( 0. امتیاز از )

آیت‌الله بهجت همه را به طرف خدا و ائمه سفارش می‌دادند‌

صدای شیعه : حاج شیخ علی بهجت در مراسمی که برای بزرگداشت آیت‌الله محمد تقی بهجت با عنوان«با افلاکیان خاک‌نشین» در تالار وزارت کشور برگزار شده بود، به گوشه‌هایی از ابعاد زندگی پدر بزرگوارشان اشاره کرد.
وی با بیان اینکه ایشان دائما در حال پرده‌پوشی و مخفی کردن بودند، افزود: ایشان حاضر نبود که کوچکترین مسائل زندگی‌اش را افشا کند. گاهی در لابه‌لای مطالب و صحبت‌های ایشان جرقه‌هایی را می‌دیدیم ولی راهی برای شکافتن و حقیقت یافتن از آن وجود نداشت. حتی 15 سال طرح ریختم که سوالی را از ایشان بپرسم که آن را هم نیمه‌کاره گذاشت.
وی همچنین عنوان کرد که ایشان از دوران کودکی نشانه‌هایی برای خود داشت که این نشانه‌ها گواه آن بود که ایشان از آن انسان‌هایی است که حتی قبل از تولد تا مراحل تکامل، خداوند از آنها مراقبت می‌کند و بنابراین پرتویی از تشعشعات الهی در ایشان وجود داشت و آگاهی یافتن از درون این بزرگوار نیز امکانپذیر نبود.
فرزند آیت‌الله محمدتقی بهجت در بخشی دیگر از گفته‌هایش به تخصیص عبادت، مطالعه و تدریس در زندگی ایشان اشاره کرد و در این رابطه افزود: ایشان حرکت خود را برای ترقی علمی و تعلیم و تعلم قرار داده بود و بر این اساس در مورد فراگیری علم جدی بودند و بعد از فراگیری نیز تعلیم را وظیفه اصلی خود می‌دانست.
 وی همچنین در مورد عبادت این بزرگوار، بیان کرد: ایشان عبادتشان را هر لحظه بیشتر می‌کردند به گونه‌ای که 12 ساعت را در شبانه روز مشغول عبادت مستمر و دائم یعنی نماز و تعقیبات آن بودند.
به گفته شیخ علی بهجت، ایشان به طور مداوم مناجات و استغفار می‌‌کردند و برای عبادت و مطالعه و تدریس دائما از فرصت‌ها به بهترین شکل استفاده می‌کردند و به کسانی که زیاد می‌خوابیدند، توصیه می‌کرد که برای کاهش آن و استفاده از زمان خود برای امور ذکر شده حتی نشسته بخوابند.
وی همچنین صفات اخلاقی ایشان را به گونه‌ای معرفی کرد که درد همه افراد، درد او نیز بود و برای هر شخصی در هر مکانی که اتفاقی می‌افتاد به مراتب آز آن سوال می‌کرد و این مسئله به گونه‌ای‌ بود که از حیوانات خانگی گرفته تا اتفاقی در خارج از کشور را در بر می‌گرفت. علاوه بر این همه به ما می‌گفتند که شما نمی‌دانید که ایشان چقدر با ما مهربان است!
شیخ علی بهجت همچنین ساده‌زیستی ایشان را مورد تأکید قرار داد و گفت: بنای زندگی ایشان در کم مصرف کردن اما بازدهی زیاد بود. صبحانه ایشان فقط نان و چایی بود. گویی از اینها نیرو نمی‌گرفت؛ به گونه‌ای که در شبانه‌روز تنها چهار ساعت می‌خوابید ولی پس از رفتن به حرم که هر روز این کار را انجام می‌داد، گویی حالش زیر و رو می‌شد و بسیار با نشاط برمی‌گشت.
او همچنین با بیان اینکه ایشان همه را به طرف خدا و ائمه سفارش می‌داد‌، گفت: ایشان می‌گفتند که من دعا می‌کنم برای همه و خودم هم از حضرت معصومه گدایی می‌کنم و بنابراین به من نگویید که کسی را شفا دهم چرا که من کاره‌ای نیستم و فقط می‌توانم از خدا برای همه دعا کنم.
این روحانی همچنین در مورد رساله ایشان یادآوری کرد که آیت‌الله بهجت از این کار خودداری می‌کرد و پس از اصرار بسیار می‌گفت "بگذارید که ابتدا بقیه این کار را انجام دهند و اگر افرادی باقی ماندند و اصرار بر رساله من داشتند، این را در اختیارشان قرار دهید".
او همچنین در ارتباط با رساله این بزرگوار عنوان کرد که وی نام نوشتن بر روی رساله را به گونه‌ای تبلیغ خود می‌دانست و از این کار خوداری می‌کرد و بنابراین تا چاپ هفتم هم روی رساله، نامی از ایشان نبود اما آن قدر پافشاری کردیم که ایشان اجازه دادند برای مشخص بودن رساله نامشان را هم ذکر کنیم.
فرزند آیت‌الله بهجت در پایان نیز با اشاره به اینکه ایشان همیشه در زمان تدریس در کنار مردم و در میان آنها می‌نشست، تأکید کرد: ایشان همواره در زمان تدریس خود را هم‌ردیف دیگران می‌دانست و می‌فرمودند که "مباحثه دارم نه درس و تدریس دارم، شاگرد ندارم بلکه هم‌مباحثه دارم".
 نیاز به ذکر است که «با افلاکیان خاک‌نشین» عنوان سلسه نشست‌هایی است که از سوی مؤسسه فرهنگی و مطالعاتی شمس‌الشموس و در تجلیل از بزرگان و عارفان برگزار می‌شود و در این نشست یاد و خاطره جامع فقه و عرفان آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت مورد بزرگداشت قرار گرفت.

انتهای پیام