(
امتیاز از
)
متن‌کامل بيانات آيت‌الله وحيدخراساني درباره محرم
به گزارش صدای شیعه ، آيت‌الله العظمي وحيد خراساني، امروز با توجه به نزديک شدن ماه محرم در مسجد اعظم قم اظهار داشت: دراين ايام، سه مهم پيش رو داريم: اول، نسبت به خودمان، دوم نسبت به مردم و سوم، نسبت به صاحب اين ايام.
وي افزود: هرسه بحثش مفصل است، اما اجمال مطلب اين است که فرصتي براي شما پيش آمده و اين فرصت برق‌آسا مي‌گذرد و حسرت کبرايش براي فرد فرد ما مي‌ماند. در حاليکه هريک از شما مي‌توانيد امر هدايت نفوس را متصدي بشويد.
اين مرجع تقليد با بيان اينکه گفتن اين کلمه سهل است، اما به کنه مطلب رسيدن در کمال صعوبت است، اضافه کرد: تخصيص آيه نفر، اهميت نفر را نشان مي‌دهد: فلولا نفر. اين نفر براي چيست؟ ليتفقهوا في‌الدين. شرح اين آيه در اين مجال ميسر نيست. متعلّق هيأت، يک ماده است و آن ماده، مضاف است. فهم هريک از اين دو بسيار دشوار است. آيت‌الله وحيد خراساني ادامه داد: متعلق، امر تفقه است. خود تفقه يک هيأت دارد و يک ماده. هم هيأت را بايد فهميد و هم ماده را. اما هيأت چيست؟ بين هيئات مختلف، هيأت، هيأت تفعل است. ماده‌اي که تحت اين هيأت رفته، فقه است. فقه امر ذات تعلق است. فقه در قرآن فهم است. اين فهم متعلَّق به چيست؟ اين دين چيست؟ همان ديني است که ان الدين عندالله الاسلام. اين همان دين است که ابراهيم خليل با آن عظمت، وقت بناي بيت، آرزويش اين بود: «رَبَّنا وَاجْعَلْنا مُسْلِمَيْنِ لَکَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ.» آن وقت، کار شما تفقه در اين دين است.
وي ادامه داد: منتها اين کار به اين سادگي ميسر نمي‌شود. افسوس که عمر گذشت، آن وقتي که توانستيم نفهميديم وآن وقت که فهميديم نتوانستيم. خوشا به حال آنها که در وقت توانستن بفهمند.
آيت‌الله وحيد خراساني تصريح کرد: اگر اين برنامه را از امروز عملي کنيد، خودتان انقلاب نفس را درک خواهيد کرد. خوب حديث را بفهميد: «اشراف امتي حمله القرآن و اصحاب الليل» اولاً امت او چه امتي است؟ «وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ.» اين ارزش امت اوست. شهدا بر عموم بشر امت اويند. حال بايد ديد اشراف اين امت کيان‌اند؟ آن هم اشرافي که حضرت خاتم (ص) سکه شرف به سينه آنها نصب کند. «اشراف امتي حملةالقرآن و اصحاب‌الليل.»
وي ادامه داد: اين بيان عصاره مي‌شود در دوکلمه؛ شرف آن هم شرفي که اشرف عالم او را شرف بداند در اين دو کلمه جمع است. «اشراف امتي حمله القرآن و اصحاب الليل» از امروز شروع کنيد بدون استثنا، هيچ شب و روزي بر شما نگذرد، مگر با اين عمل. اما روز، حملةالقران؛ «فاقروا ماتيسر من القرآن.» آن اندازه که ميسر است قرآن بخوانيد، ولي راه بايد طوري رفت که سريع به مقصد رسيد. تمام دقائق کمال در روايات متشتت است. بايد اينها را جمع کرد. اين جا اين جمله را فرموده و جاي ديگر باز فرموده چطور حامل قرآن شو. قرآن بخوانيد، اما آن قرآن را هديه کنيد به صاحب عصر ولي زمان (عج). عمل را از خود منقطع و به او متصل کنيد. چه مي‌کند اين فرموده؟ بحث فني عظيمي دارد. خود انقطاع عمل از نفس و ربط عمل به مبدأ فيض وجود. حکم اکسيري پيدا مي‌کند که فلز را منقلب مي‌کند.
