مرگ حاکمان سعودی عربستان را نجات نمی دهد

وی افزود: این درحالی است که مطبوعات رسمی سعودی درباره این سفرها سکوت می کنند، و فقط به اعلام این سفر بعنوان یک سفر معمولی اکتفا می کنند.

مضاوی الرشید خاطرنشان کرد: اخیرا نیز پیش بینی هایی تایید نشده درباره مرگ ولیعهد سلطان بن عبدالعزیز و سکوت رژیم سعودی درباره این موضوع منتشر شده است.

مضاوی الرشید تاکید کرد: ما به این گونه شایعه ها اهمیتی نمی دهیم، زیرا این شایعه ها هیچ تاثیری بر حرکت و مسیر ملتهای زنده نمی گذارد، مرگ یک حاکم نمی تواند یک ملت را زنده کند، یا روح جدیدی در آنها بدمد. این نویسنده عربستانی با اشاره به انتظار شاهزادگان سعودی برای رسیدن به قدرت و تغییرات سیاسی در رأس هرم و آغاز دوره ای جدید، گفت: از اینجا پیش بینی ها درباره آینده شخصیت های معروف و جانشینان بعدی شدت می گیرد؛ رژیم سعودی برای تامین معاونان قابل اعتماد به برخی از خانواده ها تکیه کرده است، بصورتی که برخی از آنها به درجه های بسیار بالایی ارتقا یافته اند.

وی افزود: برخی از این خانواده ها به شدت ارتقا یافتند، و به دارایی ها و درآمدهای هنگفتی دست پیدا کردند.

مضاوی الرشید خاطرنشان کرد: برخی از این خانواده ها وارد امور مالی، رسانه ای، اجتماعی و یا دینی شده اند و نام آنها با بخش های حیاتی و مهم دولتی گره خورده است.

در ادامه این مقاله آمده است: درصورت مرگ یکی از شخصیتهای رژیم و جایگزین کردن یکی دیگر از شخصیت ها، چهره های دیگری که روابط قدیمی و نزدیکی با مسئول جدید دارند، وارد صحنه می شوند؛ مرگ این شخصیت ها این فرصت را فراهم می کند که انتقادها از سیاستهای دولت کم شود.

مضاوی الرشید با اشاره به ماجرای "غازی القصیبی" بعنوان مثال، گفت: هنگامی که القصیبی سفیر عربستان سعودی در انگلیس یا پس از آن در دوران ملک فهد و ملک عبدالله وزیر کار بود، بعنوان مسئول بیکاری و دیگر مشکلات جامعه معرفی شد.

وی دومین مثال را نیز "خالد التویجری" عنوان کرد، و نوشت: التویجری که دفتر پادشاه را اداره می کند، از سوی جریان اسلامی به غربی سازی جامعه و از بین بردن ارزشها متهم است؛ اتهاماتی که مشابه آن به وزیر اطلاع رسانی و قبل از آن به وزیر آموزش و پروش نسبت داده می شد.

مضاوی الرشید خاطرنشان کرد: بدون شک مرگ یکی از سه مسئول اصلی در عربستان سعودی، تغییراتی را در سطح مسائل بروکراتیک و مسئولان آن ایجاد خواهد کرد.

مضاوی الرشید افزود: به همین دلیل خبر فوت و یا شایعه ها دراینباره، فکر عربستانی ها را مشغول می کند، به این امید که تغییری در این کشور حاصل شود. اما در سطح جهان نیز ناظران و کارشناسان نیز با اینگونه خبرها تحلیل هایی را درباره احتمال تغییرات و اصلاحات سیاسی در عربستان ارایه می کنند.

وی تاکید کرد: برخی پیش بینی می کنند که در صورت پادشاه شدن "نایف بن عبدالعزیز" وزیرکشور کنونی، فرصتها برای اصلاح سیاسی محدودتر می شود و جریان محافظه کار دینی قدرت بیشتری می گیرند. نایف در عربستان، نمونه ای از ارتجاع و محافظه کاری به شمار می آید. اما درباره "سلمان" شاهزده ریاض اینگونه تبلیغ می شود که او فردی با فرهنگ و روشنفکراست. "طلال" شاهزاده اصلاحات و مشروطه سلطنتی، و اخیرا نیز "ترکی الفیصل" در مطبوعات جهانی و بویژه آمریکا بعنوان یک شاهزاده فرهیخته و دانش آموخته غرب معرفی شد. "محمد بن نایف" نیز بعنوان پرورش دهنده القاعده و تروریسم است که از سیاست چماق و هویج استفاده می کند. "محمد بن فهد" که خود را در مناطق نفت خیز شیعه نشین بعنوان فردی مبادی آداب معرفی می کند. اما در منطقه غربی، "خالد الفیصل" همواره با تفکرات متحجر حکومت کرده و آزادی های مردم این منطقه را محدود کرده است.

مضاوی الرشید خاطرنشان کرد: با وجود همه این پیش بینی های داخلی و خارجی، حقیقت تلخی وجود دارد که همگان از آن آگاه هستند؛ واقعیت آن است که جامعه عربستان کاملا از فرایند سیاسی جدا هستند، عربستانی ها با تصمیم گیرندگان هیچ ارتباطی نداشته، و تاثیری هم در مرحله بعدی نخواهند داشت.

این نویسنده عربستانی خاطرنشان کرد: اگر عربستانی ها بخواهند پس از مرگ یکی از مسئولان ارشد تحول جدیدی در زندگیشان ایجاد شود، باید به این واقعیت برسند که توجه به تاریخ گذشته و تحولات فعلی، نمی تواند باعث احیای امت پس از مرگ مسئولانش شود.

مضاوی رشید تاکید کرد: امت زنده، با دست خودش آینده خود را می سازد؛ اولویتها را خودش تعیین می کند، و می داند که چگونه خودش را اداره کند؛ و مهمتر از همه یک امت زنده هیچگاه به یک شخصیت خارق العاده مانند فیلم های هالیودی، تکیه نمی کند.

وی افزود: دوران  قهرمانانی که رسانه های سعودی از آنها بعنوان معجزه یاد می کند، دیگر به پایان رسیده است؛ امت ها بدون اراده خود و فرزندانش زنده نمی شوند.