پدرم به همراهي دين و سياست معتقد بود

صدای شیعه: حجت الاسلام و المسلمين علي بهجت در جلسه پرسش و پاسخ با دانشجويان در مسجد دانشگاه شهيد عباسپور در پاسخ به سوال يکي از دانشجويان در اين مورد افزود: البته پدرم معتقد بود که سياست جهان سياست بي ديني است.
وي ادامه داد: درست است که آنها مي گويند ما مسيحي هستيم اما مسيحي نيستند و اينها دين را ابزاري براي حکومت کرده اند؛ آنها به مسيحيت نيز عمل نکردند.
بهجت در پاسخ به سوال ديگري در مورد اينکه آيا آيت الله بهجت براي تزکيه انسان ها روشي را پيشنهاد مي کردند و براي اين منظور چه بايد کرد؟ گفت: هم اکنون بشر بايد به اين فکر کند که دارد بکجا مي رود؛ پدرم مي گفت ما در دوران غيبت هستيم و در زمان غيبت، ولي امر و ولي بشر و نماينده خدا براي بشر، حاضر و ناظر است.
وي افزود: پدرم معتقد بود که پوسته غيبت گاهي نازک و گاهي ضخيم مي شود و اين مساله بستگي به جوامع مختلف دارد؛ وي احساس مي کرد که هم اکنون پوسته غيبت طوري است که خيلي از حرف ها را نمي شود، زد.
بهجت با بيان اينکه پدرم نه تنها در مورد خودش هم حرف نمي زد، گفت: وي در مورد يافته هايش نيز صحبتي نمي کرد و گاهي که مي گفتم اين مطالب را مي نويسيد، مي گفت، نوشتني نيست.
وي افزود: پدرم تنها مي گفت راه رسيدن به خدا خيلي نزديک است و گرچه الان پوسته غيبت ضخيم تر شده ولي راه وصول نزديکتر است.
بهجت ادامه داد: به اعتقاد پدرم راه رسيدن به خدا اول اين است که انسان پاک باشد، راه عبوديت را طي کند، ترک معصيت کند و نماز اول وقت بخواند.
وي افزود: پدرم مي گفت که استادم تاکيد مي کرد که اگر کسي اين کارها را انجام داد و به بالاترين مقام ممکن نرسيد، من را نفرين کند.
فززند آيت الله بهجت در پاسخ به سوال يکي از دانشجويان در مورد ذکر گفت: پدرم مي گفت هر فردي ذکر خاص خودش را دارد و ذکر هر کس زهدش است.
وي افزود: به اعتقاد پدرم آنچه را که زبان و قلب با هم بخواند ذکر افراد است چراکه ذکر واقعي، همراهي زبان و قلب است.
بهجت در پاسخ به سوال ديگري در مورد ظهور نيز گفت: نظر پدرم اين بود که مقدراتي در عالم وجود دارد که نشان مي دهد امکان نزديک بودن ظهور هست اما بايد دعا کرد که اين موضوع به تعويق نيفتد.
وي در پاسخ به سوال ديگري در مورد معاشرت حضرت امام خميني (ره) با آيت الله بهجت اظهار داشت: حضرت امام راحل از سال 1340 به پدرم علاقمند بودند و با وي رفت و آمد داشتند و اغلب احساس مسووليت نسبت به وي مي کردند.
بهجت گفت: بيشتر پرده هايي که ايشان مي ديدند، در صبحگاهان بود که پيغام مي دادند به حضرت امام و اين مسايل را بيان و گوشزد مي کردند.
وي افزود: حضرت امام نيز گاهي شب ها به ديدن پدرم مي آمدند و دستکم يک ساعتي را پيش وي مي ماندند.
بهجت ادامه داد: از آنجايي که پدرم زياد توان صحبت کردن نداشتند چون مصرف صبحگاهي و شب ايشان تنها نان و چاي بود و چند برابر انرژي خود کار مي کردند، بيشتر تلگرافي حرف مي زد و مي گفت اگرچه توانايي جسماني سخنراني ندارم، اما خداوند توفيق داده است که کتابي را در يک صفحه و مقاله اي را در يک کلمه بگنجانم.
وي گفت: آيت الله بهجت خيلي کوتاه حرف مي زد و بسيار مراقبت مي کرد که مبادا خطايي از او سربزند و لغزشي پيش بيايد که امتي در آن گرفتار شود.