(
امتیاز از
)
آموزش مسائل جنسي به کودکان در سيماي جمهوري اسلامي
صدای شیعه:
عادت کرده‌ايم که در برنامه‌هاي صدا و سيما هر وقت صفت «کودک و نوجوان» به يک برنامه داده مي‌شود منتظر رؤيت تعدادي عمو و خاله باشيم که انواع حرکت‌هاي موزون و غيرموزون را به نام کودکان و براي کام خودشان انجام مي‌دهند.
جالب است که وقتي با مجريان و تهيه‌کنندگان اين برنامه‌ها هم‌کلام مي‌شويم ضمن اذعان به زياده‌روي در استفاده از موسيقي، وجود آن را براي جذاب‌شدن برنامه و انتقال مفهوم به کودکان ضروري مي‌دانند. مسئله آن‌گاه شکل بدتري به خود مي‌گيرد که تعداد اين برنامه‌ها به صورت روزآمد و قارچ‌گونه در حال افزايش است.
همين رويه در مورد تبليغات در صدا و سيما نيز به وضوح به چشم مي‌آيد؛ به خصوص آنجايي که اين تبليغات با کودکان گره مي‌خورد. بررسي ضعف بارز صدا و سيما در نظارت بر تبليغات که مثنوي هفتاد من کاغذ مي‌خواهد. هنوز يادمان نرفته است که در ماه مبارک رمضان، ارواح سرگردان در تلويزيون ما دنبال خوردن نوشابه بودند.
مصداق بارز اين نوع تبليغات، تيزرهاي رنگ و وارنگ و بيش از حد چيپس و پفک و قاقالي‌لي و... است. گذشته از انذار هزارباره پزشکان در مورد ضرر اين محصولات براي سلامتي کودکان، ابداعات طراحان اين تيزرها نيز در نوع خود جالب توجه است.
نمونه آخر اين تبليغات که اخيراً مهمان ناخوانده خانواده‌ها شده، تبليغ نوعي پفک است. در تبليغ مذکور نشان داده مي‌شود که حاصل ازدواج يک «ذرت» با يک «ماهي» محصولي جديد با نامي جديد خواهد بود. اين تبليغ که هيچ نوع سنخيتي با فرهنگ خانواده‌هاي ايراني ندارد، هر روز در ميان برنامه‌هاي کودک به خورد کودک ايراني داده مي‌شود تا او را از کودکي با سؤالاتي نظير «ارتباط پفک با ماهي و ذرت چيست؟»، «چگونه پدرها و مادرها بچه‌دار مي‌شوند؟»، «چرا بچه‌ها شبيه پدر و مادرشان هستند؟» و... مواجه مي‌کند. پرسش‌هايي که دادن پاسخ مناسب به آنها از عهده کمتر پدران و مادران بر مي‌آيد.
دنياي غرب چندين سال است که مرتکب اين اشتباه (آشنايي زودهنگام بچه‌ها با مباحث جنسي) شده و ثمره آن سستي بنيان خانواده در جوامع به ظاهر مدرن امروزي است. اين تبليغات زنگ خطري است براي آنان که گوش شنوايي دارند.
به قول شاعر:
من آنچه شرط بلاغ است با تو مي‌گويم / تو خواه پند بگير از آن و خواه ملال
خبرگزاری دانشجو
انتهای پیام