حضرت علي (ع) مظهر صفات جمال و جلال خداوند است
صدای شیعه:
13 رجب المرجب سال سي ام عام الفيل روزي است که ابر مرد تاريخ ، اميرمومنان، مولي الموحدين حضرت علي بن ابيطالب(ع) در شريف ترين مکان گيتي پا به عرصه وجود نهاد... مردي مي‌آيد از تبار نور، از تبار عاشقان و شوريدگان...
نسب علي (ع):
نسبت که به معناي اصل و نژاد است از عوامل مؤثر در ساختار وجودي انسان و تشکيل دهنده شخصيت اوست. طبق گفته قرآن و روايات و ائمه معصومين و نيز علم روانشناسي، فرد بسياري از صفات و روحيات خود را از طريق وراثت به ارث مي‌برد. حضرت علي (ع) به داشتن اين ويژگي ممتاز بوده که اجداد طاهرش همگي از نظر فضليت و بزرگواري معروف و مشهور بودند. پدر و مادر حضرت علي (ع) هر دو از خاندان هاشم بودند و اين خانواده، در فضايل اخلاقي و صفات والاي انساني، در ميان عرب و قريش، زبان زد همگان بود و شجاعت و تيزهوشي و زيرکي، از امتيازات آنها به شمار مي‌رفت و همه اين فضايل، در حد اعلاي خود به علي بن ابيطالب به ارث رسيد.
تولد در خانه خدا:
مکه در يکي از ماه‌هاي حرام، ماه رجب، پذيراي مقدم زيارت کنندگان خانه خدا بود. زائران با آداب و مناسک خود به گرد خانه خدا طواف مي‌کردند. آن روز نيز که روز جمعه سيزدهم ماه رجب بود در اطراف خانه کعبه ازدحام عجيبي برپا بود. در اين جمع تنها يک زن بود که به جاي عبادت بت، خدا را عبادت مي‌کرد، شرک و کفر بر روحش سايه نينداخته بود. او دين حنيف داشت، همان دين جدش ابراهيم خليل، و او نيز در اطراف خانه خدا طواف مي‌کرد و از خدا مي‌خواست تا وضع حملش را آسان گرداند.
او فاطمه دختر اسد بن هاشم بود و فرزندي را به بار داشت و تقدير چنين بود که اين فرزند تولدي مبارک و استثنايي داشته باشد... تولد در خانه خدا...
فاطمه به دنبال پناهگاهي مي‌گشت، مأمني که او را از چشم مردم پنهان کند، و سرانجام آغوش گشوده کعبه را در برابر خود ديد. فاطمه قدم به درون خانه کعبه گذارد و اين تقدير الهي بود که مرد خدا در خانه خدا قدم به صحنه حيات پر افتخار خود بگذارد.
فاطمه دختر اسد به هنگام درد زايمان راه مسجدالحرام را در پيش گرفت و خود را به ديوار کعبه نزديک ساخت و چنين گفت: " خداوندا ! به تو و پيامبران و کتابهايي که از طرف تو نازل شده‌اند و نيز به سخن جدم ابراهيم سازنده اين خانه ايمان راسخ دارم. پرودگارا ! به پاس احترام کسي که اين خانه را ساخت و به حق " کودکي که در رحم من است ، تولد اين کودک را بر من آسان فرما ! لحظه‌اي نگذشت که ديوار جنوب شرقي کعبه در برابر ديدگان عباس بن عبدالمطلب و يزيد بن تعف شکافته شد.
ميلاد علي با تولدي ديگر همراه بود؛ تولد عدل...
فاطمه وارد کعبه شد، ديوار به هم پيوست.مادر تا سه روز در شريفترين مکان گيتي مهمان خدا بود و نوزاد خويش را سه روز پس از سيزدهم رجب سي ام عام الفيل فاطمه را به دنيا آورد. دختر اسد از همان شکاف ديوار که دوباره گشوده شده بود بيرون آمد و گفت: پيامي از غيب شنيدم که نامش را " علي " بگذار. نامش را علي نهادند؛ و با علي، موجودي ديگر نيز موجوديت گرفت، موجودي عزيز، گرانبها و بس کمياب. همان چيزي که بايد راز سعادت جامعه‌ها را در آن جست و در آن هنگام جوامع سخت از آن نهي شده بودند، جهان، "عدل" را نه مي‌فهميد و نه مي‌شناخت. ميلاد علي با تولدي ديگر همراه بود؛ تولد عدل...
