کارکرد اصلی مساجد؛ برگزاری مراسم ختم با تشريفات يا اقامه نماز؟
صدای شیعه: در آموزه‌ها و معارف اسلام، مسجد مکانی بسيار مقدس معرفی شده است که آنقدر فضای معنوی بر آن حاکم است که حتی جلوس و نشستن در آن هم بدون انجام عمل خاص عبادی، عبادت و ثواب محسوب می‌شود.
اين قداست و معنويت در رواياتی که در شأن و جايگاه قرآن کريم از لسان حضرات معصومين(ع) بيان شده نيز مشاهده می‌شود و ورق زدن مصحف شريف قرآن کريم و نگاه به آيات آن حتی بدون تلاوت آن‌ها نيز دارای اجر و ثواب است. اگر با نگاه دقيق‌تر به اين نوع روايات که در شأن قرآن کريم و مساجد آمده است نگريسته شود نکات قابل ملاحظه‌ای برداشت می‌شود.
بايد ديد وقتی که کتابی يا جايگاهی دارای چنين تأثير معنوی بر روح و جان انسان است به گونه‌ای که ارتباط بدون توجه نيز با اين مقدسات، عملی نيکو و مأجور معرفی می‌شود، ارتباط آگاهانه و با اخلاص فرد چه تأثير شگرفی در جلا بخشيدن جان و روح انسان خواهد داشت.
در روايات و سنت پيامبر اکرم(ص) و حضرات معصومين(ع) ديده می‌شود که مسجد تنها محلی برای عبادت و اقامه نمازهای يوميه نيست، بلکه مهمترين محل اجتماع مسلمانان و محلی برای آموزش قرآن و معارف و اعتقادات دين است و بديهی است که فاصله گرفتن مساجد از نقش اصلی خود در جوامع، کل جامعه را از کارکردهای آموزه‌های اسلامی دور می‌کند.
طبق آمار اعلام شده، هم‌اکنون بيش از 72 هزار مسجد در سراسر کشور وجود دارد که اين ظرفيت عظيم می‌تواند در اعتلای فرهنگ دين اسلام نقش کليدی ايفا کند. در کنار اين بايد ديد آيا امروزه مساجد کشور اين رسالت مهم را در ايفای نقش خود محقق می‌کنند يا نه؟
البته راه‌اندازی کانون‌های تخصصی فرهنگی و هنری مساجد کشور به همراه فعاليت‌های کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد در روستاها و عضويت بيش از 51 هزار نفر از همه اقشار، به ويژه جوانان و نوجوانان در اين کانون‌ها نشاط خوبی را به فعاليت‌های دينی و هنری انجام شده در مساجد بخشيده است.
آنچه که در کنار پرداختن و تکميل نيازها و تجهيزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مساجد بايد بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد، دقت به فلسفه اصلی مساجد، يعنی اقامه نماز جماعت است زيرا خود حضور مسلمانان و نمازگزاران در مساجد، اولين مقدمه برای تأثير در جان و روح مخاطب است.
خوشبختانه در سال‌های اخير همت ويژه‌ای از طرف مسئولان برای برپايی نمازهای جماعت ظهر و عصر و مغرب و عشا در مساجد مبذول شده است تا حتی‌المقدور هيچ مسجدی از حضور امام جماعت بی‌بهره نباشد. همچنين برپايی نماز صبح به جماعت در مساجد، از ديگر اقدامات خوبی است که در اين سال‌ها با روند رو به رشدی مواجه شده است.
يکی از آسيب‌هايی که در اين مقال به آن پرداخته می‌شود، تحت‌الشعاع قرار گرفتن برنامه اقامه نماز توسط نمازگزاران به واسطه برپايی مجالس ختم و ترحيم در مساجد است. متاسفانه گاهی آنقدر مجالس ترحيم در يک مسجد برگزار می‌شود که از وقت اقامه نماز کاسته می‌شود و به اين مجالس پرداخته می‌شود.
در يک تجربه شخصی و عينی، وقتی به يکی از مساجد جامع در مرکز شهر تهران مراجعه می‌کنيم و در حالی که فقط يک ساعت از وقت اذان گذشته است، درب‌های مسجد کاملاً بسته شده و کوچکترين فضايی در اين مسجد بزرگ برای اقامه نماز اختصاص داده نشده است.
در صحبت و اعتراض به مدير يا خادم مسجد، وی بيان می‌کند که مراسم ختم تا دقايقی ديگر برگزار می‌شود و برای اقامه نماز بايد به مسجد ديگری مراجعه کنيم!!! اين مشکل رو به رشدی است که همراه با تجملی شدن مراسم ختم در مساجد، رفته رفته تمايل مسئولان و هيأت امنای مساجد در برپايی تعداد بيشتر مراسم ختم را افزايش می‌دهد و اين موضوع می‌تواند تبديل به يک عامل ضدفرهنگی در مساجد کشور شود.
خبرگزاری ايکنا آماده دريافت پاسخ و نظرات مسئولان درباره موضوعات مطرح شده است.
نويسنده: سيدميلاد اوصياء
انتهای پیام