سوء استفاده از شجريان درBBC

روزنامه جوان نوشت؛ اخيرا فيلم مستندي از يکي از کنسرتهاي محمد رضا شجريان توسط شبکه بي بي سي فارسي و به تهيه کنندگي صادق صبا تهيه شده که قرار است درآستانه سالگرد انتخابات 22 خرداد ازاين شبکه پخش شود. از سوي ديگر شجريان چند روز پيش نيز در گفت و گويي با شبکه تلويزيوني استراليا داشت که در آن گفت وگو شجريان همچنان در حمايت از فتنه گران سخناني به زبان رانده است. شجريان که از وي بعنوان استاد صداي ايران! ياد مي شود در اين گفت و گو مدعي شده که حاضرم بخاطر مردم زندان هم بروم! البته وي نگفته که به چه دليل مي خواهد زندان برود؟ آيا او خود را در سطح حاميان فتنه گر و تفرقه افکنان مي داند يا نه؟

مواضع و رفتارهاي دو، سه سال اخير شجريان بويژه پس ازانتخابات دوره دهم رياست جمهوري، برخي ازدوستداران ايشان را به شدت نگران کرده است که آيا شجريان همچنان دوست دارد در دايره نظام باقي بماند يا خير؟.اينکه انسان فارغ از هر شغل و منصب و منزلتي، ‌نسبت به تحولات سياسي - اجتماعي پيرامونش حساس باشد و دغدغه داشته باشد، ‌امري است پسنديده و درخور ستايش. ‌اما کيفيت بيان اين دغدغه - فارغ از درستي يا نادرستي آن - امري است مهم و البته حساس.
‌اما آقاي شجريان بايد بداند که عرصه سياست، ‌کمي با هنر و موسيقي و سازسازي متفاوت است. ‌براي استاد شدن در موسيقي، ‌بايد هزاران اشتباه و خطا را تجربه کني، ‌اما در سياست شايد اولين اشتباه، ‌آخرين اشتباه باشد!

سير دگرديسي!
بنابراين گزارش روال منطقي انحراف فکري شجريان و دگرديسي وي از سال 60 به بعد، چنين فرجامي را محتوم جلوه مي‌داد.بيشتر انسان‌ها فرازي دارند و فرودي ابدي، برخي هم فرودي دارند و سپس فرازي ابدي، دسته اول بيچارگان‌اند و دسته دوم رستگاران.
کسي نيست که اندک آشنايي با موسيقي داشته باشد و شجريان را نشاسند. اما شجريان چه بود و چه شد؟ شجريان همان کسي است که به گفته خود در همان اوان نوجواني و هنگامي که در تظاهرات‌هاي خياباني عليه رژيم پهلوي نقش قاري قرآن معترضان به رژيم پهلوي را بر عهده داشت و در همين دوره و در ميان مردم مشهد محبوبيت فراواني به دست آورد.
شجريان در حدود سال‌هاي 56 و 57 نيز به گفته خود به دليل ابتذال در راديو و تلويزيون، صدا و سيماي آن روز را رها کرد و از اجراي برنامه استعفا داد. اما پس از انقلاب اسلامي در سال 57 که همه اقشار جامعه در آن حضوري فعال داشتند. بسياري از خوانندگان پيش از انقلاب بعد از انقلاب يا پس از آن نتوانستند يا نخواستند با مردم همراه شوند و در ميان چهره‌هاي نامدار،‌ تنها 2 تن خواستند که به اين موج بپيوندند.
شجريان و ناظريان با تاثير گرفتن از حرکات انقلابي محمدرضا لطفي نوازنده تار و آهنگساز برجسته و همچنين هوشنک ابتهاج (سايه) وارد اين عرصه شده و آثار انقلابي بسياري را در اين دوره خلق کردند که "سپيده " معروف نيز محصول همين دوران است: ايران اي سراي اميد، بر بامت سپيده دميد...، رزم مشترک، جانباز، ميهن، برادرغرق خونه و ... نيز توسط شجريان با همکاري گروه‌هاي شيدا و عارف در اين دوران ساخته شدند و به اينها اضافه کنيد کنسرت‌هاي وي با استاد فرامرز پايور که اکثرا مضموني انقلابي داشتند که از جمله آنها تصنيف زيباي از خون جوانان وطن لاله دميده، بود. اما شجريان رفته رفته و آرام آرام همچون ساير مدعيان هنر درآن سالها مانند مخملباف و ...تغيير جهت مي‌داد و به سويي ديگر حرکت مي‌کرد کاست بيداد شجريان با همراهي پرويز مشکاتيان در اوايل دهه 60 تغيير جهت نسبتاً محسوسي را در شجريان خبر مي‌داد.
شجريان پس از اين سال‌ها، آستان جانان، شب سکوت کوير، شب وصل، معماي هستي، دل مجنون، نوا، در خيال، خلوت گزيده، آهنگ وفا، بوي باران و چند اثر ديگر را در کنسرهاي مختلف خود خواند و هر چند اکثرا در ظاهر نمايه‌اي عاشقانه و بعضا عارفانه داشتند اما همگي از يک سير فکري آرام شجريان و بعضا عارفانه داشتند، اما همگي از يک سير فکري آرام شجريان حکايت داشت و اختتام اين سير به آثار همچون زمستان است و فرياد غيرمنتظره نبود، از اين روي مي‌توان گفت که نه تنها اقدامات اخير محمدرضا شجريان تعجب اور نبود، بلکه روال منطقي انحراف فکري وي از سال 60 به بعد، چنين فرجامي را محتوم جلوه مي‌داد.
در نهايت اينکه هر چند شجريان از صدايي زيبا برخوردار است اما عدم بينش سياسي، از وي چهره‌اي به جاي گذاشته که به راحتي مورد سوءاستفاده بيگانگان قرار گيرد.