ريزش برخي افراد در مسير انقلاب به دليل تغذيه از نظرات شريعتي بود

صدای شیعه: حجت‌الاسلام عليرضا پناهيان که در مقبرة الشهداي شهرک شهيد محلاتي سخنراني مي‌کرد، با اشاره به موضوع محبت به اهل بيت «عليهم السلام» و شرايط آن، اظهار داشت: رابطه انسان با محبت از چند جهت است، يکي از آنها نياز به محبوبيت است که هم مطابق فطرت است و هم دين آن را تاييد مي‌کند.
وي ضمن اشاره به حديثي از امام سجاد «عليه السلام» مبني بر اينکه «خدايا من را در خانواده‌ام عزيز قرار بده»، تصريح کرد: پدر و مادر نيز بايد فرزندان خود را غرق محبت نمايند و اين محبت با قاطعيت در موارد لازم منافاتي ندارد بلکه اگر برنامه ريزي شده باشد، با چند جمله محبت آميز مي‌توان در کنار آن دستورهايي که به مصلحت فرزند است، صادر کرد هر چند به کام فرزند تلخ باشد.
وي در ادامه گفت: در اسلامي که نبايد از کسي در پيش خودش تعريف کرد، سفارش شده است که اگر به کسي علاقه‌مند هستيد، به او ابراز کنيد.
وي افزود: نا اميد شدن از محبوب بودن، انسان را سنگدل خواهد کرد و نتيجه اين سنگدلي خودخواهي فزاينده است به اين صورت که انسان به خود مي‌گويد چون کسي به من علاقه مند نيست، پس چه دليلي دارد من به کسي علاقه‌مند باشم.
اين مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: نياز انسان به محب و عاشق بودن نيز نبايد به فراموشي سپرده شود که در اين صورت لطمات زيادي را در حيات و روحيه انسان شاهد خواهيم بود؛ اين محب و عاشق بودن، انسان را براي زندگي با نشاط، بندگي خدا، تحصيل علم، مديريت خلاقانه و هر نوع خلاقيت علمي يا فني ديگري در زندگي آماده‌تر خواهد کرد.
پناهيان ضمن اشاره به اينکه لذتي که در عاشق شدن است در معشوق بودن نيست، تصريح کرد: چرا که در فطرت انسان حلاوت و شيريني که در دهندگي وجود دارد بيشتر از گيرندگي است يعني انسان موجودي است که بيشتر براي ديگرخواهي آفريده شده نه براي خودخواهي.
وي نااميدترين افراد در زمينه عاشقي را مردم تحت تأثير فرهنگ و تمدن غرب دانست و اضافه کرد: در مغرب زمين بيشترين ادعا را در مورد عشق دارند که آن را مي‌توان در ترانه‌ها و فيلم‌هايشان ديد، اما خبري از عشق و محبت ميان آنها ديده نمي‌شود؛ چون به بهانه عشق به هوس پرداختند تا آنجا که از عشق چيزي نماند.
پناهيان با بيان اينکه تنها محبوبي که به سرعت خودخواهي انسان را از بين مي‌برد و در عين حال به سهولت محبت خدا و خلق را در دل خودخواه ما نفوذ مي‌دهد، امام حسين «عليه السلام» است، گفت: حضرت اباعبدالله يگانه معشوقي است که به سهولت هنگام دل ربايي، تکبر را از دل معشوق زائل مي‌کند.
وي ادامه داد: محبت ما به امام حسين (ع) تنها براي مصيبت‌هاي حضرت نيست بلکه به دليل علاقه شديد به امام حسين «عليه السلام» است که نمي‌توانيم مصيبت‌هايش را تحمل کنيم و محبت به امام حسين (ع) هم يک راز و رمز معنوي و اراده خداوند را در پشت سر خود دارد.
اين مدرس حوزه و دانشگاه ضمن اشاره به ريزش افراد در بعد از انقلاب، افزود: ما بايد محبت به امام حسين (ع) را يک امر حياتي بدانيم و آن را در وجود خود افزايش دهيم و بسياري از کساني که در سابقه معنويشان قدري تکبر نسبت به محبت امام حسين «عليه السلام» داشتند و آنگونه که بايد تواضع نشان ندادند، عاقبت به خير نشدند.
وي گفت: کساني که در سي سال پس از انقلاب دچار انحراف و ريزش شدند، اکثرا از آبشخور تفکر شريعتي تغذيه کردند چون برخي از اشتباهات شريعتي به مذاقشان جور درمي‌آمد، نه اينکه با استدلال آن را پذيرفته باشند مثلا وقتي شريعتي به گريه بر امام حسين (ع) روي خوش نشان نمي‌داد و آن را موجب تخدير جامعه مي‌دانست آنها که به دليل تکبر يا هر دليل ديگري مانند خودخواهي، اين نگاه را مي‌پسنديدند، بعدها دچار لغزش شدند.
پناهيان ضمن اشاره به اينکه دکتر شريعتي نتوانست گريه بر اباعبدالله را درست تحليل کند، افزود: بسياري از افراد که از عاطفه معنوي کافي برخوردار نبودند و پيرو اين طرز تفکر شدند، بعد از انقلاب به گروهک‌ها پيوستند و افرادي هم که ادعاي حزب اللهي بودن را داشتند در نهايت دچار لغزش شدند چون ريشه انتخاب نگاه غير مهربان و سطحي به محبت امام حسين (ع) در شخصيت آنها بود.
وي در پايان گفت: اين حضرت امام بود که پس از انقلاب از محبت و گريه بر امام حسين (ع) دفاع جانانه کردند و تجربه دفاع مقدس به آن جان تازه‌اي داد.