(
امتیاز از
)
بحرين و عربستان؛ مقابل دروازه‌های نوزايی اسلامی
صدای شیعه: بحرين جزيره‌ای کوچک با جمعيتی کمتر از يک‌و‌نيم ميليون نفر در نقطه‌ايی استراتژيک در خليج فارس واقع است که می‌توان آن را دروازه تغييرات در عربستان سعودی دانست. منطقه خليج فارس و شمال آفريقا همانطور که اخبار نشان میدهد، نوزايی به سوی حاکميت‌های مدرن اسلامی و مردم‌سالاری دينی را در دورنمای توسعه خود می‌بيند که دو عامل مهم «نااميدی از حاکميت‌های مطلقه» و «تلاش برای هويت‌يابی اسلامی» جامعه متراکم عرب را به سوی تحولی نو هدايت می‌کند.
عربستان سعودی ديگر آن جزيره امنی که با پرچين های بلند محافظه‌کاری وهابی اداره می‌شود نيست.بحرين و درکنار آن يمن پايه‌های پدرخوانده جهان عرب را به لرزه درآورده و جريان‌های مترقی اسلام ناب برای سرنگونی چنين عقب‌ماندگی ای دورخيز کرده اند.
جايگاه بحرين پس از به ثمر نشستن انقلاب‌های مردمی در تونس، مصر و ليبی به نقطه حساسی برای رژيم سعودی مبدل شده است؛ به طوری که فاصله اندک مرزها می‌تواند به فاصله کوتاه ميان فکر‌ها در دو کشور بحرين و عربستان مبدل شود که اين مهم نه به مزاج آل خليفه خوش می‌آيد و نه آل سعود. در حال حاضر نوع نوينی از اشغال در خاورميانه بارور شده و آل‌‌سعود به بهانه حمايت از حاکميت عقب‌مانده بحرينی تلاش می‌کند تا روند تغييرات را کند و به باور خام شيوخ رياض آن را بخشکاند.
دستگيری‌های گسترده و خشم خاموش‌نشدنی مردم از عامل مهمی نشئت می‌گيرد که همانطور که به آن اشاره شد، «نااميدی» از تغييرات است. وعده‌های رژيم آل خليفه بدون نيل به واقعيت همانند آوايی از رسانه‌ها منتشر شد؛ در حالی که مردم در خيابان‌ها با چکمه‌های آمريکايی استکبار که در سربازان آل سعود تجلی يافته است، مبارزه می‌کنند.
داعيه‌داران مفاهيمی چون «حقوق بشر» و «مردم‌سالاری» چشم بر تحولات بحرين بسته‌اند و کار تا جايی پيش رفت که پل 25 کيلومتری «ملک فهد» به محلی برای اشغال بحرين توسط نظاميان عربستان مبدل و «رابرت گيتس»، وزير دفاع وقت آمريکا، با تعريف‌ها و تمجيد‌ها از آل خليفه از آنها خواست در روند سرکوب مردمی، کمی محتاط‌‌‌تر باشند. رسانه‌های عربی مانند «الجزيره» قطر و «العربيه» عربستان سعودی با بايکوت و خبرسازی تلاش می‌کنند، روند تحولات در بحرين را بی‌اهميت جلوه دهند؛ در حالی که نيروهای سياسی و شيعيان بحرينی تحت شديدترين فشارها پشت ديوارهای سياه ساخته شده توسط آل سعود فضايی برای تنفس سياسی و ثمربخشی به خواسته‌های مشروع خود ندارند.
عربستان سعودی ديگر آن جزيره امنی که با پرچين‌های بلند محافظه‌کاری وهابی اداره می‌شود، نيست. بحرين و در کنار آن يمن، پايه‌های پدرخوانده جهان عرب را به لرزه درآورده و جريان‌های مترقی اسلام ناب برای سرنگونی چنين عقب‌ماندگی‌ای دورخيز کرده‌اند.
