سرودن از مولا علی(ع) سنت شعر فارسی است

صدای شیعه: یوسف علی میر شکاک درباره سرودن شعر در مدح حضرت علی (ع) گفت: باید چند دهه از شعر معاصر بگذرد تا دریابیم ماناترین شعر در مدح و منقبت حضرت علی از آن کدام شاعر بوده است و چه کسی در وصف آن حضرت شاعرتر است.

وی ادامه داد: از بعد از انقلاب اسلامی از حیث مضمون شعرهایی مانا و ارجمند درباره شخصیت حضرت علی کمتر داشته ایم . بیشتر در شعر آیینی بعد از انقلاب به شخصیت آقا ابا عبد الله و امام زمان (ع) به شکل قوی و گسترده ای پرداخته شده است و آن به این دلیل است که ما در بعد از انقلاب در فضای جنگ بودیم و عاشورا و کربلا نسبت نزدیکی با حال و هوای ما داشت .بنابر این بعد از انقلاب رویکرد به شعر عاشورایی و شعر ظهور دارای بسامد بیشتر و قوی تر است.

میر شکاک با بیان اینکه اگر در دیوان هر یک از شعرای معاصر نظری بیندازیم ، می بینیم که به اندازه همت خود درباره شان و مقام حضرت علی(ع) شعر گفته اند، یادآور شد: می توانیم از سرآمدان شعر مولا (ع) از شهریار و منزوی یاد کنیم، همچنین من شخصا در شعر های آیینی ای که سروده ام بیشتر توجهم معطوف به شخص حضرت مولا (ع) بوده است .

این شاعر آیینی معاصر خاطرنشان کرد:من در اشعارم بیشتر به آن وجه از شخصیت مولا توجه دارم که آقا رسول الله فرموده اند و مانند شعرای گرانقدری چون پروانه و مجاهدی تکیه من در سرایش براساس احادیث و روایات است.

وی تصریح کرد:هر شاعری با منظری خاص سعی می کند به شخصیت حضرت علی نگاه کند ؛بعضی عدالت،بعضی شهامت و بعضی منش ویژه ایشان در عبادت را دیده اند که در مجموع این وجوه ،شعر نویی به نام شعر عاشقانه دینی را می سازد که البته این حرکت شعری از اوایل شعر فارسی یعنی همان روزگار ناصر خسرو و سنایی آغاز شده و امروز به شکل جریانی خاص در آمده است.

میرشکاک با اشاره به اینکه من در اشعارم با رویکردی عاشقانه به حضرت علی(ع) می نگرم، اظهار کرد: سرودن من بر مبنای حب و دوست داشتن است . گاهی شعر هایم رنگ حماسی می گیرد و گاهی عاشقانه می شود فرم شعر هم در سرودن بی تاثیر نیست . من از قبل نمی توانم تصمیم بگیرم که می خواهم چگونه شعری برای مولایم بسرایم و این حب است که باعث می شود شعر بسرایم و مضمون و محتوا و قالب را با هم هماهنگ کنم.

این شاعر معاصر نقبی هم به داستان های آیینی زد و بیان کرد:می‌توانم بگویم ما تقریبا داستانی مستقل درباره حضرت علی (ع) نداریم . اغلب حوادثی که در ادبیات گذشته ما از حضرت علی (ع) نقل شده مستند و واقعی است .اما در فرهنگ های بومی مثل خراسان ،جنوب و غرب ایران در باره کرامات مولا (ع) افسانه پردازی شده است که مستند نبوده و به اصطلاح داستان هایی برساخته است و این نکته را نباید از نظر دور داشت که آن چه در احادیث و روایات ثقه آمده واقعی است . آن چه را که بومیان ساخته اند، افسانه های اساطیری است که می باید مورد پژوهش و باز بینی قرار بگیرد .شاعران،نویسندگان و مداحان باید توجه داشته باشند که این افسانه های بومی را با شخصیت واقعی آن حضرت در هم نیامیزند و از مسیر درست کار خود منحرف نشده و راه طعن دشمنان اسلام را بر دین مبین مان هموار نکنند.