دوران کودکي
حضرت علي ( ع ) تا سه سالگي نزد پدر و مادرش بسر برد و از آنجا که خداوند مي‌خواست ايشان به کمالات بيشتري نائل آيد ، پيامبر اکرم ( ص ) وي را از بدو تولد تحت تربيت غير مستقيم خود قرار داد .تا آنکه ، خشکسالي عجيبي در مکه واقع شد. ابوطالب عموي پيامبر ، با چند فرزند با هزينه سنگين زندگي روبرو شد. رسول اکرم ( ص ) با مشورت عموي خود عباس توافق کردند که هر يک از آنان فرزندي از ابوطالب را به نزد خود ببرند تا گشايشي در کار ابوطالب باشد. عباس ، جعفر را و پيامبر ( ص )، علي ( ع ) را به خانه خود بردند.به اين طريق حضرت علي ( ع ) به طور کامل در کنار پيامبر قرار گرفت. علي ( ع ) آنچنان با پيامبر ( ص ) همراه بود، حتي هرگاه پيامبر از شهر خارج مي‌شد و به کوه و بيابان مي‌رفت او را نيز همراه خود مي‌برد.
بعثت پيامبر ( ص ) و حضرت علي ( ع )
از فضايل حضرت علي ( ع ) است که او نخستين فرد ايمان آورنده به پيامبر ( ص ) باشند. ابن ابي الحديد در اين باره مي‌گويد: بدان که در ميان اکابر و بزرگان و متکلمين گروه " معتزله " اختلافي نيست که علي بن ابيطالب نخستين فردي است که به اسلام ايمان آورده و پيامبر خدا را تاييد کرده است.حضرت علي ( ع ) نخستين ياور پيامبر ( ص )پس از وحي خدا و برگزيده شدن حضرت محمد ( ص ) به پيامبري و سه سال دعوت مخفيانه، سرانجام پيک وحي فرا رسيد و فرمان دعوت همگاني داده شد. در اين ميان تنها حضرت علي ( ع ) مجري طرح‌هاي پيامبر ( ص ) در دعوت الهيش و تنها همراه و دلسوز آن حضرت در ضيافتي بود که وي براي آشناکردن خويشاوندانش با اسلام و دعوتشان به دين خدا ترتيب داد. در همين ضيافت پيامبر (ص) از حاضران سؤوال کرد: چه کسي از شما مرا در اين راه کمک مي‌کند تا برادر و وصي و نماينده من در ميان شما باشد؟ فقط علي ( ع ) پاسخ داد: اي پيامبر خدا ! من تو را در اين راه ياري مي‌کنم پيامبر
(ص) بعد از سه بار تکرار سؤوال و شنيدن همان جواب فرمود: اي خويشاوندان و بستگان من، بدانيد که علي ( ع ) برادر و وصي و خليفه پس از من در ميان شماست. از افتخارات ديگر حضرت علي ( ع ) اين است که با شجاعت کامل براي خنثي کردن توطئه مشرکان مبني بر قتل رسول خدا ( ص ) در بستر ايشان خوابيد و زمينه هجرت پيامبر ( ص ) را آماده ساخت.
کنيه علي (ع):
در فرهنگ عرب، کنيه اسمي غير از نام اصلي شخص است، که براي مردان با کلمه اَب و اِبن، و براي زنان با اُم و بنت مي‌آيد و غالباً براي تعظيم و تکريم شخص به کار مي‌رود. حضرت علي (ع) هم کنيه‌هاي مختلفي داشت: از جمله:
ابو تراب که کنايه از هم نشيني آن حضرت با خاک و سجده‌هاي طولاني ايشان داشت. در سال دوم هجري، علي (ع) روزي زمين خوابيده و مقداري گرد و غبار بر لباسش نشسته بود. در اين هنگام پيامبر اسلام بر بالين ايشان آمد و با خطاب «يا ابوتراب» آن حضرت را بيدار کرد. از آن زمان آن حضرت به اين کنيه مشهور شدند. ابوريحانتين: اين کنيه را هم پيامبر براي ايشان قرار دادند که به معناي پدر دو ريحانه بهشت، امام حسن (ع) و امام حسين (ع) است.