انديشه آزادی‌خواهی اسلامی؛ هادی قيام‌های منطقه
اجلاس منطقه‌ای شورای همکاری خليج فارس در حالی روز چهارشنبه، دوم آذرماه، به کار خود پايان داد که بحرين، يمن، کويت، عربستان سعودی و قطر هرکدام با مشکلات متعدد داخلی و خارجی رو‌به‌رو هستند. اين کشورها را می‌توان به دو گروه عمده تقسيم کرد که قالب‌بندی جديد عرب خاورميانه‌ای را تفکيک‌پذير می‌کند.
تعامل با جهان پيرامون، خاورميانه عربی را با دو لوکموتيو دوحه و رياض رو‌به‌رو کرده که هرکدام از آنها اهداف متعددی را پيگيری می‌کنند. قطر به کسب وجهه بين‌المللی خود توجه نشان میدهد و کويت به عنوان آزاد‌ترين کشور عربی در سياست خارجی‌اش از دوحه حرف شنوی دارد؛ در حالی که عربستان سعودی رژيم‌های يمن و بحرين را همانند فرزندانش پنداشته و روش محافظه‌کاری حداکثری را در برخورد با جامعه‌اش دنبال می‌کند.
تحولات منطقه نشان میدهد، جامعه عربی باديه‌نشين که اکنون به اجبار از ابزار مدرن استفاده می‌کند، به اشباع رسيده و ديگر اميدی به تغييرات نظام حاکم برايشان وجود ندارد. به همين جهت تعاليم اسلامی به ياری آنها آمده برای نوسازی جامعه خود وارد ميدان می‌شوند. اين در حالی است که حاکميت‌های منطقه به دنبال ساخت ارتشی منسجم برای سرکوب اين قيام‌ها هستند. عدم تجربه کافی برای سرکوب مردمی تمامی نگاه‌ها را به رژيم سعودی معطوف می‌کند که اين امر با تشکيل «پليس امر به معروف و نهی از منکر» يد طولايی دارد.
سپر موشکی خاورميانه در کنار يک مفهوم عينی و واقعی از منظر تبليغاتی نيز قابل بررسی است؛ کشورهايی که برای سرکوب مردمی که برای حقوق حقه خود مبارزه می‌کنند از ماشين‌های نظامی استفاده می‌کنند و بمباران موشکی پايگاه‌های مردمی مخالفان برای‌شان امری معمول به شمار می‌رود. اما واقعيت آن است که زمانی که درها به سوی تغييرات بسته می‌شود؛ انديشه آزادی خواهانه‌ای که در دل اسلام وجود دارد، قيام‌ها را از خانه‌ها هدايت می‌کند. تفاسير علمای شيعه چهره تازه‌ای از اسلام را نشان میدهد که حکومت‌های مطلقه برای مبارزه با آن بايد قرآن‌ها را از خانه‌ها جمع کنند.
برآيند تحولات بحرين نشان میدهد، کشورهای عضو شورای همکاری خليج فارس به حاکميت آل خليفه از اشغال اين کشور توسط عربستان ناراضی نيستند و مشت آهنين وهابيون سعودی برای آنها همانند رايحه‌ای نجات‌بخش از بيداری اسلامی است. در همين حال در آخرين مصوبه شورای همکاری خليج فارس کشورهای عضو توافق کردند در طرحی به نام «دفاع از جزيره» از تمامی ابزار خود برای حفاظت از استبداد آل خليفه که به پشتوانه آل سعود، حيات سياسی خود را ادامه میدهد، بپردازند.
نبايد از نظر دور داشت که فرهنگ سياسی خاورميانه متأثر از مبارزه با استبداد به رهبری امام خمينی(ره) طی سه دهه گذشته علی‌رغم سرکوب‌ها و سانسورهای خبری و سياه‌‌نمايی‌های سياسی، تغييرات شگرفی يافته و قطار تغييرات تا ايستگاه آزادی و آزادگی ملت‌های منطقه از شر استبداد و صهيونيسم پيش خواهد رفت.
بهزاد اخلاقی
انتهای پیام