شرط ورود به بهشت پذيرفتن امامت حضرت علي (ع) است

صدای شیعه: آيت‌الله جعفر سبحاني امروز در جلسه تفسير سوره حشر در مدرسه علميه حجتيه با اشاره به آيه 20 اين سوره گفت: اين آيه به روبه‌رو کردن دو طايفه مي‌پردازد و مي‌گويد که اين دو طايفه يکسان نيستند.
وي افزود: طايفه اول اصحاب نار هستند که اهل جهنم هستند و طايفه دوم اصحاب جنت و يا همان اصحاب بهشت هستند و اين دو با هم يکسان نيستند.
اين مفسر قرآن در ادامه خاطر نشان کرد: آنهايي که اهل بهشت هستند، اهل سعادت و خوشبختي بوده و به خلاف آن اهل جهنم آينده بدي دارند و بدبخت هستند.
وي اظهار داشت: قرآن برخي از مسائل روشن را براي ما توضيح مي‌دهد و مثل همين آيه که همه مي‌دانند اهل بهشت و جهنم با هم يکي نيستند، ولي قرآن تذکر مي‌دهد.
وي در ادامه گفت: اين روش قرآن براي تنبه است و قرآن براي اينکه مي‌خواهد افراد را بيدار کند از اين تمثيل‌ها استفاده مي‌کند.
آيت‌الله سبحاني تصريح کرد: شأن قرآن اين نيست که بگويد آنچه در جوي مي‌رود آب است و مسائل واضح را بگويد، قرآن با اين مسائل روشن، حقيقتي در باطن دارد که آن را مطرح مي‌کند.
اين مرجع تقليد در ادامه خاطر نشان کرد: اصحاب جنة مؤمنين هستند که پيام پيامبر و امام معصوم را لبيک گفتند ولي اصحاب نار دشمنان اسلام و کفار هستند.
وي افزود: يکي از بزرگان در مورد اين آيه به پيامبر گفت «چه کساني اصحاب بهشت هستند؟» و پيامبر هم دست حضرت علي(ع) که کنارش بود بلند کرد و گفت «علي از من است و من از علي و هر کسي با علي دشمن باشد با من دشمن است و هر کسي که با من دشمني کند خشم خدا را متوجه خود کرده است».
آيت الله سبحاني ادامه داد: از اين حديث پيامبر(ص) برمي‌آيد که شرط اصحاب بهشت بودن پذيرفتن امامت حضرت علي(ع) است.
وي خاطر نشان کرد: بايد واقعيت آيات را در زير آيات واضح پيدا کرد و سپس حقايق اين آيات را درک کرد.
آيت‌الله سبحاني اظهار داشت: مثل در قرآن غير از مثل در الفاظ توده مردم است، توده مردم به حادثه‌اي که رخ داده و دهن به دهن مي‌گردد مثل مي‌گويند، ولي در قرآن مثل به اين‌ معنا نيست.
وي اذعان داشت: مثل در قرآن به معناي توصيف است و تعريف و توصيف در قرآن گاهي با استعاره، کنايه و يا مرسل است.
اين مفسر قرآن کريم در ادامه با اشاره به آيه 21 سوره حشر تصريح کرد: قرآن در اين آيه مي‌فرمايد «اگر اين قرآن را بر کوهي نازل مي‌کرديم، مي‌ديدي در برابر آن خاشع مي‌شود و از خوف خدا مي‌شکافد و اينها مثا‌ل‌هايي است که براي مردم مي‌زنيم، شايد در آن بينديشند.»
وي خاطر نشان کرد: مفسرين در تفسير اين آيه دو بيان دارند، نخستين بيان اين است که اين قضيه شرطيه است که اگر کوه بينش و دانش انسان را داشت و وقتي قرآن به او نازل مي‌شد، از ترس خدا سر خم مي‌کرد.
آيت‌الله سبحاني ادامه داد: گروه ديگر مفسرين مي‌گويند که خداوند هر موجودي را که آفريده در حد خودش فهم و شعور داده است.
وي تأکيد کرد: هر موجودي سهمي از دانش و بينش دارد و جبل هم سهمي دارد و اگر قرآن به جبل نازل مي‌شد، هرگز مثل انسان نبود و سرخم مي‌کرد.
اين مرجع تقليد گفت: علل طبيعي منافاتي با علل واقعي ندارد و يک مثل مي‌تواند هم علل طبيعي و هم علل واقعي داشته باشد.
اين مرجع تقليد تصريح کرد: مرحوم خراساني مي‌فرمايد يک شب از خواب بيدار شدم، ديدم همه مدرسه، درخت و سنگ و... با هم تسبيح خدا را مي‌گويند. وقتي دنبال ريشه‌اش رفتم ديدم ريشه اين تسبيح گويي حجره آخوند کاشي است و همه درخت‌ها و اشيا با او هماهنگ هستند.
آيت‌الله سبحاني گفت: مرحوم خراساني اين را با استادش مطرح کرده و او به ايشان گفته بود که گوش برزخي تو باز شده و تو همه چيز را مي‌شنوي.
اين مفسر قرآن کريم در پايان بيان داشت: ما مردم عوام و عادي فقط ظاهر را مي‌بينيم ولي اهل باطن مي‌توانند باطن اشيا را درک کنند.
فارس