القاب علي (ع):
در فرهنگ اعراب، لقب اسمي غير از اسم اصل شخص و نامي است که کسي به آن شهرت مي‌يابد. لقب بر مدح يا ذَمّ شخص اشاره دارد. القاب حضرت علي (ع) فراوان است و همگي دلالت بر مدح حضرت علي (ع) مي‌کنند؛ از جمله: "يعسوب الدين" و "يعسوب المؤمنين". ابن ابي الحديد که از بزرگان اهل سنت است، در اين باره مي‌گويد:« اين دو لقب را پيامبر اکرم (ص) در دو نوبت به علي بخشيد. يک بار به او لقب يعسوب الدين را داد؛ يعني مالک و رئيس و حاکم دين و در نوبت ديگر فرمود: يعسوبُ المؤمنين؛ يعني آقا و رئيس مؤمنان». مرتضي لقب ديگر حضرت علي (ع) به اين معناست که رفتار و کردار آن حضرت، مورد پسند خدا و رسول خداست. از ديگر لقب‌هاي آن حضرت، مي‌توان به اسدالله (شيرخدا)، حيدر (شير بيشه ايمان) و کاشِفُ الکَرب (برطرف کننده غم) اشاره کرد.
حضرت علي ( ع ) بعد از هجرت
بعد از هجرت پيامبر (ص) به مدينه نيز حضرت علي ( ع ) همواره در کنار رسول خدا بودند ودر راه دين خدا و دستورات پيامبر و سرور خود جانفشاني مي‌کردند که در اين مجال به دو مورد از فضايل علي ( ع ) اشاره مي‌کنيم:
1. جانبازي و فداکاري در ميدان جهاد:
حضور وي در 26 غزوه از27غزوه پيامبر ( ص ) و شرکت در سريه‌هاي مختلف از افتخارات و فضايل آن حضرت است. 2. ضبط و کتابت وحي ( قرآن )
کتابت وحي و تنظيم بسياري از اسناد تاريخي و سياسي و نوشتن نامه‌هاي تبليغي و دعوتي از کارهاي حساس و پرارج امام ( ع ) بود. ايشان آيات قرآن چه مکي و چه مدني را ضبط مي‌کرد. به همين علت است که وي را از کاتبان وحي و حافظان قرآن به شمار مي‌آورند. در اين دوران بود که پيامبر (ص) فرمان اخوت و برادري مسلمانان را صادر فرمود و با حضرت علي (ع) پيمان برادري و اخوت بست و به حضرت علي (ع) فرمود: " تو برادر من در اين جهان و سراي ديگر هستي. به خدايي که مرا به حق برانگيخته است ... تو را به برادري خود انتخاب مي‌کنم، اخوتي که دامنه آن هر دو جهان را فرا گيرد. "
طبيب دردمندان:
ياس‌ها و نرگس‌ها در بي کران‌هاي گذرگاه هستي، عرشيان و زمينيان را در هاله‌اي از عطر و رويا مي‌برند؛ چرا که عطر وجودشان را از وجود علي (ع) به وديعت گرفته‌اند! آب‌هاي همه درياها از انعکاس نام او مي‌درخشند و مي‌خندند و نسيم‌هاي بهاري، در وزش لابه لاي شاخ و برگ‌هاي بيدهاي مجنون نام او را زمزمه مي‌کنند و نغمه خوش طنين نام اوست که اين گونه بلبلان عاشق را به ترنم درآورده است و بهشت براي خاطر او تمام زنبق هايشان را نثار زمينيان کرده است! او علي است؛ طبيبي که هر کجا که لازم باشد بر زخم‌ها مرهم مي‌نهد و دل‌هاي نابينا و گوش‌هاي ناشنوا و زبان‌هاي بي‌کلام را درمان مي‌کند. او علي (ع) است که غفلت و ناداني و حيرت و سرگرداني را معالجه و روشني‌هاي حکمت و عرفان را تقديم دل‌ها و جان‌هاي تشنه عاشقان الهي مي‌کند.
علي و زيبايي‌ها:
زيباترين ولادت: تنها کسي که در داخل خانه خدا بدنيا آمد، اوست.
زيباترين نام: بنا بر روايات متعدد، نام علي مشتق از نام خداست.
زيباترين معلم: علي تربيت شده دست پيامبر (ص) بود.
زيباترين سخنان: به تعبير بسياري از بزرگان، نهج البلاغه برادر قرآن کريم است.
و در پايان؛در يک کلام به قول مرحوم دکترشريعتي" علي حقيقتي برگونه اساطير"است.
انتهای پیام