازند. گرچه برخی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده می‌کنند. در اسکاندیناوی هم رسمی است که برخی از زنان از سه حلقه استفاده می‌کنند. یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج و دیگری برای مادری.

استفاده مردان از حلقه نسبتا جدید است. تا میانه قرن 20بیش‌تر زنان بودند که حلقه در دست می‌کردند که شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزیی از املاک و دارایی‌های همسر بودند. بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مردان با جدایی‌های طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند و از آن زمان آن‌ها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه‌ای از تاهل خود کردند یعنی آنچه موجب می‌شود همواره به یاد همسران خود باشند.

باید این حقیقت در جامعه میخکوب شود که حلقه فقط تاهل نیست بلکه در کنار تاهل معنای تعهد نیز دارد و دختران و پسران مجرد به این رسم دیرینه احترام گذاشته وپایه های زندگی ها را نلرزانند.
نويسنده:فاطمه غفاری-زن فردا

انتهای پیام