اين مرجع شيعي اضافه کرد: اما کلمه دوم، به اصحاب الليل مربوط است. به هر وضعي که هست، آخر شب بيدار شويد و روي اين مطالب فکر کنيد. بالاترين مقام چه مقامي است؟ مقامي که خدا براي شخص اول عالم معين کرده است. ديگر از نظر عقل و نقل غير از اين غيرمعقول است. چنين مقامي را خدا به همچو کسي وعده داد، اما به يک خصوصيت فرمود: «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى أَنْ يَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً» از اين جا بايد فهميد چطور عمر ما گذشت و راه را طي نکرديم. به اين شرف نرسيديم. اشراف امتي حملةالقرآن و اصحاب الليل.
آيت‌الله وحيد خراساني افزود: اگر اين طور شديم، نفس ما به مبدأ نور وصل مي‌شود. از آن جا مدد مي‌شود. آن وقت است که بشر خواهد فهميد اثر تربيت اين دين چيست؟ اين کاري است که بايد با خودمان کنيم. اما کاري که با مردم است که اين فرصت‌ها از دست نرود، سعي کنيد در اين دهه که بهار حيات دل‌هاست به هر قيمتي که هست اين دو کار را انجام دهيد؛ چرا که بالاتر از اين دو پيش خدا هيچ عملي نيست: يک گمراه از خدا را به خدا برگردانيد. عبد آبق از اين مولا را برگردانيد به عبوديت او و يک کسي که امام زمانش را گم کرده با ولي عصر (عج) آشنايش کنيد.
اين مرجع تقليد با بيان اينکه مجالستان را منحصراً در اين دو کلمه صرف کنيد، گفت: ارزش اين دو مقوله به حدي است که نبايد وقت را ببازيد و از دست بدهيد. اول، آن قرآن و شب‌زنده‌داري را عملي کنيد. بعد متصدي هدايت مردم شويد. آن وقت، اثرش اين است اگر يک گنهکار را از گناه توبه دهيد و بيگانه از امام زمان (عج) را با او آشنا کنيد. اجرش، ثواب صد سال است که همه روزها را روزه بگيريد و شب‌ها تا به صبح عبادت کنيد. «اغتنموا الفرص.» فرصت‌ها را از دست ندهيد.
آيت‌الله وحيد خراساني درباره مطلب سوم گفت: بايد وظيفه‌مان را نسبت به صاحب اين ايام بدانيم و بفهميم که چه خوني ريخته شده است؟ هيچ دانستيم که چه کسي کشته شد؟ شيخ طوسي، شيخ صدوق و ابن قولويه اين روايت را نقل کرده‌اند. مختصري از اين روايت بس است. اين نص حديث صحيحي است که مثل شيخ انصاري در موارد احتياط در نفوس طبق سند اين حديث فتوا مي‌دهد. در اين حديث مسأله اين است: «اشهد انّ دمک سکن في‌الخلد» شهادت مي‌دهم خون تو در خلد مسکن کرده است. کيست که بفهمد حسين بن علي کيست؟ خلد کجاست؟ در آن ملأ اعلي که مرکز قديسين عالم است، خون او زينت آن عالم است. کسي که جسمش آنجاست، روحش کجاست؟ کيست که بفهمد چه کسي کشته شد؟ چطور کشته شد؟ براي چه کشته شد؟
وي ادامه داد: ما در آن حد نيستيم که خود او را بشناسيم. بايد نگاه کنيم ببينيم آن آخرين مرحله‌اي که شعاع وجود او تابيده به کجا رسيده، بعد کشف کنيم که آن آفتاب چيست وکجاست؟ وقتي شعاعش به زائر قبرش مي‌خورد، اثرش معلوم مي‌شود. فرمود: پياده اگر بروي به هر قدمي يک حسنه برايت مي‌نويسند و يک سيئه محو مي‌کنند. سواره بروي به هرجا که سُم اسبت برسد به هر قدمي يک حسنه ثبت و يک سيئه محو مي‌شود. يعني از آنجا تصفيه‌ات مي‌کنند تا لياقت پيدا کني. فرمود، وقتي رسيدي به در حرم، خدا تورا از مفلحين قرار مي‌دهد. خود من هنوز متحيرم چه خبر است. وقتي رسيدي به در حرمش مي‌شوي از مفلحين. يعني چه از مفلحين؟ به قرآن رجوع کنيد و ببينيد به فلاح رسيدن چه شرايطي دارد؟ بعد بفهميد اين دستگاه چه دستگاهي است.
اين مرجع شيعي با اشاره به آيات شريف قرآن گفت: در سوره مومنون مي‌خوانيم: «قد افلح المومنون الذين هم في صلاتهم خاشعون.» تا برسد به اينجا که «والذين هم عن اللغو معرضون.» وقتي به اين جا رسيد، مي‌شود «المفلحون.» اين مقام به قدري عظيم است که «ذلک الکتاب لاريب فيه هدي للمتقين الذين يومنون بالغيب و يقيمون الصلاة و مما رزقناهم ينفقون والذين يومنون بما انزل اليک و ما انزل من قبلک و بالاخرة هم يوقنون اولئک علي هدي من ربهم و اولئک هم المفلحون.»
آيت‌الله وحيد خراساني اضافه کرد: اين چه اکسيري است که اين طور منقلب مي‌کند؟ آهني را به طلاي احمر مبدل مي‌کند که در راه قبر او قدم زده است. مهم اين است که فرمود وقتي فرغت من مناسکک، وقتي از مناسکت فارغ شدي، آنجا حج بيت است، با اين افتراق که آن حج، حج بيت است و اينجا حج خود خداست. حج قصد است و مقصد در آنجا عبارت است از کعبه، اما مقصد در اين زيارت، خود خداست، چون به نص صحيح: «من زار الحسين بکربلا کان کمن زارالله في عرشه.» پس از حج خدا که فارغ شدي، آنکه محيرالعقول است، اين است که فرمود: وقتي فرغت من مناسکک، خدا مي‌نويسد تو را از فائزين. ديگر از مقام مفلحين از در قبر او به بالا سر او متقلب مي‌شود به فائزين. متن کلام خدا را بايد ديد تا حديث را فهميد. «الذين آمنوا و‌هاجروا و جاهدوا في سبيل‌الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله والئک هم الفائزون.» مقام فائزون اين مقام است: «يبشرهم ربهم برحمة منه و رضوان و جنات لهم فيها نعيم مقيم خالدين فيها ابدا ان الله عنده اجر عظيم.»
اين مرجع جهان اسلام خاطرنشان کرد: اين مرحله که مرحله کمال سعادت بشري است، در گرو بالاي قبر سر حسين بن علي (ع) است. کسي که اين طور زيارت قبرش او را منقلب مي‌کند، آيا روز قيامت وقتي مادرش با آن پهلوي شکسته با آن بازوي ورم کرده، آن پيراهني که به همچو خوني آغشته بر سر بيندازد، چه خواهد شد و چه خواهد کرد؟ اين است که مملکت بايد يکپارچه «يا حسين» بشود. بايد سراسر اين مملکت شيون و صيحه در عزاي يک همچو کسي باشد. عالمي منقلب است و مردم خيال مي‌کنند اين عزاداري‌ها در حد افراط است. عقل کجا، شعور کجا! هرچه هست، تفريط است. واقعه، واقعه‌اي است که نص صحيح اين است: «جميع‌الخلائق بکت السموات السبع.» هفت آسمان بر او گريه کرد. «بکت‌السموات السبع والارضون السبع و ما فيهن و ما بينهن و ما يري و ما لايري.» مردم بايد بيدار شوند. ابن حجر هيثمي کتابي در رد شيعه نوشته و در اين کتاب تصريح کرده که تمام رجال عامه ـ آنها که اهل حديث و نظرند ـ ضبط کردند که وقتي سر او بالاي نيزه رفت، در تمام زمين هرجا سنگ از کره برداشتند، خون جوشيد. وظيفه مردم در ايام عاشورا چيست؟ اي شيعه علي بن ابي طالب! به اين لاطائلات گوش نده. اگر دستتان از دامن او کوتاه شد، خسرالدنيا و الاخره‌ايد.
آيت‌الله وحيد خراساني در پايان گفت: اين دين، اين توحيد و اين قرآن فقط زنده به خون اوست. اوست که با اين قدم و با اين عمل، کاري کرد که تا روز قيامت اين دين آسيب نبيند. او پرده از چهره قرآن برداشت و ايمان و دين خدا را او زنده کرد. چرا يکصد و بيست و چهار هزار پيامبر مثل پروانه دور قبرش مي‌گردند؛ چون اگر عاشوراي او نبود، آنچه انبيا و مرسلين آورده بودند به باد فنا رفته بود.
انتهای پیام